Βγάζω το καπέλο στην κυβέρνηση Σαμαρά· κι ας μη φοράω. Εγώ, που εκτοξεύω κατά καιρούς εναντίον της φαρμακερά πλην άστοχα βέλη. Ασκώ βέτο στον εαυτό μου και ανακαλώ. Διότι η εθνοσωτήριος μπορεί να μας άλλαξε τον αδόξαστο -για το καλό μας βεβαίως-, ταυτοχρόνως όμως καταβαράθρωσε τη νοσηρή νοοτροπία ήτις μας οδήγησε στον όλεθρο. Κατόρθωσε να δώσει σάρκα και οστά στο πιο σύντομο ανέκδοτο της δεκαετίας· πρωτογενές πλεόνασμα το βάφτισε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επινόησε ένα ακόμα συντομότερο: Κοινωνικό μέρισμα. Δίνει δηλαδή εφάπαξ επίδομα 500 ευρώ σε οικογένειες που η ίδια τους αποστέρησε σταδιακά πολλές χιλιάδες. Προσφέρει ανιδιοτελώς. Δεν αποσκοπεί σε ανταλλάγματα.
Εκλογές έρχονται βέβαια· για την Ευρωβουλή, τις περιφέρειες και τους δήμους. Δεν είναι απίθανο να οδεύσουμε οσονούπω και προς εθνικές -πού ξέρεις;-, κάθε ψηφαλάκι δεκτό μπας και σωθεί η παρτίδα· για την πατρίδα ποιος νοιάζεται; Δεν είναι δα μικρό πράγμα τούτες οι επιτυχίες. Εκαναν πάταγο και στο εξωτερικό. Επαινέθηκαν άλλωστε από τους εκπροσώπους των δανειστών που φοβούνται ότι μια -ο μη γένοιτο- κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εφαρμόσει τόσο πρόθυμα τις ντιρεκτίβες τους. Ωχριούν τα επιτεύγματα στο οικονομικό πεδίο εμπρός στην κοσμογονία των μεταρρυθμίσεων, αίτινες μεταμορφώνουν την όψη της χώρας αργά αλλά σταθερά. Δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί σε όλο το εύρος τους, θέτουν ωστόσο οριστικά τον παλαιοκομματισμό στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Τι έκαναν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Κατάρτιζαν ψηφοδέλτια από παρατρεχάμενα και φίλια λαμόγια, ρίχνοντάς τα στη μάχη της κάλπης. Οσα απ' αυτά δεν εκλέγονταν στη Βουλή, βολεύονταν σε θέσεις προέδρων και γ.γ. οργανισμών. Κενόδοξοι, ματαιόσχολοι και φιλάρεσκοι νεανίσκοι που εισέρχονταν απένταροι στα κοινά και σε ελάχιστο χρόνο μοστράριζαν λιμουζίνες, πισίνες και κότερα. Την κατάρα του έθνους αποτέλεσαν οι εν λόγω αργυρώνητοι τζιτζιφιόγκοι. Υψωσε το ανάστημά του ο Σαμαράς βάζοντας τέρμα στη φαυλοκρατία. Δεν έπραξε μολαταύτα το αυτονόητο· να τοποθετήσει δηλαδή στα πόστα τους εντιμότερους και τους καλύτερους.
Οι μεγάλοι πολιτικοί σπανίως είναι προβλέψιμοι. Οι νέοι, σκέφτηκε, ιδίως οι κάτοχοι πτυχίων και μεταπτυχιακών, διαθέτουν κοφτερά δόντια. Οι περισσότεροι από δαύτους στην πιο τρυφερή ηλικία συνωστίζονταν σε ιατρεία ορθοδοντικών. Εχουν φορέσει μικροί σιδεράκια που, εκτός από το αστραφτερό χαμόγελο, τους έχουν χαρίσει ανθεκτικές οδοντοστοιχίες. Εάν μοιράσω σ' αυτούς τις χρυσοφόρες θέσεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος να κατασπαράξουν τα δημόσια ταμεία. Οι γηραιότεροι αντιθέτως μάσησαν κρατικό χρήμα με χίλιες μασέλες· τόσο ώστε να 'χουν ξεδοντιαστεί. Πόσα να φάνε πια; Κινούμενος έτη φωτός μπροστά ο πρωθυπουργός διορίζει, λοιπόν, 77χρονους φαφούτηδες, πρώην βουλευτές με μόνη έγνοια να λιαστούν στην ευδία του Σαββατοκύριακου. Αυτό θα πει καινοτόμος και ρηξικέλευθος πολιτική.
Μετέωρος [email protected]
