Σοβαρή παραβίαση σύμφωνα με τη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
Της Χριστίνας Πάντζου
Τη στιγμή που η Αντελίρ Κάρμεν Λέμος έφερνε στον κόσμο το τρίτο της παιδί, έξι πάνοπλα μέλη στης στρατιωτικής αστυνομίας της Βραζιλίας εισέβαλαν στο σπίτι της και την έσυραν βίαια σε κλινική όπου, παρά τη θέλησή της, την υπέβαλαν σε καισαρική. Η Αντελίρ, που είχε γεννήσει τα δύο πρώτα της παιδιά με καισαρική παρότι δεν συνέτρεχε ιατρικός λόγος, είχε αρνηθεί να κάνει και τρίτη επέμβαση. Ανένδοτοι οι γιατροί, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη πετυχαίνοντας μια εισαγγελική εντολή βίαιης προσαγωγής της 29χρονης. Η πρωτοφανής απόφαση προκάλεσε διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας, ενώ την περασμένη Παρασκευή οργανώθηκαν και μπροστά στις πρεσβείες της Βραζιλίας σε διάφορες πόλεις του κόσμου.
Η κυβέρνηση σοκαρισμένη εξέφρασε την αλληλεγγύη της στην Αντελίρ, τονίζοντας ότι η ιατρική βία που συναντούν οι γυναίκες πρέπει να σταματήσει άμεσα και πως μια καισαρική χωρίς συναίνεση συνιστά σοβαρή παραβίαση των δικαιωμάτων κάθε εγκύου, όπως ορίζονται άλλωστε από τη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Υγεία του ΟΗΕ.
Η απόφαση έφερε ξανά στο προσκήνιο μια συζήτηση που είχε ανοίξει η ίδια η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ), τονίζοντας πως ενώ μόνο στο 15% των τοκετών υπάρχουν επιπλοκές που δικαιολογούν χειρουργική επέμβαση παρατηρείται κατάχρηση των επιλεκτικών καισαρικών, αυτών δηλαδή που γίνονται χωρίς να συντρέχουν ιατρικοί λόγοι. Αντίθετα από ό,τι διαφημίζεται, αυτή η πρακτική δεν στερείται κινδύνων, επισημαίνει η ΠΟΥ, καθώς δεκαπλασιάζει την πιθανότητα το νεογέννητο να νοσηλευτεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας ή σε θερμοκοιτίδα, ενώ σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Ελέγχου Νόσων των ΗΠΑ αυξάνει τη θνησιμότητα των νεογνών κατά 2,9 φορές.
«Οι καισαρικές διαφημίζονται ως μοντέρνες, ασφαλείς και ανώδυνες σε σχέση με την υποτιθέμενη πρωτόγονη, οδυνηρή, δυσάρεστη εμπειρία της φυσιολογικής γέννας. Οταν έγκυες δηλώνουν σε ιδιωτικές κλινικές ότι θέλουν φυσιολογικό τοκετό τις τρομοκρατούν ότι όταν έρθει η ώρα δεν θα υπάρχει κρεβάτι, γιατί όλα κρατούνται για προγραμματισμένους τοκετούς. Και κάποιοι γιατροί ζητούν επιπλέον χρήματα για φυσιολογικές γέννες γιατί… τους χαλάνε το πρόγραμμα. Ετσι η Βραζιλία έχει τις περισσότερες καισαρικές στον κόσμο: 80-90% στις ιδιωτικές κλινικές και κάπου 50% στις δημόσιες», εξηγεί η Σιμόνε Ντινίζ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο.
Αποδοτικά χειρουργεία…
Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι έχει συντελεστεί μια βιομηχανική ιατρικοποίηση απόλυτα φυσιολογικών διαδικασιών όπως είναι η κύηση και ο τοκετός. Με το πρόσχημα της ιατρικής αυθεντίας εκμεταλλεύονται τις αγωνίες των γυναικών ώστε να τις οδηγήσουν σε αχρείαστες επιθετικές χειρουργικές επεμβάσεις εκ των προτέρων προγραμματισμένες, που επιτρέπουν στις κλινικές να «οργανώνουν» πιο αποδοτικά τα χειρουργεία τους σαν να ήταν γραμμή παραγωγής και να κερδίζουν πολλά περισσότερα από όσα θα χρέωναν σε έναν απλό φυσιολογικό τοκετό.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η ομηρία των Ινδονήσιων οικιακών βοηθών
Εκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας κατήγγειλε τις συνθήκες σκλαβιάς που υφίστανται
Επειτα από πολλές επικρίσεις, η κυβέρνηση της Τζακάρτα κατέβαλε περίπου 1,87 εκατ. δολάρια στη Σαουδική Αραβία σώζοντας τη ζωή μιας Ινδονήσιας οικιακής βοηθού που είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τον φόνο της 70χρονης εργοδότριάς της. Το γεγονός ότι η 41χρονη Σατινάχ Τζουμάντι Αχμάντ είχε υποστεί συστηματική και βάναυση κακοποίηση δεν προσμετρήθηκε στο δικαστήριο, που είχε διατάξει την εκτέλεσή της τις προσεχείς ημέρες.
