Ο θρήνος για τις Νιγηριανές μαθήτριες δεν εμποδίζει τις απελάσεις γυναικών
Της Χριστίνας Πάντζου
Παγκόσμια κατακραυγή έχει ξεσηκώσει η απαγωγή των μαθητριών στη Νιγηρία από τους ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ. Σε μια συμβολική κίνηση δίχως προηγούμενο, η Μισέλ Ομπάμα αντικατέστησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ στο εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό του διάγγελμα για να μιλήσει για τις απαχθείσες. Διασημότητες της πολιτικής, της τέχνης και των γραμμάτων τουιτάρουν φωτογραφίες τους ζητώντας «Φέρτε πίσω τα κορίτσια μας» και τονίζοντας πως η απαγωγή είναι μία από τις πολλές απειλές που βιώνουν τα κορίτσια και οι γυναίκες της Νιγηρίας. Και η Βρετανία συμμετέχει σε αυτή την εκστρατεία, με τον Ντέιβιντ Κάμερον να στέλνει ειδήμονες για τον εντοπισμό τους και να χαρακτηρίζει την περιπέτειά τους ως «πράξη του απόλυτου κακού».
Κι όμως, 15 ημέρες μετά την απαγωγή των μαθητριών στη Νιγηρία και τις δηλώσεις αποτροπιασμού της βρετανικής κυβέρνησης, η ίδια έδωσε εντολή απέλασης μιας Νιγηριανής που ήρθε στη Βρετανία για να ξεφύγει από έναν αναγκαστικό γάμο με έναν βίαιο άντρα 40 χρόνια μεγαλύτερό της και να σώσει τις κόρες της από τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, μια διαδεδομένη πρακτική στην πατρίδα της.
Το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών αποφάσισε την απέλαση της Αφουσάτ Σαλιού και των κοριτσιών της, της 4χρονης σήμερα Μπέισι και της δίχρονης Ρασιντάτ, που γεννήθηκε στη Βρετανία, παρά τις εκκλήσεις της μάνας τους και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι αν επιστρέψουν στο χωριό της, οι μικρές κινδυνεύουν να υποστούν κλειτοριδεκτομή, όπως άλλωστε υπέστη η ίδια η Αφουσάτ. «Δεν έχω κανέναν να με περιμένει πίσω. Κανέναν που να μπορεί να αποτρέψει το κόψιμο των κοριτσιών μου. Είμαι τρομοκρατημένη» έγραψε στην κυβέρνηση, ζητώντας την αναίρεση της απόφασής της.
Επειτα από δεκάδες διαδηλώσεις και μια έκκληση κατά της απέλασής της που συγκέντρωσε περισσότερες από 100.000 υπογραφές, η απόφαση ανεστάλη προσωρινά. Αλλά η απειλή παραμένει και ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί σε ένα κέντρο κράτησης και μια πτήση προς την Αμπούτζα, καθώς η άδεια παραμονής της έχει λήξει και δεν έχει κανένα επίσημο έγγραφο που να επιτρέπει την παράταση της διαμονής της στη χώρα.
Οι νομικοί που τη στηρίζουν θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς ο ακρωτηριασμός των γενετικών οργάνων έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ αλλά και από την Ε.Ε. ως λόγος χορήγησης ασύλου. Η δε Νιγηρία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό κλειτοριδεκτομής στον κόσμο: ένα στα τρία κορίτσια υποβάλλεται με τη βία σε αυτήν τη βάναυση πρακτική, που το τραυματίζει για ολόκληρη τη ζωή του.
Ολα αυτά, ενώ η κυβέρνηση της Βρετανίας έχει αυτοανακηρυχθεί σε «ηγέτιδα» μιας παγκόσμιας εκστρατείας για την εξάλειψη (εντός της επόμενης γενιάς) του ακρωτηριασμού των γενετικών οργάνων. Εξαιρετική υποκρισία.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Επιδημία βιασμών στα πανεπιστήμια
Ο Λευκός Οίκος ζητά έρευνα και πολιτικές που θα μειώσουν το φαινόμενο
Οι βιασμοί στα αμερικανικά campus έχουν πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε ο Λευκός Οίκος την περασμένη εβδομάδα εξέδωσε οδηγία που αυξάνει την πίεση στα πανεπιστήμια για να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά και αυστηρά το φαινόμενο. Ανάμεσα στα άλλα το κείμενο οδηγιών απαιτεί από τα πανεπιστήμια να διεξαγάγουν έρευνες για θέματα σεξουαλικών επιθέσεων και να υιοθετήσουν πολιτικές που να συμβάλουν στη μείωσή τους.
Οι οδηγίες περιλαμβάνονται σε έκθεση ειδικής ομάδας εργασίας που συνέστησε πέρσι ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα και αποκαλύπτει πως μία στις πέντε φοιτήτριες έχει δεχτεί σεξουαλική επίθεση, αλλά μόνο το 12% καταγγέλλει αυτά τα περιστατικά. Η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να ζητήσει από το Κογκρέσο να υιοθετήσει τις προτάσεις της έκθεσης και να επιβάλει ποινές σε όσους δεν τις εφαρμόζουν.
