Της Αλλοπάρ*

Οπως ίσως γνωρίζετε, κυρίες και κύριοι, ο αντικομμουνισμός υπήρξε, προς 50-60 ετών στην Ελλάδα, ένα πολύ προσοδοφόρο επάγγελμα. Χιλιάδες συμπατριώτες μας έκαναν καριέρα και περιουσία ως αντικομμουνιστές, τις εποχές που τη χώρα κυβερνούσε το Παλάτι, οι αμερικανικές υπηρεσίες και οι παρακρατικές οργανώσεις (ΙΔΕΑ, Καρφίτσα κ.λπ.). Τις ίδιες εποχές που οι κομμουνιστές απαγορευόταν να διοριστούν στο Δημόσιο, να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια ή να πάρουν και «δίπλωμα» οδήγησης ακόμα.

Φαίνεται όμως ότι οι προσπάθειες του Καραμανλή (του θείου), του Ανδρέα, του Εβερτ και τον Μητσοτάκη να ξεχαστούν οι διακρίσεις, ο διχασμός -από ΄δω οι εθνικόφρονες, από ΄κει τα «μιάσματα», που έλεγε ως ο Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ- δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν οριστικά αυτές τις ασθένειες. Που, όπως και κάποιες άλλες -π.χ. η φυματίωση- άρχισαν ξανά να εμφανίζονται και να μας απειλούν.

Παίρνω αφορμή γι΄ αυτά από μια περίεργη κορόνα που πέταξε ο υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος -γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου- Τάκης Μπαλτάκος, πρώην δικηγόρος του Παναθηναϊκού επί Βαρδινογιάννηδων. Ο οποίος, εντελώς ξεκούδουνα, στη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξής του, είπε επί λέξει:

• «Εγώ είμαι αντικομμουνιστής. Ετσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα, έτσι θα πεθάνω!»

Πέρα απ΄ το γελοίο του πράγματος, που παραπέμπει στο ηρωικό «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω», που έλεγαν οι Ελληνες ραγιάδες όταν οι δυνάστες τούς ζητούσαν να «τουρκέψουν», η δήλωση αυτή προβληματίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Τι θα πει, σήμερα, «είμαι αντικομμουνιστής»; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Οτι, ως λαός, είμαστε χωρισμένοι στα δύο, σε κομμουνιστές και αντικομμουνιστές; Και, άρα, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, πρέπει να πάμε κι από ΄δω ή από ΄κει; Τι βλακείες είν΄ αυτές;

Ή, αν δεν είναι βλακείες, τι σόι παιχνίδια παίζουν κάποιοι περίεργοι τύποι, που δυστυχώς βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον του πρωθυπουργού;

Για να σοβαρευτούμε, το αντικομμουνιστικό χαρτί παίζει, απροκάλυπτα και προκλητικά, η Χρυσή Αυγή, οι απόγονοι των δωσιλόγων και συνεργατών των ναζί κατά την Κατοχή. Αν, λοιπόν, ο Τάκης Μπαλτάκος έχει ψυχική και πολιτική συγγένεια με το μόρφωμα αυτό που κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση, να βγει και να το πει ευθέως. Αν νομίζει ότι θα ξεχάσουμε τα χάλια μας και θ΄ αρχίσουμε, πάλι, να χωριζόμαστε σε αντικομμουνιστές και κομμουνιστές και να πλακωνόμαστε, απατάται. Αυτά πέρασαν ανεπιστρεπτί και όσοι τα νοσταλγούν θα βρουν απέναντί τους τον λαό ενωμένο. Και θυμωμένο.

Εν τάξει, καλό το κόλπο να φταίνε για όλα οι κομμουνιστές και οι Εβραίοι. Το ΄κανε κι ο Χίτλερ κάποτε και ξέρουμε πού κατέληξε.

* Η Αλλοπάρ είναι σκύλα, πανέμορφη, δημοκρατική και αυστηρή αρχηγίνα αγέλης. Κι έχει πάντα τα μάτια και τ΄ αυτιά της ανοιχτά. Για να μη βρεθεί ποτέ στη θέση να αναρωτηθεί, όπως κάποτε ο Καραμανλής, ο θείος: «Επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτή την αγέλη;». Τ΄ ακούς, κύριε Σαμαρά μας;