Για τα βραβεία Public
Στο σημείωμα του συνεργάτη της «Εφ.Συν.» Γ. Χάρη (3.5.2014) αναφέρεται με επιστολή της η αλυσίδα καταστημάτων Public:
«Tα Βραβεία Βιβλίου Public αποτελούν πρωτοβουλία της ομώνυμης, επιτρέψτε μας να σημειώσουμε όχι και τόσο νέας, αλυσίδας καταστημάτων. Tα Public δραστηριοποιούνται με συνέπεια στον χώρο του βιβλίου από την πρώτη ημέρα λειτουργίας τους (2005) και στηρίζουν σταθερά την αγορά, επενδύοντας συνεχώς σε δράσεις για την προώθηση του έργου των Ελλήνων συγγραφέων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Για τα Public o διαχωρισμός σε συγγραφείς “βιβλίων παραλίας” και σε άλλους, ουδέποτε αποτέλεσε ζητούμενο ή προϋπόθεση. Ολα τα βιβλία έχουν αξία, πολιτιστικό αντίκτυπο (σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό) και ειδικό βάρος (περισσότερο ή λιγότερο) στο πλαίσιο της κουλτούρας της εποχής τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, όλα τα παραπάνω εναπόκεινται τελικά στην κρίση του αναγνώστη.
Αυτή η παραδοχή και η εμπιστοσύνη στο κριτήριο των χιλιάδων αναγνωστών που επισκέπτονται καθημερινά τα 43 καταστήματά μας σε όλη την Ελλάδα, οδήγησαν στην ιδέα των Βραβείων Βιβλίου Public. Η διοργάνωση που φιλοδοξεί να γίνει θεσμός, έχει ξεκάθαρη θέση: Να αναδείξει τα βιβλία που αγαπήθηκαν περισσότερο από τους αναγνώστες τη χρονιά που μας πέρασε (2013). Τα βραβεία δεν δημιουργήθηκαν με την πρόθεση να αντικαταστήσουν, ούτε και να υποκαταστήσουν άλλους θεσμούς, όπως αφήνετε να εννοηθεί στο κείμενό σας. Στόχος του διαγωνισμού είναι να αποτυπώσει με γνησιότητα τις αναγνωστικές επιλογές του κοινού. Γι’ αυτό και σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν παρεμβάλλεται κριτική επιτροπή που να καθοδηγεί το κοινό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Εχοντας πλήρη συναίσθηση της φύσης του οργανισμού μας, αναλάβαμε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία η οποία κατά τη γνώμη μας έχει κάθε λόγο να υφίσταται, καθώς μέχρι σήμερα κανένας άλλος θεσμός για το βιβλίο δεν έχει δώσει βήμα αποκλειστικά και μόνο στον αναγνώστη. Η ευρεία αποδοχή των Βραβείων Βιβλίου Public τόσο από το σύνολο του εκδοτικού κλάδου όσο κι από τους ίδιους τους αναγνώστες (ο διαγωνισμός έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 106.000 ψήφους) δικαιώνει την απόφασή μας. Την απόφασή μας δικαιώνει ακόμη και η πολυσυλλεκτική σύνθεση των βραχειών λιστών, όπως τις διαμόρφωσαν οι αναγνώστες που συμμετείχαν στην ψηφοφορία.
Σημειώνουμε ότι η διαδικασία ψηφοφορίας βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Επιτρέψτε μας λοιπόν να μην απαντήσουμε ακόμη στο υποθετικό σχόλιο περί επικράτησης συγκεκριμένων συγγραφέων έναντι άλλων. Επιφυλασσόμαστε ωστόσο να το κάνουμε, αμέσως μετά την ανάδειξη των τελικών νικητών. Οσο για τη διαδικασία επιλογής των βιβλίων και της υποβολής των υποψηφιοτήτων σε συγκεκριμένες κατηγορίες, οι λίστες δεν είναι προεπιλεγμένες, η κατάθεση των βιβλίων ήταν πολυφωνική και έγινε από τους ίδιους τους εκδότες.