Η κυβέρνηση αρχικά αρνήθηκε να πληρώσει τα «ματωμένα χρήματα», ένα είδος αποζημίωσης στην οικογένεια του θύματος που απαλλάσσει τους δράστες φόνων, θεωρώντας πως πρόκειται για μια ιδιωτική υπόθεση. Επειτα από την κατακραυγή, αλλά και μια τεράστια καμπάνια αλληλεγγύης που κατάφερε να συγκεντρώσει μέρος του ποσού της αποζημίωσης, οι ινδονησιακές αρχές κατέβαλαν τελικά το υπόλοιπο ξεπλένοντας την τελευταία στιγμή την εικόνα τους. «Η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να αγνοεί το γεγονός ότι η σωτηρία ενός πολίτη της χώρας αποτελεί ευθύνη της», δήλωσε η οργάνωση Φροντίδα Μεταναστών, προσθέτοντας πως άλλες 45 Ινδονήσιες μπορεί να καταδικαστούν σε θάνατο στη Σαουδική Αραβία αν η κυβέρνηση δεν αναλάβει πρωτοβουλίες. Εκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας κατήγγειλε τις συνθήκες σκλαβιάς που υφίστανται οι Ινδονήσιες οικιακοί βοηθοί που εργάζονται στο εξωτερικό, παγιδευμένες για να ξεπληρώσουν χρέη στα γραφεία που τις προσλαμβάνουν. Τις παίρνουν από φτωχές επαρχίες με υποσχέσεις για καλοπληρωμένες δουλειές, τις πηγαίνουν σε κέντρα μακριά από τα σπίτια τους για σεμινάρια κατάρτισης που κρατούν έως και 15 μήνες, στοιβαγμένες κατά δεκάδες σε υποτυπώδη δωμάτια, τους κρατούν διαβατήρια και κινητά και τους χρεώνουν τεράστια ποσά για αυτές τις «υπηρεσίες». Πολλές δουλεύουν ακόμη και 100 ώρες την εβδομάδα, χωρίς ούτε μία ημέρα άδεια, συχνά χωρίς να τους καταβάλλουν τους μισθούς τους και εκτεθειμένες σε κάθε είδους κακοποίηση.
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαιτούν νομοθετικά μέτρα για την προστασία αυτού που αποτελεί τη βαριά εξαγωγική βιομηχανία της Ινδονησίας, καθώς τα εμβάσματα αυτών των γυναικών έφτασαν πέρσι τα 7,8 δισ. δολάρια. Τα μέτρα δεν έχουν έρθει, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά σώθηκε μια ζωή.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η φρίκη ενός γάμου καταλήγει σε φόνο
Η 14χρονη Ουασίλα υποχρεώθηκε να παντρευτεί τον 35χρονο Ουμάρου Σάνι, χωρίς κανείς να της ζητήσει τη γνώμη ούτε να ακούσει τις διαμαρτυρίες της. Μια εβδομάδα μετά, ο άντρας κάλεσε φίλους του να γιορτάσουν τον γάμο και εκείνη έριξε ποντικοφάρμακο στο ρύζι που τους πρόσφερε βλέποντας τον άντρα (που θεωρούσε δικαίωμά του να τη βιάζει) και τρεις φίλους του να πεθαίνουν. Η Ουασίλα παραδόθηκε μόνη της στην αστυνομία ομολογώντας το έγκλημά της και δεν έπαψε να λέει ότι το έκανε γιατί υποχρεώθηκε να παντρευτεί έναν άντρα που δεν αγαπούσε.
Παρότι ο νόμος απαγορεύει να παντρεύονται τα κορίτσια πριν από τα 18 τους, το 50% των κοριτσιών στις αγροτικές περιοχές της Νιγηρίας παντρεύονται πριν από αυτήν την ηλικία και κανένας άντρας δεν έχει ποτέ καταδικαστεί επειδή παραβίασε αυτή τη νομοθεσία. Οι γάμοι ανήλικων κοριτσιών είναι συνήθεις ιδίως στον φτωχό μουσουλμανικό Βορρά, όπου οι αριθμοί τους αυξάνουν σε περιόδους ξηρασίας, αφού μέσω αυτών οι γονείς έχουν ένα λιγότερο στόμα να θρέψουν και συγχρόνως παίρνουν τα χρήματα της προίκας που πληρώνει ο γαμπρός για την αγορά του κοριτσιού.
Οι ανήλικες νύφες δεν είναι μόνο πιο ευάλωτες στην οικογενειακή βία αλλά και βιώνουν δύσκολους τοκετούς, συχνούς θανάτους λόγω επιπλοκών, σοβαρά προβλήματα υγείας όπως ακράτεια, μολύνσεις και διάτρηση της μήτρας. Καθώς ο ισλαμικός νόμος επιτρέπει στους άντρες να έχουν… μόνο τέσσερις συζύγους, συχνά όταν εμφανίσουν τα πρώτα προβλήματα υγείας μετά τις πολλαπλές γέννες, οι άντρες τους τις χωρίζουν ώστε να μπορούν να παντρευτούν άλλη… υγιή έφηβη. Πολλές καταλήγουν στον δρόμο. Κι άλλες, σαν την Ουασίλα, στη φυλακή. Κατηγορούμενη για φόνο εκ προμελέτης και κατά συρροή, απειλείται με θανατική καταδίκη. Χωρίς κανείς να αναλογίζεται ποιος τρόμος και ποια φρίκη μπορεί να οδηγήσει ένα δεκατετράχρονο κορίτσι σε φόνο.
