Του Πέτρου Μανταίου

Μπορεί να ’ναι κι έτσι. Το πιθανότερο να είναι έτσι. «Τώρα θυμήθηκαν και τους άστεγους!» επισημαίνει μέσα τίτλος στην «Εφ.Συν.» της Μεγάλης Τρίτης, με υπότιτλο: «Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε προεκλογικά να εκμεταλλευτεί το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα (των αστέγων) που οξύνθηκε με τα μνημόνια». Η «Εφ.Συν.» έκανε το θέμα πρώτη σελίδα («Εμπόριο ευαισθησίας»), βεβαίως και «Αποψη» (κύριο άρθρο)∙ τουλάχιστον οι άστεγοι βρίσκουν… στέγη σε κάποιες (τις λιγότερες) εφημερίδες. Οι άλλες (εφημερίδες) όλο και κάπου… στεγάζονται.

Πάντως είναι γεγονός ότι η εν λόγω κυβερνητική «πρωτοβουλία», παρά τις όποιες ενστάσεις, βάσιμες είτε υπερβολικές, και παρά τα πρόσωπα (βάσιμα… υπερβολικά και, κατά τη γνώμη μου, ανεπαρκέστατα) που φέρονται να τη διαχειρίζονται, τον Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη και τον Εργασίας Γιάννη Βρούτση, είναι αυτό που λέμε… κάτι μπρος στο τίποτα, και μακάρι να εξελιχθεί αισίως (και ακόμα πιο αίσια, με κατάλληλες πολιτικές, να μειωθούν οι άστεγοι). Αν και τα ελληνικά «στάνταρντ» των τελευταίων… διακοσίων χρόνων αφθονούν σε δάνεια, χρέη, διακανονισμούς, αποζημιώσεις και χρεοκοπίες, έχουν όμως… πρωτογενές (και διαρκές) έλλειμμα αυτουνού που λέμε συνέπεια και συνέχεια μιας πολιτικής, έστω ενός ξεκινήματος. Ως προς αυτό, η Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και χώρα ημιτελής ή χώρα-εκκρεμές!

Ας είναι κι έτσι. Με το ξεκίνημα από το Δρακοπούλειο Κέντρο στην πλατεία Βάθης (όχι Βάθη, λάθος που συχνά επαναλαμβάνεται∙ η συνοικία είναι Βάθη ή Βάθεια, άρα η πλατεία της, αν και το επίσημο όνομά της είναι Ανεξαρτησίας, είναι σε κλίση γενική: πλατεία της Βάθης), τα διαμερίσματα δημόσιας ιδιοκτησίας, την «κοινωνική πολυκατοικία» και ό,τι άλλο σχετικό με τους άστεγους και τις προοπτικές τους. Το θέμα προσφέρεται σε κριτική, και μάλιστα αυστηρή, όμως δεν προσφέρεται, νομίζω, σε δημαγωγία. Αρκεί, μιας και συνέπεσε η «πρωτοβουλία» να εγκαινιαστεί Μεγάλη Πέμπτη, να μη μείνει επί ξύλου κρεμάμενη…