→Αν θέλουν στον Ολυμπιακό να δώσουν συνέχεια σε αυτό που έγινε φέτος, πρέπει να δουν τη συνολική εικόνα και να τη μελετήσουν φάση προς φάση
Του Ν. Ασημακόπουλου
Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι ο Ολυμπιακός είναι μικρότερος απ’ όσο φάνηκε φέτος στην Ευρώπη. Και σε ποιότητα υλικού και σε νοοτροπία και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τις δύσκολες καταστάσεις.
Αρκετοί έχουν σχεδόν ξεχάσει, μέσα στον ενθουσιασμό τους για την εξαιρετική σε επίπεδο αποτελεσμάτων πορεία, πόσες φορές σώθηκε η ομάδα από πνιγμό στην αρχική φάση των ομίλων.
Καλό είναι να δώσουμε τη συνολική εικόνα χωρίς ωραιοποιήσεις… Να θυμηθούμε:
● Την απίστευτα ολοκληρωμένη εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Παρί που κατέληξε σε συντριβή με 4-1 από ανικανότητα κατανομής των δυνάμεων και των δυνατοτήτων των παικτών στα 90+ λεπτά ενός αγώνα Champions League.
● Τον μαγικό τρόπο με τον οποίο ήρθε το 3-0 στις Βρυξέλλες με την Αντερλεχτ, έξω από κάθε ποδοσφαιρική λογική.
● Τη βροχή που έκανε βούρκο το «Ντα Λουζ» και υποχρέωσε μια απαράμιλλα τεχνική ομάδα όπως η Μπενφίκα να κολλήσει στη λάσπη και να έρθει το ματς 1-1.
● Τον… άγιο Ρομπέρτο που κράτησε μόνος του, πάλι την Μπενφίκα, στο 1-0 του «Καραϊσκάκη», εκεί που όλοι είδαν 6-7 φορές τον χάρο με τα μάτια τους.
● Αλλά και το 3-1 της ρεβάνς με την Αντερλεχτ, που δεν ήταν τόσο εύκολο όσο δείχνει το σκορ, σ’ ένα μοιρασμένο ουσιαστικά παιχνίδι, απέναντι σε αδιάφορη βαθμολογικά ομάδα.
Αλλοι ξεγελάστηκαν κι από την πραγματικά εξαιρετική εμφάνιση στο 2-0 του πρώτου αγώνα με τη Γιουνάιτεντ. Το σκορ, σε συνδυασμό με την κακή κατάσταση του μεγάλου ονόματος που υπήρχε απέναντι, γέμισε ελπίδες για happy end. Ομως, την ώρα που έπρεπε να γίνει η πραγματική υπέρβαση, το σύστημα δεν άντεξε. Ηρθε ο αποκλεισμός για να μπερδέψει τα συναισθήματα…
Οπως και να ’χει, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η ομάδα ξεπέρασε τις φετινές προσδοκίες των οπαδών της. Αν όμως θέλουν στον Ολυμπιακό να δώσουν συνέχεια σε αυτό που έγινε, πρέπει να βάλουν στον αξονικό τομογράφο τη συνολική εικόνα και να τη μελετήσουν ρεαλιστικά φάση προς φάση. Να δουν τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους μία προς μία. Τι χρειάζονται σε μεταγραφικές προσθήκες το καλοκαίρι. Και φυσικά τι έχουν ανάγκη να διορθώσουν ως νοοτροπία.
Ο Ολυμπιακός έχει ήδη κερδίσει με τον Μίτσελ δύο πράγματα…
Το ένα, ότι βγήκε μπροστά και αντιμετώπισε με επιθετική διάθεση, ακομπλεξάριστα και χωρίς φόβο κάθε αντίπαλο σε βαθμό υπερβολής. Καμιά σχέση με τις αγωνιστικές συμπεριφορές όλων των ελληνικών ομάδων σε παλιότερες εποχές. Αποτέλεσμα: Του βγήκαν τα αποτελέσματα στον όμιλο, αλλά την πάτησε στο «Ολντ Τράφορντ», έστω κι αν ο αντίπαλος προσφερόταν. Το γιατί θέλει μελέτη.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την αξιοποίηση των Ελλήνων παικτών, κάτι το οποίο δεν γινόταν επί Βαλβέρδε. Ως σήμερα, εκτός από τον Μανιάτη και τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, έχει δώσει το μάξιμουμ και ο Μήτρογλου, ενώ καθιερώθηκαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ο Σιόβας, ο Μανωλάς και ο Σάμαρης…
Ο προηγούμενος προπονητής ήταν σίγουρα πολύ καλύτερος, συγκροτημένος και πιο έμπειρος από τον Μίτσελ. Ομως μόλις έφυγε, διέλυσαν την ομάδα που είχε αρχίσει να φτιάχνει και η οποία φαινόταν να είναι για πολύ μεγαλύτερα πράγματα απ’ όσα έδειχνε ώς τότε. Δεν τον άφησαν και δεν την άφησαν να εξελιχθεί. Οπως διέλυσαν και την περσινή, επειδή δεν νίκησε τον Παναθηναϊκό. Πάει όμως αυτό. Πέρασε.
Καλώς ή κακώς, ο σημερινός με την προσωπικότητα, την αύρα, τη νοοτροπία και το κύρος που απέκτησε ως ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά χωρίς να είναι κανονικός προπονητής, ξεκίνησε με μια συγκεκριμένη, διαφορετική και περισσότερο επιθετική φιλοσοφία, που είδε να του βγαίνει πολλές φορές με αναπάντεχες νίκες. Από τη στιγμή που γλίτωσε, εκεί γύρω στον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο την απόλυση, θα ήταν λάθος να μη συνεχίσει – και θα συνεχίσει. Αρκεί βέβαια να καθίσει να μελετήσει σοβαρά τα μειονεκτήματα που εμφανίστηκαν, κάνοντας και την αυτοκριτική του – αν μπορεί.
Θα το ξαναπώ: Ο Ολυμπιακός στο Μάντσεστερ δεν είναι ούτε ότι φοβήθηκε ούτε ότι κλείστηκε ούτε ότι δεν προσπάθησε. Ενα γκολ να έβαζε έστω και από… καραμπόλα, ειδικά την τελευταία μισή ώρα που βγήκε μπροστά στο όλα για όλα, σήμερα θα μιλούσαμε για τη «θριαμβευτική» και «ανεπανάληπτη» πρόκριση.
Ομως, τα πράγματα δεν γίνονται τόσο απλά, όταν ο συντελεστής δυσκολίας ανεβαίνει στα ψηλότερα πατώματα. Σε τοπ επίπεδο χρειάζονται προσόντα τα οποία η ομάδα δεν τα είχε από την αρχή της σεζόν ή τα έχασε τον Ιανουάριο κι είναι ανάγκη να τα αποκτήσει.
Θα τα καταφέρει; Χμ… Οταν ένα μεγάλο κομμάτι της συζήτησης γίνεται από το βράδυ της Πέμπτης για τη διαιτησία, δύσκολο…
