Το θέαμα ήταν φαντασμαγορικό. Ενα φωτεινό ποτάμι έμοιαζε να καλύπτει τους δρόμους της πόλης

→O κόσμος που πήρε μέρος στον νυχτερινό αγώνα δρόμου ήρθε κοντά στο πραγματικό νόημα του αθλητισμού

Του Βαγγέλη Κύρκου

Επρόκειτο για τον μεγαλύτερο νυχτερινό αγώνα δρόμου, που έχει ώς τώρα διοργανωθεί στην Ελλάδα, με περισσότερες από 4.000 ερασιτέχνες αθλητές να συμμετέχουν σε αυτόν. Τον διοργάνωσε η Energizer Hellas με σκοπό την ενίσχυση του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «ΦΛΟΓΑ» και την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού Νεολαίας και Αθλησης του Δήμου Αθηναίων και της χορηγού εταιρείας ανάπτυξης ακινήτων DIMAND.

Η γραμματεία είχε στηθεί από το μεσημέρι στο Παναθηναϊκό Στάδιο και έως τις επτάμισι το απόγευμα μοίραζε στους συμμετέχοντες τους φακέλους συμμετοχής, τους φακούς κεφαλής και τα αναμνηστικά t-shirts. Οι δρόμοι στους οποίους θα διεξαγόταν η κούρσα άρχισαν να κλείνουν λίγο πριν από τις οκτώ, ενώ μισή ώρα αργότερα, με το πρόγραμμα να τηρείται κατά γράμμα δόθηκε η εκκίνηση.

Στη φετινή διοργάνωση, που ήταν η τρίτη στη σειρά, η αφετηρία είχε το σχήμα Ε, προκειμένου να εξυπηρετηθούν εξίσου καλά εκείνοι που ενδιαφέρονταν για τον χρόνο που θα σημείωναν, αλλά και εκείνοι που έτρεχαν -μόνοι ή με την παρέα τους- για τη χαρά της συμμετοχής. Οι τελευταίοι, μάλιστα, ήταν η ισχυρή πλειοψηφία…

Σε δύο ενδιάμεσα σημεία της διαδρομής υπήρχαν ζώνες ελέγχου ηλεκτρονικής χρονομέτρησης έτσι, ώστε να διασφαλιστεί η εγκυρότητα του αγώνα. Στα τελικά αποτελέσματα θα συμπεριλαμβάνονταν μόνο όσοι είχαν περάσει από την εκκίνηση, τα ενδιάμεσα σημεία και τον τερματισμό. Το περιθώριο που δινόταν για τον κάθε δρομέα να τερματίσει ήταν 60 λεπτά, χρόνος ο οποίος όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετός για να καλυφθεί η μήκους 5 χλμ. διαδρομή.

Ωστόσο, σε συντριπτικό ποσοστό, ο κόσμος που πήρε μέρος δεν ενδιαφέρονταν για όλα αυτά τα διαδικαστικά. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν η χαρά μιας τόσο ξεχωριστής εμπειρίας. Μιας συμμετοχής η οποία θα τους έδινε την ευκαιρία να έρθουν κοντά στο πραγματικό νόημα του αθλητισμού. Αυτού στον οποίον ζητούμενο και αυτοσκοπός δεν είναι η νίκη.

Φαινόταν στα πρόσωπά τους όταν περνούσαν τη γραμμή του τερματισμού. Εκεί όπου ο Σάββας Πούμπουρας, με το γνωστό του μπρίο, τους περίμενε για να τους πει ένα «μπράβο» για τον αγώνα τους. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, διαφορετικοί μεταξύ τους, γίνονταν ένα. Κάποιοι τερμάτιζαν αγκαλιά, άλλοι χέρι-χέρι και κάποιοι σαν μεγάλες παρέες.

«Είναι ωραίο να τρέχεις στο κέντρο της πόλης» θα πει ο 60χρονος κύριος Αναστάσης λίγα λεπτά αφότου έχει τερματίσει. «Είναι μια εμπειρία διαφορετική». «Ηταν εύκολο να βγάλετε τη διαδρομή;» ρωτάμε «Για μένα ναι» απαντά «μια και τρέχω και σε μαραθώνιους».

Ο 33χρονος Λουκάς είναι και αυτός πιστός των δρόμων «Μου αρέσει να τρέχω. Και εύχομαι να συνεχίσω να τρέχω όσο μπορώ! Η αποψινή νυχτερινή εμπειρία παρ’ όλα αυτά ήταν η πρώτη μου και πιστεύω… η καλύτερη».

Ο σκοπός του συγκεκριμένου αγώνα υπήρξε το καλύτερο κίνητρο για τη 49χρονη Βίκυ. «Ο σκοπός της συμμετοχής σε αυτόν τον αγώνα είναι κοινωνικός. Τρέχουμε για τη “Φλόγα”, για να ενισχύσουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά. Επίσης, τρέχουμε σε μια άδεια Αθήνα, που μόνο σε κάτι τέτοιες καταστάσεις μπορούμε να τη ζήσουμε. Είναι πανέμορφο να τρέχεις μέσα στη νύχτα. Σαν να βλέπεις χιλιάδες αστέρια κάτω στη γη».

«Μόνο και μόνο για το ότι είναι κάτι διαφορετικό, το κάνει να αξίζει τον κόπο» θα συμπληρώσει ο 28χρονος Παναγιώτης που συμμετείχε και αυτός πρώτη φορά σε Energizer Night Run, ενώ ο 12χρονος Νικόλας, που συμμετείχε μαζί με τη μητέρα του, Ιωάννα δεν είχε κι αυτός κανένα λόγο να κρύψει τον ενθουσιασμό του. «Είναι super! Είχα τρέξει και πέρσι, αλλά φέτος ήταν ακόμη καλύτερα!»

Αυτός που σίγουρα έκλεψε την παράσταση ήταν ένας νεαρός πατέρας, ο Ανδρέας, ο οποίος είχε μαζί τα τρία του παιδιά (ένα σε καροτσάκι μωρού, ένα στην πλάτη σε ειδικό σακίδιο και ένα να τον συντροφεύει δίπλα του), ο οποίος λίγο αφότου πέρασε τη γραμμή του τερματισμού μας είπε πως «Το έκανα για τα πιτσιρίκια. Να βλέπουν τη συμμετοχή, τον κόσμο σε τέτοιες εκδηλώσεις, για να μπαίνουν στο κλίμα από μωρά».

Οπως εντυπωσιακά εξελίχθηκε η βραδιά, με τον ίδιο σχεδόν «μαγικό» τρόπο τελείωσε. Στο άψε σβήσε σαν κάποιος να… έσβησε το φως. Πολύ γρήγορα οι δρόμοι γύρω από το Παναθηναϊκό Στάδιο πήραν ξανά τη γνώριμη μορφή τους. Ωστόσο, στην ατμόσφαιρα έμοιαζε να έχει παραμείνει η ηχώ από κάτι μοναδικό…