Της Αλλοπάρ*
Αν υπάρχει ένα θέμα για το οποίο έχουμε γράψει -απ' τον Αρη και τη Φέη, έως τη Μαρίκα κι εμένα- πάνω από 100 φορές στα τελευταία 23 χρόνια, αυτό είναι το ΜΗ μάζεμα των περιττωμάτων των ζώων απ' τους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Δεν πά' να ορίζονται ποινές για τους ιδιοκτήτες ζώων που λερώνουν; Δεν πά' να υπόσχονται (προεκλογικά) οι υποψήφιοι δήμαρχοι ότι θα βάλουν στα δασάκια ειδικές σακούλες για την περισυλλογή των «κακών» των ζώων; Αποτέλεσμα μηδέν!
Βέβαια, για να ’μαστε και δίκαιοι όλο και υπάρχουν κάποιοι που σέβονται τους άλλους και φροντίζουν για την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων.
Και συνεχώς αυξάνονται. Μόνο που ακόμα είναι τόσο λίγοι που, για να γίνουν πλειονότητα, θα χρειαστεί να περάσουν 2-3 αιώνες. Ζήσε μαύρε μου δηλαδή. Μέχρι τότε θα παρηγοριόμαστε ότι συμβαίνουν… και εις Παρισίους αυτά. Και κυριολεκτώ: Στην Πόλη του Φωτός, το πανέμορφο Παρίσι, τα «κακά» των σκύλων υπάρχουν παντού, σε κάθε πεζοδρόμιο -και μάλιστα σε αφθονία.
Αν αυτό εμάς μας παρηγορεί, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον αναγνώστη μας κ. Αντώνη Καρβούνη, κάτοικο Γλυφάδας Αττικής. Ο οποίος, περισσότερο απελπισμένος παρά θυμωμένος, μου τηλεφώνησε προχθές:
«Τι θα γίνει, Αλλοπάρ, μ' αυτή την κατάσταση; Βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα, αυτά «τα κάνουν» μπροστά στην πόρτα μου, κι έπειτα φεύγουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κάθε πρωί, μόλις βγω απ' την πόρτα μου βλέπω παντού «τούρτες», όλων των χρωμάτων και ποιοτήτων. Ενας γείτονας, μάλιστα, όταν του έκανα παρατήρηση -τον έπιασα επ’ αυτοφώρω, δηλαδή τον σκύλο του- μου είπε: «Αν σ' ενοχλούν, πάρε μια μάνικα και καθάρισέ τα»! Γράψε κάτι, να χαρείς»…
Γράφω, λοιπόν, για 101η φορά, ότι δεν είναι και τόσο τρομερό να μαζέψουμε τους «κόπους» του σκύλου μας στη διάρκεια της βόλτας: Παίρνουμε το νάιλον σακουλάκι, που έχουμε μαζί μας, και βάζουμε μέσα το χέρι μας σαν σε γάντι. Πιάνουμε έτσι τα «κακά», τραβάμε το χέρι μας φέρνοντας το έξω μέσα, δένουμε τη σακούλα και την πετάμε στον πλησιέστερο κάδο ή «κάλαθο» αχρήστων. Τόσο απλά! Και το χέρι μας μένει καθαρό και ο κοινόχρηστος χώρος δεν μένει λερωμένος.
Το γιατί δεν φροντίζουν όλοι, με τον απλό αυτόν τρόπο, να μένουν καθαρά τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι απ' τα περιττώματα, αυτό είναι αρμοδιότητα ειδικών επιστημόνων. Εγώ μια απλή σκύλα είμαι, δεν είμαι και ψυχίατρος…
* Η Αλλοπάρ είναι σκύλα, πανέμορφη, κροτοφοβική -γι' αυτό και την πέταξαν στον δρόμο- και ανίκανη να βρει τις αιτίες της αντικοινωνικής συμπεριφοράς πολλών συμπολιτών μας: Ο ένας καβαλάει τα πεζοδρόμια με το τζιπ του, ο άλλος πετάει το άδειο πακέτο τσιγάρων απ' το παράθυρο του Ι.Χ. του, ο τρίτος μισεί τους μετανάστες μεν, αλλά έχει επτά Πακιστανούς στα χωράφια του. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
