«Ο θρήνος των γυναικών»
Μάτια δακρυσμένα
στήθη κτυπημένα
γυναίκες θρηνούν
Εσένα Ιησού.
Στους ώμους σου βαρύς Σταυρός
πεσμένος κατά γης
ανεβαίνεις τον Γολγοθά να σταυρωθείς.
Τα μοιρολόγια πνίγονται στον άνεμο
δάκρυα ποτίζουν την πονεμένη γη
ο ήλιος θ’ αργήσει ν’ ανατείλει στην Ιερουσαλήμ.
Ιωάννα Λαζάρου, Ανω Γλυφάδα
………………………………………………………
Αποχωρισμός
Αποχωρισμός από το τέλμα του πολιτισμού. Οι ιδεολογίες της υπεραξίας αγνοούν τον ανθρωπισμό και θέτουν τα όρια για τη μετάβαση στον ωκεανό. Αυτή η θάλασσα δεν είναι πια γαλήνια, παρ’ όλο που ο ήλιος ανατέλλει με αισιοδοξία. Χάθηκε η καρτερότητα, η φιλία και η ευσυνειδησία. Ομως υπάρχει το πάθος της φλόγας για την ελπίδα και την προοπτική. Με τόλμη και προσπάθεια. Αυτή είναι η λύση για το πέρασμα στην αντίθετη όχθη, στην υπέρβαση.
Αλέξιος Φ. Μαυρουδής, Πειραιάς
………………………………………………………….
Και τώρα, αθέμιτη εμπορική πρακτική
Τέτοιο και τόσο ξύλο ο Ελληνας καταναλωτής δεν ξανάφαγε! Μιλάμε για το νέο εφεύρημα των πολυεθνικών, των μεγάλων του λιανεμπορίου που μετά το λιώσιμο της αγοράς, της οικονομίας μας ολόκληρης εκείνο που μας έλειπε ήταν η παντός είδους παραπλανήσεις τους – αθέμιτη εμπορική πρακτική την ονόμασαν εκεί στην ιστορική και -γιατί όχι;- αμαρτωλή Κάνιγγος, που την ψάχνουν όπως μια ζωή με την αγορανομία και τη μετέπειτα Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ακόμη και της τρόικας έμειναν άναυδοι για αυτές, για τον μυστηριώδη-ανύπαρκτο Ανταγωνισμό σε αυτή την κατεστραμμένη χώρα. Βοά ο Τύπος τις τελευταίες μέρες και τα άλλα μέσα ενημέρωσης με τα κόλπα που σκαρφίζονται κάθε τόσο οι μεγάλες αλυσίδες στην προσπάθεια να αρπάξουν και το τελευταίο ευρώ από τον ανυπεράσπιστο καταναλωτή.
Δεκαετίες και με την ανοχή, αν όχι αβάντα, των εκάστοτε κυβερνώντων είχαμε τη σαρωτική επίθεση κατά των χιλιάδων μικρομάγαζων και αφού άρπαξαν όλους σχεδόν τους κωδικούς (αγαθά-υπηρεσίες) με τις μεγάλες υπεραγορές-εμπορικά κέντρα στα πιο κομβικά σταυροδρόμια της χώρας (αναμφίβολα πολλοί μικροί βάλανε το δαχτυλάκι τους με τα χίλια δυο κόλπα τους) και τώρα η χαριστική βολή με το να σε βάζουν μέσα και μετά δικό τους θέμα το τελευταίο άρμεγμα που σήμανε τον πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού με το κάψιμο των πάντων.
Κάπως έτσι οποιαδήποτε σύγκριση τιμών-εισοδημάτων Ελλάδας και ευρωζώνης μάς δείχνουν στον πάτο και ενώ ύφεση και πληθωρισμός στο παρελθόν θεωρούνταν καταστάσεις που δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν, το είδαμε και αυτό. Κάθε τόσο σχόλια για τα μίκρο-μάκρο οικονομικά μεγέθη, ενώ ένα είναι σίγουρο: η διπλή και κάθε τόσο αντιφατική όψη της οικονομίας μας. Και ενώ η ανεργία μαστίζει όλη την Ελλάδα, εισοδήματα και περιουσία μας στα τάρταρα μετά τη λαίλαπα των αρπαχτικών προσφορών τώρα πασχαλιάτικα θυμήθηκαν ξανά τα αρνιά με τα εννιάρια, 3,99 ευρώ αυτή τη φορά και τους πελάτες να φεύγουν με άδεια χέρια!
