Επανεμφανίζεται ο «Επαναστατικός Αγώνας», αναλαμβάνοντας με προκήρυξη 27 σελίδων στο indymedia την ευθύνη για την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου έξω από την Τράπεζα της Ελλάδος στις 10 Απριλίου
Του Μάνου Τσαλδάρη
Με προκήρυξη που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα αντιεξουσιαστικής ενημέρωσης indymedia χθες το μεσημέρι, η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» ανέλαβε την ευθύνη για την έκρηξη του παγιδευμένου οχήματος στις 10 Απριλίου στην οδό Αμερικής, στο κέντρο της Αθήνας.
Στο κείμενο, που απλώνεται σε 27 σελίδες, οι συντάκτες της προκήρυξης -κατά τις εκτιμήσεις της Αντιτρομοκρατικής είναι ο Νίκος Μαζιώτης και η σύντροφός του Πόλα Ρούπα- εξηγούν λεπτομερώς τους λόγους της επίθεσης την οποία αφιερώνουν στον σύντροφό τους Λάμπρο Φούντα, που τον «τιμούν» υπογράφοντάς την ως «Κομάντο Λάμπρος Φούντας – Επαναστατικός Αγώνας».
Μετά το τελευταίο χτύπημα, στο Χρηματιστήριο στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, και τη σύλληψη μελών της -στις 10 Απριλίου του 2010- ο οργάνωση, με την τωρινή ανάληψη ευθύνης, επιχειρεί να αναδείξει ότι ο «Επαναστατικός Αγώνας» δεν σίγησε, αλλά διέκοψε τη δράση του. «Τέσσερα χρόνια ακριβώς μετά το κατασταλτικό χτύπημα εναντίον της οργάνωσης και ενώ το κράτος, όπως και πολλοί εχθροί του ένοπλου αγώνα, πανηγύριζαν για την “επιτυχία της εξάρθρωσης” του Επαναστατικού Αγώνα, η ενέργεια αυτή έρχεται να τους διαψεύσει», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι συντάκτες, ενώ προσθέτουν ότι η επίθεση «αποτελεί ώς ένα βαθμό τη συνέχιση της στρατηγικής εκείνης με τις επιθέσεις εναντίον της Citibank, της Eurobank και του χρηματιστηρίου».
Ως στόχος της επίθεσης ορίζεται η Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας όπου «στεγάζεται και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Ουές Μακ Γκρου», ενώ τονίζεται ότι η επιλογή της ημέρας για το χτύπημα σχετίζεται με την έξοδο της χώρας στις αγορές και με την έλευση της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, η οποία χαρακτηρίζεται «αρχιτρομοκράτισσα».
Ακολουθεί μακροσκελέστατη ιστορικο-οικονομική ανάλυση, στην οποία τονίζεται ότι «η “σωτηρία της χώρας” αφορά το μεγάλο κεφάλαιο, αφορά την υπερεθνική άρχουσα τάξη και τους ισχυρούς δανειστές της χώρας», ενώ το χειρότερο πρόσωπο της κρίση, λένε οι συντάκτες, δεν το έχουμε δει ακόμη. «Ο πόλεμος αυτός θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση», αναφέρουν για να καταλήξουν ότι «ο ένοπλος αγώνας σήμερα είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Είναι το σάλπισμα του ξεσηκωμού για τους προλετάριους στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, σε όλο τον πλανήτη».
Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι οι συντάκτες επιχειρούν μια «αναδρομή» στη δράση και τις προκηρύξεις της οργάνωσης, προσεγγίζοντάς τες ως παρατηρητές ή τρίτο άτομο, καθώς αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Τον Απρίλιο του 2010, όταν τα φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση, στην Πολιτική επιστολή προς την κοινωνία έλεγαν μεταξύ άλλων…».
Υποστηρίζουν, τέλος, ότι η μόνη απάντηση στην κρίση είναι ένα επαναστατικό κίνημα που οφείλει «να είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει με τα όπλα τους δολοφόνους των ταγμάτων εφόδου» της Χρυσής Αυγής, δικαιολογεί την «εκτέλεση των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο από τις Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» και καταλήγει προταγματικά: «Ζήτω η κοινωνική επανάσταση για τον ελευθεριακό κομμουνισμό-για την αναρχία. Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους».
