Λάμψη χρυσού
Οι φετινές θρησκευτικές εκδηλώσεις για το Πάσχα από αξιωματούχους της Εκκλησίας, με τα πανάκριβα χρυσοποίκιλτα άμφια και τις απαστράπτουσες κορόνες (που πάντα εντυπωσίαζαν το φιλοθέαμον κοινό), ήρθαν να παίξουν προκλητικά με την ανοχή μας, καταμεσής μιας κρίσης καταστροφικής για την ελληνική κοινωνία. Ηταν μάλιστα πλαισιωμένες από στρατιωτικά τμήματα, που με τα όπλα στα χέρια, μετά το «Χριστός Ανέστη», έψαλαν τον εθνικό ύμνο (έτσι έγινε φέτος στην πόλη μας), γεγονός που προκάλεσε έντονα το δημοκρατικό μας φρόνημα.
Η εικόνα αυτή ανέδιδε οσμή Χρυσής Αυγής και νοσταλγών της χούντας, μέρες που είναι, γι’ αυτό το μήνυμα που έστειλε δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο.
Η εμπλοκή του στρατού, που έχει εθνική υπόσταση και καθορισμένο ρόλο και ανήκει σε όλους τους Ελληνες, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων (ανεξιθρησκία λέει το Σύνταγμα), είναι μια σοβαρή εκτροπή των κυβερνώντων που, σε αγαστή συνεργασία με κάποιους άπληστους για πλούτο και εξουσία ιεράρχες, μετέρχονται κάθε μέσο για να κρατήσουν τον κόσμο σε συναισθηματική και ψευδο-συνειδησιακή ομηρία προς ίδιον όφελος.
Αυτός ο συνδυασμός όμως Εκκλησίας και στρατού παραπέμπει σε μελανές και επονείδιστες σελίδες της Ιστορίας.
Ο κ. Ν. Δήμου είπε τα αυτονόητα και λίγα ίσως (αντιπαρέρχομαι το άθλιο σχόλιο της κ. Κανέλλη και το ξέσπασμα μίσους του μητροπολίτη Καλαβρύτων). Περιμένουμε όμως κι άλλες αξιόπιστες φωνές για τέτοιου είδους φαινόμενα, απ’ όλους τους κομματικούς χώρους, από ανθρώπους με παιδεία, ήθος και δημοκρατική ευαισθησία.
Και επιτέλους, αυτός ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας έχει αργήσει πολύ.
Ρούλα Φαλάρα-Κρανιώτη, Λαμία
……………………………………………..
Λαγός πεσκέσι
«Εμείς και τον λαγό τρώμε και το παιδί απορρίπτουμε». Ετσι απάντησε σε γνωστό μου γυμνασιάρχη αδέκαστος, κατά την έξωθεν μαρτυρία, καθηγητής, σε παρατήρησή του για την αποδοχή πεσκεσιού λαγού από γονιό μαθητή με κακή απόδοση στο μάθημά του. Δεν συμφωνώ με αυτόν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς αλλά θεωρώ χρήσιμο το παράδειγμα για όσους εσταυρωμένους των μνημονίων γίνουν αποδέκτες των ψιχίων του «πρωτογενούς πλεονάσματος» από τους σταυρωτήδες τους.
Στον δρόμο για την κάλπη ίσως τους φανεί χρήσιμο. Ηδη στο Διαδίκτυο έκανε την εμφάνισή της έκκληση του αντιστράτηγου ε.α. Γεωργίου Ντζισμάνη προς τους χαμηλόμισθους στρατιωτικούς, εκείνους που δικαιούνται το προεκλογικό αντίδωρο των πεντακοσίων ευρώ, να το αρνηθούν.