Παράλληλα, ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ανακοινώνοντας τη δημιουργία ειδικού ιστότοπου (Not.Alone.gov.), που θα συμβουλεύει τα θύματα και θα επιβλέπει την εφαρμογή των νέων οδηγιών, δήλωσε: «Πανεπιστήμια και κολέγια πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα σχετικά με τις σεξουαλικές επιθέσεις. Τέρμα τα στραβά μάτια. Τέρμα να προσποιούνται ότι τίποτε δεν συμβαίνει. Πρέπει να προσφέρουμε στα θύματα τη στήριξη που χρειάζονται και να οδηγήσουμε τους δράστες στη Δικαιοσύνη».
Η αμερικανική κυβέρνηση δεν αρκέστηκε στις συστάσεις αλλά δημοσιοποίησε κατάλογο 55 κολεγίων και πανεπιστημίων (συμπεριλαμβανομένων μερικών από τα πιο έγκριτα όπως το Χάρβαρντ, το Γέιλ ή το Πρίνστον) που τελούν υπό ομοσπονδιακή έρευνα για τον τρόπο που χειρίστηκαν καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης. Είναι ενδεικτικό πως στο Χάρβαρντ και το Πρίνστον έχουν καταγγελθεί περισσότερα από 100 κρούσματα τα τελευταία 3 χρόνια, αλλά ελάχιστα έχουν κάνει για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο.
Μάλιστα ο σύλλογος φοιτητών του Χάρβαρντ έστειλε γράμμα στο υπουργείο Παιδείας, καταγγέλλοντας πως η διοίκηση αδιαφορεί για τις καταγγελίες, ότι οι φοιτήτριες ζουν σε συνθήκες μόνιμης παρενόχλησης και συχνά οι γυναίκες που υπέστησαν σεξουαλική επίθεση υποχρεώνονται να μένουν στα ίδια κτίρια με τους δράστες, γιατί οι αρχές δεν παίρνουν κανένα μέτρο.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Οι δούκισσες διεκδικούν δικαιώματα
Ιντριγκες και συνωμοσίες, διαμάχες για τα δυναστικά δικαιώματα, έριδες για τα εδάφη που συνοδεύουν τους τίτλους ευγενείας. Δεν είναι ο Μεσαίωνας, αλλά η Ισπανία του 21ου αιώνα, όπου οι αριστοκράτισσες έχουν ξεσηκωθεί διεκδικώντας την περιουσία που τους ανήκει αλλά τους στερούσαν επειδή είναι γυναίκες. Είναι πρωτότοκες αλλά μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν τους τίτλους τους οποίους έπαιρναν αυτοδίκαια τα μικρότερα αρσενικά αδέλφια τους. Μια πρόσφατη αλλαγή της νομοθεσίας κατάργησε το προνόμιο της «κυριαρχίας του αρσενικού» και έκτοτε τους τίτλους παίρνουν τα πρωτότοκα παιδιά ανεξαρτήτως φύλου. Ο νέος νόμος έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας σε πολλές οικογένειες. Δούκισσες, κόμισσες, μαρκησίες και οι άλλες ευγενείς επικαλούνται τις διατάξεις του Συντάγματος περί ισότητας και τον νέο νόμο, ξεκινώντας πολύχρονες δικαστικές μάχες.
Το πιο πρόσφατο επεισόδιο αφορά το Δουκάτο του Σουάρεθ, έναν τίτλο ευγενείας που δημιουργήθηκε πριν από 33 χρόνια από τον βασιλιά Χουάν Κάρλος και προσφέρθηκε στον πρώην πρωθυπουργό Αδόλφο Σουάρεθ ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στη μετάβαση της χώρας στη δημοκρατία. Μετά τον θάνατό του τον περασμένο Μάρτιο, ο γιος του προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το Δουκάτο, φτάνοντας μάλιστα να στείλει γράμμα στον βασιλιά ζητώντας να τον αναγνωρίσει ως επίσημο κληρονόμο, με το αιτιολογικό ότι «έτσι θα διατηρηθεί το όνομα του πολιτικού επί πολλές γενεές». Στη βάση του νέου νόμου κληρονόμος είναι η 24χρονη ανιψιά του, Αλεχάνδρα Ρομέρο Σουάρεθ, κόρη της πρωτότοκης θυγατέρας του πρώην πρωθυπουργού. Η νεαρή δικηγόρος έχει αναλάβει δυναμικά τις υποθέσεις των γυναικών κληρονόμων ως πρόεδρος της νεοσυσταθείσης Ενωσης για τη Μεταβίβαση των Τίτλων.
Στην Ισπανία υπάρχουν 2.225 άτομα που διεκδικούν 2.785 τίτλους ευγενείας. Εως σήμερα έχουν υπάρξει 600 προσφυγές για μεταβίβαση των τίτλων στις δικαιούχους τους, αλλά μόνο 30 έχουν τελεσιδικήσει.