Κλείνοντας, θέλουμε να επισημάνουμε ότι για εμάς το βιβλίο δεν απευθύνεται στους λίγους. Εκτός από τον αδιαμφισβήτητο εκπαιδευτικό του ρόλο, έχει και ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι ο όρος “βιβλία παραλίας” δεν είναι απαραίτητα κακός, δεν χαρακτηρίζει συγκεκριμένη κατηγορία βιβλίων, ούτε υποτιμά το ειδικό τους βάρος. Για εμάς ο αναγνώστης δικαιούται να διαβάσει “κλασικούς” στην παραλία, με τον ίδιο τρόπο που επιλέγει να διαβάζει σύγχρονους συγγραφείς “βιβλίων παραλίας” με την έννοια που εσείς επιλέγετε να αποδώσετε στον όρο».
Απάντηση:
Ασχετα από τις προθέσεις του Public ή τις δικές μου και του οποιουδήποτε, «ο διαχωρισμός σε συγγραφείς “βιβλίων παραλίας” και σε άλλους» υφίσταται. Υπάρχουν δηλαδή συγγραφείς που συνειδητά γράφουν «βιβλία παραλίας» (και ορισμένοι/ες χλευάζουν σε συνεντεύξεις τους την «υψηλή κουλτούρα»), υπάρχουν και εκδοτικοί οίκοι που προωθούν αυτή την κατηγορία βιβλίων, με το γνωστό λαϊκιστικό (που καμώνεται το δημοκρατικό) επιχείρημα ότι «αυτά θέλει ο κόσμος». Ενα «δημοκρατικών προθέσεων» βραβείο που θέλει να αγνοεί την ύπαρξη αυτού του διαχωρισμού, του χάους για την ακρίβεια που χωρίζει συγγραφείς και συγγραφείς, προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο (το ίδιο πάντως όπως δεν με βρίσκει σύμφωνο και ένα «κατευθυνόμενο» βραβείο, π.χ. του ΕΚΕΒΙ, όπως έγραφα στο ίδιο άρθρο).
Για να μετατοπιστούμε (ώστε να απεμπλακούμε) σε άλλον δημιουργικό χώρο, στη μουσική, οι πλατινένιοι δίσκοι, που επίσης αποτυπώνουν δημοκρατικά τη βούληση του κοινού, στον Λευτέρη Πανταζή δίνονται και στον Φοίβο, όχι στον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη.
Γιάννης Η. Χάρης
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Αυθάδεια
Υπάρχει κάποια δυσκολία που δεν μου επιτρέπει να καταλάβω για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ακυρώσει την υποψηφιότητα της Σουλεϊμάν Σαμπιχά από το ευρωψηφοδέλτιό του και, όταν ο ίδιος δυσκολεύομαι να καταλάβω κάτι πάει να πει πως αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι ή ευτράπελο ή πρόκειται για νοσηρή κατάσταση. Καλό είναι να σοβαρευτούν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να καταλάβουν πως με τούτες τις αστειότητες εις βάρος τραγικών ανθρώπων όπως η Σαμπιχά πρώτα από όλα -αν μη τι άλλο- διαπράττουν αυθάδεια και εκ τούτης της αυθάδειας κλονίζεται η εμπιστοσύνη όλων ημών που έχουμε αποφασίσει να ενισχύσουμε και να ψηφίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που ακολουθούν. Πρέπει να καταλάβουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πως εμείς που έχουμε συνταχθεί μαζί του δεν το πράξαμε για ρουσφετολογικούς λόγους. Συνταχθήκαμε μαζί του διότι κρίναμε πως ο αρχηγός και τα στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιόλογοι και προνομιούχοι άνθρωποι και ως εκ τούτου έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν το κοινό συμφέρον.
Πρέπει να καταλάβουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι εδώ διακυβεύεται το υπαρξιακό μέγεθος της πατρίδας και του λαού. Το ζήτημα της Σαμπιχά δεν είναι κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια που μπορούμε να την προσπεράσουμε σφυρίζοντας αδιάφορα. Καλύτερα μάλλον να υποστηρίξουμε πως αυτό το ζήτημα είναι βαθύτατα πολιτισμικό και εφόσον η Σαμπιχά άντεξε και ξέφυγε από τον σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα είναι άξια θαυμασμού και παράδειγμα προς μίμηση…
Σωτήρης Κωστόπουλος
ποιητής, Πάτρα