Και, ανεξάρτητα από το αν η έκκληση αυτή βρει ανταπόκριση στη σημερινή συγκυρία, υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια που πρέπει να δείξουν οι ένστολοι αλλά και οι ομοιοπαθείς πολίτες απέναντι σ’ εκείνους τους, υποτίθεται, ταγούς του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, που ανάγουν σε κραυγαλέο ρουσφέτι για αναμενόμενη εκλογική ανταπόδοση και αυτή την έκτακτη κοινωνική μέριμνα. Να φάνε τον λαγό, χωρίς να πουλήσουν την ψήφο τους.
Μπάμπης Δαμουλιάνος
Ευαγγελάτος,
συνταξιούχος του ΤΣΑΥ,
Βριλήσσια
……………………………………….
Η Σαμπιχά και η «θύελλα»
Μεγάλη συζήτηση γίνεται για την απομάκρυνση της Τσιγγάνας Σαμπιχά από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Παίρνουν θέσεις και τοποθετούνται όσοι δεν ξέρουν την κατάσταση στη Θράκη ή σπεκουλάρουν για το όλο θέμα. Εδώ, από το 1974 και μετά, καταβάλλεται προσπάθεια διάσπασης της μειονότητας σε Τουρκογενείς, Πομάκους και Τσιγγάνους. Περίεργες υπηρεσίες, αλλά και «μη κυβερνητικές οργανώσεις» και ιδιώτες με άγνωστη χρηματοδότηση κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Από την άλλη πλευρά, οι σκληροπυρηνικοί της μειονότητας μιλούν για ένα ενιαίο σύνολο. Εχουν να επιδείξουν και μία συλλογική υποψηφιότητα του, μακαρίτη σήμερα, γιατρού Σαδίκ. Ως ανεξάρτητος εκλέχτηκε στη Ροδόπη και συγκέντρωσε το 95% των μειονοτικών ψήφων τη δεκαετία του 1990. Τώρα καταβάλλεται νέα προσπάθεια να συσπειρωθούν πίσω από ανεξάρτητο μειονοτικό ευρωβουλευτή που δεν έχει μεν πιθανότητα εκλογής, γιατί όλη η μειονότητα είναι το 0,7% των ψηφοφόρων στην Ελλάδα, αλλά θα συσπειρώσει όλους αυτούς που η άλλη πλευρά προσπαθεί να τους ονομάσει «Αθίγγανους (Ρομά)», «Πομάκους» ή «Τουρκογενείς».
Η Σαμπιχά είναι ένα κατασκεύασμα των περίεργων εκείνων διεργασιών που προαναφέρθηκαν. Εχει αρκετούς προστάτες που την έφτασαν μέχρι το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας σαν ανεξάρτητη μειονοτική μουσουλμάνα Ρομά που δεν ελέγχεται από το σκληροπυρηνικό μειονοτικό μέτωπο, το τουρκογενές. Είναι δηλαδή κόκκινο πανί για μεγάλη μερίδα της μειονότητας. Το ερώτημα είναι ποιος «φύτεψε» τη Σαμπιχά υποψήφια στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προσωπική της πολιτική δύναμη είναι ελάχιστη.
Η αντίδραση στο πρόσωπό της είναι τεράστια. Αυτός που εισηγήθηκε την υποψηφιότητα δεν ήταν αφελής. Γνώριζε ότι θα απομακρύνονταν 70.000 ψηφοφόροι της μειονότητας αν τελεσφορούσε το εγχείρημα.
Τώρα που όλες οι Τατιάνες και οι Ευαγγελάτοι προσπαθούν να σπεκουλάρουν με την απομάκρυνσή της, γιατί δεν την προτείνουν σε κανένα άλλο κόμμα; Πρέπει να εντοπιστεί ο εισηγητής του ονόματος, που σίγουρα είναι κοντά στον Τσίπρα, και να απομακρυνθεί. Εκτός αν το διώξιμο της μειονότητας έχει στόχο τη βουλευτική έδρα των μειονοτικών στην Ξάνθη και στη Ροδόπη που την εποφθαλμιούν πολλά τοπικά στελέχη του κόμματος.
Σταύρος Παπαναστασίου
Σ. οδοντίατρος, Κομοτηνή
