Στην αιώρα

Τα τελευταία 40 χρόνια με το ολέθριο σύνθημα «Ολα επιτρέπονται», βουλιάξαμε σ’ έναν ωκεανό. Ετσι η αλαζονεία της ελεύθερης βούλησης μας οδήγησε στον κρημνό, στο μοιραίο άλμα προς το έρεβος. Εγκαταλείφθηκε ο χρυσούς κανόνας του μέτρου, της ισορροπίας, ως κανόνας ζωής. Εβιάσθησαν οι κορυφαίες διεκδικήσεις του ανθρώπου, το δίκαιο και η αλήθεια. Οι διεφθαρμένοι και κενόδοξοι πολιτικοί διέπραξαν πράξεις ακραίας καταισχύνης, διεκδικώντας πρωτεία ακόμη και σε αυτήν. Στο απέραντο ελληνικό φρενοκομείο, ο δημαγωγός του 1981 χορηγούσε ΑΤΑ και παροχές με δανεικά! Από την άλλη, οι νεόπλουτοι με απίστευτο κόμπλεξ, επιδεικτική καυχησιολογία, με σημαία τη (δήθεν) κοινωνική καταξίωση και άκρατο μιμητισμό, αγόραζαν αναρίθμητες χιλιάδες τα 4χ4 ξεχνώντας τι σημαίνει αποταμίευση και κουμπαράς. Η τρυφηλότητα και η ραθυμία σε συνδυασμό με την οίηση με τις επαύλεις, τις πισίνες και τις αναρίθμητες offshore θρυμματίστηκε. Επλεόνασε η οίηση της αμάθειας και η ευχέρεια. Νεοαστοί συναγελάζονται στα γήπεδα και τα καφενεία. Παρακολουθούν, αποχαυνωμένοι, τούρκικα σίριαλ και τηλεπαιχνίδια, απολαμβάνοντας τη ζάλη του σκυλάδικου και με απίθανες φλυαρίες σκοτώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους σαν τα τζιτζίκια, αντί να εργάζονται σαν μέλισσες. Λόγω της διαφθοράς και της αλλοτρίωσης έμειναν μόνον υποτυπώδη τρίμματα εντροπής ή φιλοτιμίας.

Ο Ελληνας διχαστικός εσαεί αυτοχειριάζεται και αυτοκαταστρέφεται με ιερή μανία. Ζει με τον φθόνο της εξόντωσης του διπλανού. Ο άνθρωπος κατά του ανθρώπου, γιατί ο φιλειρηνισμός πρέπει να διαθέτει υψηλής θερμοκρασίας ευγένεια. Η αμάθεια προκάλεσε θράσος και η αδράνεια φθορά. Η Ρώμη της παρακμής. Εφησυχασμός στην αφέλεια της πλαστικής ευδαιμονίας. Ανίδεοι, αδιάφοροι, ολιγομαθείς, απαίδευτοι, αργόσχολοι, ανεπαρκείς, εκρηκτικοί, ασυνεχείς, έχουν σύνθημα «τσιγάρο, πρέφα και καφές», χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα και διάθεση προκοπής, πραγματικά ανθρώπινα ερείπια. Τώρα αγωνιωδώς προσπαθούμε να βρούμε τον μίτο, αλλά είναι αργά. Καμία διέξοδος, κανένα φως, γιατί απλούστατα η παράνοια διήρκεσε 40 χρόνια.

Στις κρίσιμες αυτές ώρες θα χρειασθούν μεγάλοι άνδρες και οριακές μεγαλοφυΐες που να κομίζουν ηφαιστειακά έγκατα. Αραγε υπάρχουν;

