Σκηνοθέτις, ηθοποιός και μεταφράστρια με πλούσιο έργο, παιδί του Θ.Τ., αναλαμβάνει με χαρά, συναίσθηση της ευθύνης και της παράδοσης, αλλά και με διάθεση ανανέωσης. Χωρίς, όμως, εκπτώσεις από τη φιλοσοφία και το όραμά του
Της Εφης Μαρίνου
Μετά τον Κάρολο Κουν, τους Γιώργο Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή και Διαγόρα Χρονόπουλο, μια γυναίκα αναδεικνύεται διευθύντρια ενός ιστορικού θεάτρου: του Θεάτρου Τέχνης. Ο Διαγόρας Χρονόπουλος ολοκληρώνοντας δεκαετή θητεία αποφάσισε να αποχωρήσει από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή προτείνοντας ως διάδοχό του τη Μαριάννα Κάλμπαρη, παιδί του Θεάτρου Τέχνης. Το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα την ανάθεση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του θεάτρου σ’ αυτήν για την επόμενη τριετία, από 1η Σεπτεμβρίου. Ο Διαγόρας Χρονόπουλος θα συνεχίσει να βοηθάει ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και θα παραμείνει στη θέση του διευθυντή Σπουδών της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης.
Ποια είναι η Μαριάννα Κάλμπαρη; Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (PARIS IV-licence en «lettres modernes specialisees» – φιλολογία και επικοινωνία). Στο Παρίσι σπούδασε επίσης υποκριτική στο στούντιο του Α. Βουτσινά και σκηνοθεσία στο Charpentier Art Studio. Ολα αυτά τα χρόνια υπήρξε στενή συνεργάτις του Θεάτρου Τέχνης. Σήμερα διδάσκει στη σχολή από την οποία αποφοίτησε και συμμετέχει σε παραστάσεις του θεάτρου με πολλαπλές ιδιότητες: συγγραφέας, μεταφράστρια, ηθοποιός.
Εχει σκηνοθετήσει στο Θέατρο Τέχνης πολλές παραστάσεις: «Love, love, love», «Ανώνυμη αγία ή μια κοινότατη ιστορία», «Δεν έχει ωραίες εικόνες», «Τρεις αδελφές – ΠΕΡΕΣΤΡΟΪΚΑ», «Ιστορίες για γαμοφοβικούς», «Καϋμός» Καρόλου Κουν. Στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης: «Γκιγιόμ, γλυκιά μου» του Γκιγιόμ Γκαλιέν, «Το μυστικό της κυρίας Ελεν», το «Εκτο πάτωμα». Στο θέατρο Αργώ:«Σκοτώνουμε τη μαμά;» Σαρλότ Κίτλεϊ, το δικό της «Νέο αίμα», το «Wit – Εκτός κωδικού» της Μάργκαρετ Εντσον. Επίσης «Μια κανονική μέρα» στο θέατρο Olvio, «Μια πορνογραφική σχέση» στο Fresh Hotel, «Αναχώρηση» στην Πολιτισμική Ολυμπιάδα-Μονόλογοι 2003, αλλά και τα μουσικά έργα «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» του Νίκου Κυπουργού (Bios, Χυτήριο), «Η κοκκινοσκουφίτσα και ο καλός λύκος» και «Πληγή – όπερα σε επτά γεύματα» του Χαράλαμπου Γωγιού, «Ιούλιος Καίσαρας» του Χέντελ και «Ορφέας στον Αδη» Οφενμπαχ. Εχει γράψει δικά της έργα (ακόμα και παιδικά) και κάποια τα έχει η ίδια σκηνοθετήσει, έχει κάνει μεταφράσεις. Ως ηθοποιός, εκτός από το Θέατρο Τέχνης, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τον Τεχνοχώρο-Ομάδα Θέαμα, το ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου, τον ΟΕΘ-ΣΕΗ.
Εχει παίξει σε ταινίες του Δημήτρη Αθανίτη και της Λουκίας Ρικάκη. Το σενάριο της μεγάλου μήκους ταινίας «Αίμα», του Διαμαντή Καραναστάση, είναι βασισμένο πάνω στο θεατρικό της έργο «Νέο αίμα». Εχει διδάξει θέατρο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στη Σχολή Μωραΐτη.
