Μανώλης Λιδάκης
«Αύριο θα είναι αργά»
(Heaven)

Στον ίδιο χώρο όπου ηχογραφήθηκαν τα τραγούδια, δηλαδή στο Studio Sierra, μάζεψε ο Μανώλης Λιδάκης την περασμένη Τετάρτη φίλους και συντελεστές για να παρουσιάσει τον ολοκαίνουργιο δίσκο του «Αύριο θα είναι αργά» με νέα τραγούδια της Βάσως Αλαγιάννη, του Σωκράτη Μάλαμα και του Ορφέα Περίδη (σε στίχους των Θοδωρή Γκόνη, Γιώργου Κλεφτογιώργου, Γιώργου Σιδερή, Γιάννη Μελισσίδη).

«Αφού σας καλωσορίσω θα σας πω το εξής: Αυτό που ετοιμάσαμε σήμερα εδώ μου συμβαίνει προσωπικά πρώτη φορά. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλά θα παρακολουθήσετε την ηχογράφηση που γίνεται όταν είμαστε στο στούντιο οι δυο μας με τον ηχολήπτη μου, τον Παναγιώτη Πετρονικολό», είπε ο τραγουδιστής ξεκινώντας.

Ορχήστρα δεν υπήρχε, καθώς η μουσική θα έπαιζε playback (όπως δηλαδή είναι οι συνθήκες ηχογράφησης). Μόνο ο ίδιος τραγούδησε ζωντανά για να ακούσουμε τα περισσότερα από τα 14 νέα κομμάτια που περιλαμβάνει ο δίσκος «Αύριο θα είναι αργά»: το «Στάρι» και το «Εγώ θέλω μονάχος μου» που συνέθεσε ο Ορφέας Περίδης, με τα οποία ξεκινά ο δίσκος. Ενα ωραίο λαϊκό με τίτλο «Χωρίς να σ’ έχω» (κομμένο και ραμμένο από τη Β. Αλαγιάννη στη φωνή του). Το «Αύριο θα είναι αργά» της ίδιας με μουσική υπογραφή Ρασούλη αλλά και το ζεϊμπέκικο «Και περάσαν».

Ξεχωριστό κομμάτι το «Συνήθεια δίκτυ» που του χάρισε ο Σωκράτης Μάλαμας, αν και η «Μάσκα» (του ίδιου επίσης) είναι μάλλον το κομμάτι που ξεχωρίσαμε.

«Σπάνια δίνεται η ευκαιρία να επαναλάβω το ηχογράφημα και να ξανανιώσω τις ίδιες στιγμές με τα άγχη, τα προβλήματα που προκύπτουν. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς που ήταν κοντά μου κατά τη διάρκεια αυτής της οδυνηρής ιστορίας, γιατί όταν έχεις να ηχογραφήσεις πάρα πολλά χρόνια ένα δίσκο με ανέκδοτα τραγούδια τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί προσπαθείς να πετύχεις το καλύτερο. Οταν κυκλοφορείς ένα δίσκο κάθε χρόνο, πιθανώς μπαίνεις σε μια διαδικασία εύκολης παραγωγής και κατανάλωσης, την οποία δεν μπορείς να αντιληφθείς διότι ψάχνεις εναγωνίως την επιτυχία», συμπλήρωσε κλείνοντας και ευχαρίστησε τον Μανώλη Ρασούλη «γιατί εκεί ψηλά που είναι μου προσφέρει ξανά τα δώρα του».

Μ.Κ.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Με δέκα νέα κομμάτια «Supernova»

Ray LaMontagne
«Supernova»
(RCA)

Οσοι αγαπούν τον φρέσκο ροκ ήχο, τις αμερικανικές κιθάρες, τη φολκ μπολιασμένη με λίγη δόση ψυχεδέλειας, τότε ο δίσκος με τον οποίο θα μπορούσαν να κολλήσουν είναι σίγουρα ο τελευταίος του Ray LaMontagne. Εχει τίτλο «Supernova», περιλαμβάνει μόλις δέκα κομμάτια και δεν έχει ούτε μήνα που κυκλοφόρησε. Με την ορμή που του δίνει το παρελθόν, οι πειραματισμοί σε διάφορα μουσικά μονοπάτια αλλά και οι καλλιτέχνες που παραδέχεται ότι τον έχουν εμπνεύσει (από τον Στέφεν Στιλς ώς τον Βαν Μόρισον) ο Ray LaMontagne το πέτυχε και αυτή τη φορά.

Ο δίσκος ξεκινά χαλαρά με το «Lavender», που έχει σαφείς Pink Floyd αναφορές, συνεχίζει με τα «Airwaves» και «She’s the One» (που είναι τα δικά μας αγαπημένα). Μετά από πολλές ακροάσεις καταλήξαμε πως κορυφαία είναι το «Supernova», που έδωσε στο άλμπουμ τον τίτλο, και το «Pick Up a Gun»…

Δέκα χρόνια μετά τον παρθενικό του δίσκο «Trouble» (Σεπτέμβριος του 2004) ο 41χρονος από το Νιου Χαμσάιρ εκτός από έμπνευση έχει και την τύχη να συνεργάζεται με τον παραγωγό των «Black Keys» Dan Auerbach. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο στούντιό του στο Νάσβιλ και το άγγιγμά του είναι ολοφάνερο!

Μ.Κ.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Νέος Santana με την Εθνική Ομάδα Λάτιν

Carlos Santana-
«Corazόn»
(RCA/Sony Latin Iberia)

Δίσκος που μοιάζει με παραγωγή της Εθνικής Ομάδας Λάτιν και φυσικά δοκιμασμένος σε μια μεγαλειώδη συναυλία στο Μεξικό, το «Corazόn» του Κάρλος Σαντάνα κυκλοφόρησε μόλις. Είναι η πρώτη του συνεργασία με τη Sony κι απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα η αρχή μιας σειράς παραγωγών που οι δύο πλευρές δουλεύουν παρέα. Δεκαπέντε κομμάτια περιλαμβάνει, κάποια από τα οποία μοιράζεται με ηχηρά ονόματα της Λατινικής Αμερικής -και όχι μόνο: το «La Flaca» το λέει με τον Juanes, το «Mal Bicho» με τους Los Fabulosos Cadillacs που άλλωστε το έχουν γράψει, στο «Oye 2014» συμμετέχει ο Pitbull (!) και δεν είναι παρά μια ανανεωμένη εκδοχή του ιστορικού «Oye Como Va» που ο Σαντάνα είχε κυκλοφορήσει το 1970. Στο «Iron Lion Zion» του Μπομπ Μάρλεϊ πλάι στον Σαντάνα στέκεται ο γιος του δημιουργού Ζίγκι Μάρλεϊ, στο «Una Noche en Napoles» τον συνοδεύει η Λίλα Ντάουνς, στο «Besos de Lejos»  η Γκλόρια Εστεφαν, στο «Indy» ο Miguel και στο «Yo Soy La Luz» ο Γουέιν Σόρτερ.

Εν ολίγοις, 22ο άλμπουμ για τον αστέρα της κιθάρας (συνολικά στην καριέρα του), με εξώφυλλο πολύχρωμο και ψυχεδελικό και τον διεθνή Τύπο να του χαρίζει προς το παρόν από τρία αστεράκια (όπως το «Rolling Stone») και πάνω. Ο ίδιος λέει πως στόχος του δίσκου ήταν να «κερδίσει» η μουσική. Κι η αλήθεια είναι πως ακούγοντας το «Corazόn» αυτό είναι το μόνο που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει!

Μ.Κ.