Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο και τέθηκε σε ισχύ μόλις το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Από το 2005 υπάρχει δυνατότητα υπογραφής συμφώνου συμβίωσης και μπορούν να διεκδικήσουν γονικά και κληρονομικά δικαιώματα, να αποκτήσουν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας
Λονδίνο Του Ισαάκ Α. Καριπίδη
«Οταν η αγάπη των ανθρώπων χωρίζεται από τον νόμο, τότε αυτός πρέπει να αλλάζει». Ετσι, μεταξύ των άλλων, υποδέχθηκε ο Βρετανός πρωθυπουργός την εφαρμογή του νόμου που επιτρέπει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών σε Αγγλία και Ουαλία. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ το βράδυ της Παρασκευής. Ολο το Σαββατοκύριακο οι γιορτές του κινήματος ΛΟΑΔ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Διεμφυλικοί), εδώ στο Λονδίνο, ήταν παροιμιώδεις. Είναι χαρακτηριστικό πως η γνωστή πολύχρωμη σημαία υψώθηκε μέχρι και σε δημόσια κτίρια στο κέντρο της πόλης.
Στη Σκοτία έχει περάσει ανάλογη νομοθεσία και έτσι οι πρώτοι γάμοι αναμένονται τον Οκτώβριο, ενώ στη Βόρεια Ιρλανδία ακόμη δεν έχει υπάρξει ανάλογη πρωτοβουλία. Η Βρετανία είναι η 16η χώρα στον κόσμο που νομιμοποιεί τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου. Την αρχή έκανε η Ολλανδία που από το Απρίλιο του 2001 επέτρεψε αυτούς τους γάμους.
Διαβάζοντας τις δηλώσεις του Κάμερον θυμήθηκα τον καθηγητή Θρησκευτικών που είχαμε στο Λύκειο. Τρούπελας λεγόταν και ήταν υπέροχος άνθρωπος. Οταν λοιπόν τον ρωτούσαμε, με την πονηριά του εφήβου και την «εξυπνάδα» του κουτοπόνηρου που θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή του, αν είναι αμαρτία να έχεις προγαμιαίες σχέσεις όταν αγαπάς το ταίρι σου, μας απαντούσε με την εξής αφοπλιστική ατάκα: «Αγάπα και κάνε ό,τι θες». Με άλλα λόγια, όταν αγαπάς ακόμη και λάθος να κάνεις αυτό συγχωρείται, μια και τελικά η πρόθεση μετράει περισσότερο από το αποτέλεσμα.
Βέβαια μ’ αυτή την άποψη-στάση ζωής δεν συμφωνεί ο σκληρός πυρήνας της Εκκλησίας που σε γενικές γραμμές επιτρέπει το σεξ μόνο αν υπάρχει «στόχος» αναπαραγωγής. Γι’ αυτό άλλωστε και καμία θρησκεία ή αίρεση, προς το παρόν τουλάχιστον, εδώ στη Βρετανία, δεν ευλογεί αυτούς τους γάμους. Εκτός από τους Κουάκερους. Πρόκειται για έναν κλάδο των Πουριτανών, δηλαδή των Αγγλικανών που είναι επηρεασμένοι από τον Καλβινισμό.
Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο αφού πρώτα πέρασε από «χίλια μύρια κύματα». Τότε πολλοί βουλευτές, κυρίως του Συντηρητικού Κόμματος, αντέδρασαν έντονα. Τελικά όμως δεν τους έγινε το χατίρι καθώς και ο Βρετανός πρωθυπουργός, προς τιμήν του, ήταν σύμφωνος με την ιδέα.
Αλλωστε ο συγκεκριμένος νόμος μάλλον μόνο συμβολικό χαρακτήρα έχει μια και από το 2005 τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, εδώ στην Βρετανία, μπορούν να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης. Παράλληλα έχουν, από τότε, ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Ετσι μπορούν να διεκδικήσουν γονικά και κληρονομικά δικαιώματα, να αποκτήσουν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας ή ακόμη και να υιοθετήσουν παιδιά.
Στη γειτονιά μας, σχεδόν απέναντι από το σπίτι μας, έχουμε μια τέτοια οικογένεια. Δύο λεσβίες που ζουν μαζί και έχουν υιοθετήσει δύο παιδιά. Τον Τόμπι και την αδερφή του. Τα παιδιά πέρασαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους σε κάποιο ίδρυμα. Απομονωμένα από τον έξω κόσμο, με δυσκολίες και πολλά προβλήματα. Τώρα πια όμως έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν σε ένα περιβάλλον που τους χαρίζει απεριόριστη αγάπη και φροντίδα. Και αυτό φαίνεται.