• Πώς νιώθετε που αναλαμβάνετε καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης από τον Σεπτέμβριο;
«Είναι πολύ μεγάλη τιμή και χαρά, κυρίως για την ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. Η σχέση μου με το θέατρο είναι στενή και συναισθηματική. Παρ’ όλο που έχω δουλέψει πολύ εκτός Θεάτρου Τέχνης, εδώ επέστρεφα με έργα, σκηνοθεσίες. Είναι το σπίτι μου και οι άνθρωποί του η οικογένειά μου».
• Οι πρώτες σκέψεις για αλλαγές;
«Στην εποχή μας όλα επαναπροσδιορίζονται. Πόσω μάλλον στο θέατρο που οφείλει να ανανεώνεται. Η πιο σημαντική ιδέα πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το Θέατρο Τέχνης είναι η δύναμη της συλλογικότητας. Αυτό διδάχτηκα στη Σχολή, αυτό μαθαίνουν και οι σημερινοί μαθητές: πώς οι άνθρωποι στο θέατρο συνεργάζονται μεταξύ τους. Για μένα αυτό αποτελεί βασικό κίνητρο, κυρίαρχο αίσθημα για το πώς θα κινηθούμε».
• Η ανάληψη μιας τέτοιας θέσης δεν είναι προκλητική για την ουσιαστική ανανέωση του θεάτρου;
«Μη νομίζετε ότι το μυαλό μου οραματίζεται δικές μου σκηνοθεσίες. Για μένα το μείζον είναι η ουσιαστική και εποικοδομητική διεύθυνση του θεάτρου κι εκεί θα πέσει το βάρος. Σεβόμενη την ιστορία του, αλλά και τη θητεία του Διαγόρα Χρονόπουλου, ο οποίος κατάφερε δύσκολα στοιχήματα όλα αυτά τα χρόνια, θα κινηθώ προσεκτικά σε σχέση με ό,τι ονειρεύομαι για το θέατρο. Μην ξεχνάτε ότι το Θέατρο Τέχνης είναι ένας ζωντανός οργανισμός με παρελθόν και μέλλον. Η Σχολή τροφοδοτεί κάθε χρόνο με νέους που έχουν πολλά να προσφέρουν».
• Το πρόγραμμα της επόμενης σεζόν τι περιλαμβάνει;
«Θέλω χρόνο για να το σχεδιάσω. Σίγουρα με ενδιαφέρει η ανάδειξη του νεοελληνικού έργου, αλλά και η συνεργασία με νέους, ταλαντούχους καλλιτέχνες. Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό άνθρωποι με καταγωγή από το Θέατρο Τέχνης να επιστρέψουν. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για σπουδαίους ηθοποιούς, που έχουν στελεχώσει ολόκληρο το ελληνικό θέατρο».
• Η μεγαλύτερη δυσκολία που θα αντιμετωπίσετε;
«Ως γνωστόν δεν υπάρχει επιχορήγηση και χωρίς πόρους το θέατρο σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα».
• Θα υποκύψετε στη «μετάγγιση» του εμπορικού στο ρεπερτόριο και τους συνεργάτες;
«Το θέατρο θα τα καταφέρει όπως μέχρι σήμερα, χωρίς εκπτώσεις, με πίστη στη φιλοσοφία του και το καλλιτεχνικό όραμα».
• Είστε διατεθειμένη να ρισκάρετε σε γενναίες αλλαγές;
«Και βέβαια είμαι. Δεν υπάρχουν όρια ή περιορισμοί. Αλλά μη μου ζητάτε από τώρα να είμαι πιο συγκεκριμένη. Είναι νωρίς και θέλω να είμαι σαφής, ακριβής σε ό,τι λέω. Είναι ακόμα πρώιμο να επεκταθώ. Η ευθύνη είναι μεγάλη και δεν μου αρέσουν οι αερολογίες. Η πράξη θα δείξει και θα κρίνει τις επιλογές μου. Από σήμερα αρχίζω να οργανώνομαι, να σκέφτομαι, να σχεδιάζω διάφορα».