Γ. Τρανταλίδης, Πειραιάς

……………………………………………………………

Ταλαιπωρία επιβατών

Σας γνωστοποιώ περιστατικό που συνέβη την Κυριακή 16-3-2014, στην αφετηρία των λεωφορείων 040 Αθήνα-Πειραιάς στην οδό Φιλελλήνων. Μετά από αναμονή 45 λεπτών, στις 22.00 ήρθε το λεωφορείο από Πειραιά, αποβιβάστηκαν οι επιβαίνοντες, επιβιβάστηκαν οι αναμένοντες (γέμισε ασφυκτικά αμέσως, όπως ήταν φυσικό μετά από τόση αναμονή), ο οδηγός κατέβηκε χωρίς να πει τίποτα και εξαφανίστηκε, όπως διαπίστωσαν οι επιβάτες, αφού ανέμεναν μάταια να αναχωρήσει το λεωφορείο (σημείωση: μετά τις 21.00 την Κυριακή τα δρομολόγια εκτελούνται ανά 55΄). Η αγανάκτηση ήταν εμφανής και οι διαμαρτυρίες έντονες, αλλά δεν υπήρχε αποδέκτης. Στις 22.20 έφτασε άλλο λεωφορείο και ο οδηγός του μάς κάλεσε να μετεπιβιβαστούμε σε αυτό, χωρίς καμιά εξήγηση. Στις ερωτήσεις τι συμβαίνει, με θυμό και ειρωνεία, απάντησε ότι εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από εκείνον! Αναχώρησε μετά από 10΄(στις 22.30).

Παρατηρήσεις:

1. Αντί για 55΄, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το δρομολόγιο έγινε μετά από 75΄τουλάχιστον (από 21.15 στις 22.30, χωρίς να ξέρουμε πότε έγινε πριν τις 21.15).

2. Κυριακή βράδυ, χωρίς πρόβλημα κυκλοφορίας, δεν δικαιολογείται τόσο μεγάλη καθυστέρηση.

3. Αν η βάρδια του πρώτου οδηγού είχε τελειώσει στις 22.00, γιατί εξαφανίστηκε χωρίς να ενημερώσει τους αναμένοντες ότι πρέπει να περιμένουν το επόμενο λεωφορείο;

4. Γιατί ο δεύτερος οδηγός ειρωνεύτηκε αντί να εξηγήσει στους επιβάτες τα αίτια της καθυστέρησης και ταλαιπωρίας τους;

5. Οι ευθύνες να αναζητηθούν όπου υπάρχουν (διοίκηση; εργαζόμενοι;). Και πάντως η κατανόηση και συμπαράσταση στα προβλήματα των εργαζομένων δεν σημαίνει και ανοχή στην όποια συμπεριφορά τους (επειδή κι εμείς εργαζόμενοι είμαστε, να μη γίνει, σκόπιμη ή μη, διαστρέβλωση του σκεπτικού).

Αικατερίνη Γεωργουλέα

Καλλιθέα

………………………………………

Ρωσικά…

Στη Ρωσία δεν λειτουργεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία -όπως πρέπει- γιατί οι «ομόδοξοι» Ρώσοι σαν και τους Ελληνες δεν έχουν την παράδοση της αναγέννησης και του διαφωτισμού της Δύσης.

Ιδιαίτερα μετά την επανάσταση του 1917 μέχρι το 1991 υπήρχε η δικτατορία της «πεφωτισμένης» ιντελιγκέντσιας του ΚΚΣΕ (υποτίθεται του προλεταριάτου) και ο μονοκομματισμός. Ο ρωσικός λαός ποτέ δεν βίωσε την κυριαρχία των αστών και την αστική φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία με την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, διότι δέσποζε ο τσάρος και η Ανατολική Δεσποτεία όπου κυριαρχούσε η αυλή και η τσιφλικάδικη γαιοκτησία. Σε κάθε περίπτωση ο επεκτατισμός, ρωσικός ή αμερικανικός -απ’ όπου κι αν προέρχεται- απειλεί την παγκόσμια ειρήνη. Εμείς οι Ελληνες λειτουργούμε συναισθηματικά και δείχνουμε τη συμπάθειά μας προς τους ορθόδοξους Ρώσους, όπως δείξαμε τότε και στους Σέρβους.

Θυμάστε από την Ιστορία πώς πούλησε τους Ελληνες η Μεγάλη Αικατερίνη και την αποτυχία της επανάστασης του Δασκαλογιάννη το 1770 στα Σφακιά, το γδάρσιμό του στο Μεγάλο Κάστρο (Ηράκλειο) από τους Τούρκους; Στη διεθνή πολιτική, βεβαίως, δεν υπάρχουν ούτε δίκαια ούτε συναισθηματισμοί. Μόνο συμφέροντα. Για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τεράστια ευθύνη έχει η Σερβία με τον μεγαλοϊδεατισμό της και τις εθνοκαθάρσεις της. Εδωσε τα προσχήματα στο ΝΑΤΟ για την επέμβαση. Η Γερμανία όμως, που αναγνώρισε την Κροατία, δεν άρχισε πρώτη να βάζει το φιτίλι για τον διχασμό των εθνοτήτων της Γιουγκοσλαβίας;

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης