Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Πέμπτη 20 Μαρτίου, πρώτη μέρα της άνοιξης κατ’ άλλους, πρώτη μέρα του νέου εργαλείου για την πρωτοβάθμια περίθαλψη και πρώτη μέρα έναρξης της υποβολής φορολογικών δηλώσεων. Ευτυχώς, για τους περισσότερους από μας, πρώτη μέρα της άνοιξης είναι η Παρασκευή, 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Μέρα της Ποίησης, μέρα απείρως πιο ενδιαφέρουσα από την προηγουμένη. Με εκδηλώσεις για την ποίηση σε όλη την πόλη, σε όλες τις πόλεις. Με τον κόσμο να ακούει πράγματα άλλα από την αέναη παραλλαγή φτιασιδωμάτων που προσπαθούν να κάνουν θελκτικές ή φιλικές για τον αναγνώστη τις κυβερνητικές πρακτικές, εχθρικές κατά γενική ομολογία, όχι μόνο για τον αναγνώστη, όχι μόνο για τον πολίτη που τις υφίσταται, αλλά και για τους ίδιους τους κυβερνώντες που άλλα (υπο)γράφουν και άλλα καταλαβαίνουν.
Το πιο εμπνευσμένο φτιασίδωμα που είδα είναι εκείνο στη σελίδα Ανακοίνωση για την Υποβολή Δηλώσεων του Taxisnet. Είναι ένα γράφημα με τίτλο Κύκλος Ζωής της Δήλωσης, όπου μια γυναίκα με κόκκινο μπλουζάκι πανηγυρίζει για την επιτυχή υποβολή, ενώ ο υπολογιστής της έχει στην οθόνη του μια φατσούλα με μεγάλο χαμόγελο, που μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, από το «είμαι πολύ χαρούμενος» ώς το «την πάτησες πάλι, χα χα χα». Κατά τα άλλα, δύσκολα καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί η φλύαρη ανακοίνωση, στην οποία, για παράδειγμα, τα αρχικά Τ.Ο. σημαίνουν «βεβαιωμένες οφειλές». Και παρόλο που δεν θα απαιτούσε κανείς από τον κ. Θεοχάρη να χειρίζεται με καλλιτεχνική επάρκεια την ελληνική γλώσσα, θα περίμενε τουλάχιστον να τη χειρίζεται τόσο καλά ώστε να καταλαβαίνει ο αναγνώστης του τι εννοεί με κάθε μια από τις «ερμηνευτικές» προτάσεις του. Ή έστω να καταλαβαίνει ο ίδιος, και να μην επανέρχεται κάθε τόσο με ερμηνείες που αναιρούν τις προηγούμενες ερμηνείες του.
Η αλήθεια είναι πως αυτή την κακή σχέση με τον λόγο επιδεικνύουν πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης. Με επικεφαλής τον υπουργό Υγείας, που είναι ακόμη πιο δύσκολη περίπτωση, γιατί έχει την τάση να μιλάει παντού και για τα πάντα, με εκείνο το ιδιαίτερο στιλ που βγάζει από τα ρούχα του ακόμη και τον πιο ήπιο συνομιλητή του. Γιατί το πρόβλημα του υπουργού δεν είναι οι τεχνικές εκφοράς, αλλά το περιεχόμενο του λόγου του. Ο άνθρωπος απαξιώνει με την ίδια ευκολία εργαζόμενους, επιστήμονες, άνεργους, μετανάστες, ακόμη και τους ίδιους τους φορολογούμενους που αγόγγυστα (δυστυχώς) πληρώνουν τον μισθό του και τις μετακινήσεις του. Οχι ο τόνος ούτε ο τρόπος αλλά αυτά που είπε ο υπουργός Υγείας στο Ιμπίριαλ του Λονδίνου, καλεσμένος της εκεί οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας, έκαναν έξω φρενών τους Ελληνες φοιτητές, μεταπτυχιακούς και νέους εργαζόμενους. Η αλαζονεία του όταν μίλησε για «τα λεφτά του μπαμπά» σε άτομα που δουλεύουν δέκα και δώδεκα ώρες τη μέρα, βλέπουν τους γονείς και τους φίλους τους δέκα μέρες τον χρόνο, γνωρίζουν στα παιδιά τους τη γιαγιά και τον παππού μέσω σκάιπ και μένουν εκεί γιατί εκεί έχει δουλειά, ενώ εδώ η κυβέρνηση του υπουργού έχει φροντίσει να είναι άνεργοι οι εξήντα στους εκατό νέους. Ο κυνισμός του όταν, αναιρώντας το ίδιο του το επιχείρημα, είπε ότι έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα παράγει πολλούς γιατρούς, οπότε αναγκαστικά μερικοί πρέπει να φύγουν. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο υπουργός έλυσε το ζήτημα μονοκοντυλιά, χαρακτηρίζοντας «Συριζαίους» και «πολιτικούς αντιπάλους» όλη αυτή τη μεγάλη κοινότητα νέων Ελλήνων, κυρίως επιστημόνων, που αποτελούν την καινούργια διασπορά.
Και να πώς σήμερα, μέρα της άνοιξης και της ποίησης, ξεπέφτουμε πάλι στις μαύρες σκέψεις που προκαλούν τα αλλεπάλληλα πλήγματα από τους κυβερνητικούς υπεύθυνους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε και θέλουν καμιά σχέση με την άνοιξη, την ποίηση και τον πολιτισμό.
