Του Γιώργου Σταματόπουλου
«Μπαίνουμε λοιπόν στον χώρο που είναι η κάλπη ψύχραιμοι. Αφαιρούμε από τα ψηφοδέλτια αυτά των (νεο)φιλελεύθερων, των συγκυβερνώντων κομμάτων και της Χ.Α., γυρίζουμε ανάποδα τα υπόλοιπα για να μη βλέπουμε, τα ανακατεύουμε και τραβάμε ένα στην τύχη το οποίο και ρίχνουμε με αυτοπεποίθηση και σαρκασμό στη σχισμή (κάθε σχισμή ανοίγει με τον πόθο, εμπειρικά…). Βγαίνουμε πλήρεις έξω και γελάμε με τους φίλους. Και αριστεροί παραμένουμε και λάτρεις φαινόμαστε της (άμεσης) δημοκρατίας και ουδείς δύναται να μας επιπλήξει για τη συμπεριφορά μας, την επιλογή μας (την πράξη). Μόνο όσοι είναι υπέρ της αποχής, αλλά μ’ αυτούς τα βρίσκουμε εύκολα».
Ακούω τον φίλο να μου λέει όλα αυτά με σοβαρότητα (και πολύ χιούμορ) και μένω σκεφτικός. Μπας κι έχει δίκιο; Εάν συμφωνούσε άπασα η Αριστερά σ’ ένα ψηφοδέλτιο, δεν θα ήταν ευκολότερα όλα για όλους; Τον κοιτάζω σταθερά στα μάτια· είναι αποφασιστικός. Εμπλεξα. «Θέλεις να σου πω αν συμφωνώ;» ερωτώ. Χαμογελά. Σβήνει το τσιγάρο του, σηκώνεται από την καρέκλα του και με αποχαιρετά. Σιωπή. Μένω μόνος με την αμηχανία να επικρατεί στον χώρο αλλά και μέσα μου. Α, όχι. Δεν θα σκοτιστώ για το τι θα ψηφίσω στις ευρωεκλογές. Η Ευρώπη, παρότι οικεία, μου είναι ξένη, διότι υπάρχουν εντός της άπειροι σοβινιστές και ας λένε άλλα τα κιτάπια τους. Βλέπω τους λαούς της να νιώθουν ταπεινωμένοι, ηττημένοι· πώς θα συνυπάρξουν οι άθλιοι του Νότου με τους αλαζόνες του Βορρά; Πώς θα συμφιλιωθεί η Μεσόγειος με τη Μεσευρώπη; Με νόμους; Με ανισότητες; Ούτως ή άλλως ενυπάρχει στην Ευρώπη (και στον σύμπαντα κόσμο) η γεωγραφική και -για όσους έχουν μάτια- πολιτική ανισότητα. Τα της ομοσπονδίας είναι τσιτάτα θερμοκέφαλων διεθνιστών που μισούν τη χώρα τους, τον λαό τους, την αδαημοσύνη και τη χαμηλή αισθητική του. Γιατί τάχα φουντώνουν τα εθνικιστικά και «λαϊκιστικά» κινήματα στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Γιατί ανθεί ο αντιγερμανισμός; Δεκτή οποιαδήποτε ρητορική απάντηση, έστω. Γιατί, ελληνικά τώρα, πλείστοι καθηγητές πανεπιστημίων τρέχουν λαχανιασμένοι να μπουν (μπήκαν!) στα ευρωψηφοδέλτια; Γιατί κάποιο ευρασιατικό μόρφωμα είναι έξω από την πολιτική τους συνείδηση; Σκέφτομαι ξανά τον φίλο και την πρότασή του για χύδην ψηφοφορία. Θα του τηλεφωνήσω· έχω ακόμη μερικές (όχι ουσιαστικές) απορίες…