Η σιωπή των… φτηνών αμνών ολοσέλιδο άρθρο-ρεπορτάζ των άξιων συντακτών της «Εφ.Συν.» με τσίγκλισε για να γράψω εδώ Αιδώς Αργείοι! Αφού γνωρίζαμε ότι ναι μεν η εκ φύσεως πονηρή πράξη η εμπορική με τα «εθιμικώ δικαίω» χοντρά κόλπα με το κάθε νέο οικονομικό έτος, τις μεγάλες γιορτές, διακοπές θέρους όπως και τις ψευτοσυμφωνίες κυρίων, εκείνο που νιώθαμε, που πέρναγε στο πετσί μας ήταν η ασύδοτη και όχι η ελεύθερη αγορά με τη μη λειτουργία του ανταγωνισμού και τα ανείσπραχτα μεγάλα πρόστιμα. Μόνιμη διαχρονική πικρή συντροφιά μας τα παιχνίδια τους με τις υπερτιμολογήσεις-τοποθετήσεις πινακίδων, τρέχα γύρευε με τα πιστωτικά, τα κόλπα με τα ράφια και τα ταμεία και τα ενδομιλικά στο ψάξιμο! Πώς λοιπόν να μην εξοργιστείς όταν μετά από αυτά και με την ανυπαρξία στην ουσία κάποιας επιτυχίας ενός στοιχειώδους καταναλωτικού κινήματος (μια ζωή συστάσεις μόνο και συμβουλές για το τι πρέπει να προσέχουμε στις αγορές), με κουρελιασμένη την όποια αξιοπρέπεια μας εκείνο που μας μένει είναι να σφίξουμε την καρδιά μας και όπου φύγει φύγει.
Ασ’ το ρε παιδί μου στο ράφι, έτσι και για μια ηθική ικανοποίηση πέραν του συνδυασμού με δίαιτα και αποτοξίνωση, μπας και πάρουν το μήνυμα.
ΥΓ. Εκτός και αν η αρμόδια Γραμματεία Καταναλωτή του ΥΠΑΝ «θεμελιώσει» την ύπαρξη αθέμιτης εμπορικής πρακτικής, όπως και με τις παραβάσεις του αθέμιτου ανταγωνισμού. Καταλαβαινόμαστε, λέμε τώρα!..
Γιάννης Π. Κορδής
……………………………………….
Η μάνα
Μεγάλος σάλος προκλήθηκε, και δικαιολογημένα, με το στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του αρχιφύλακα των Φυλακών Μαλανδρίνου από φυλακισμένο Αλβανό επειδή, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος, του αρνήθηκαν, όταν τους ζήτησε, να δει τη μάνα του. Δεν έχει νόημα να καταδικάζουμε τον ένοχο, αλλά τα αίτια που οδήγησαν σ’ αυτήν την πράξη. Είναι νομοθετικά κατοχυρωμένο ότι η συνταγματική πολιτεία δεν ορίζει να αναγράφεται σε απόφαση δικαστικής ποινής για έναν φυλακισμένο να μην έχει το δικαίωμα να δει τη μάνα του, αν το ζητήσει. Σε ένα φυλακισμένο, ακόμα κι αν πρόκειται για βαρυποινίτη και του αξίζει η εκτέλεση ή η κρεμάλα, κανονικά θα έπρεπε να επιτρέπεται να δει τη μάνα του, αλλά με συνοδεία. Αν έτσι έπρατταν οι αρμόδιοι των Φυλακών Μαλανδρίνου, αντί να αρνηθούν να ικανοποιήσουν το αίτημά του, δεν θα έφτανε να αφαιρέσει τη ζωή του άτυχου αρχιφύλακα. Απ’ τη στάση τους αυτή συμπεραίνεται ότι γι’ αυτούς αξίζει να έχουν μάνα και όχι ο φυλακισμένος. Η μάνα είναι ιερό πράγμα για κάθε άνθρωπο, ακόμα και για έναν κακούργο. Στον πόλεμο ένας τραυματίας αναφωνεί με πόνο ψυχής: «ωχ μανούλα μου!». «Μάνα κράζει το παιδάκι/ μάνα ο νιος και μάνα ο γέρος/ μάνα ακούς σε κάθε μέρος/ α, τι όνομα γλυκό!». Αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, ατύχησαν οικτρώς.
Κωνσταντίνος Παπανδρέου, Φαραί Πατρών
