→Με 10σέλιδο κείμενό του ο Νίκος Ρωμανός αναλαμβάνει την ευθύνη για ορισμένα χτυπήματα, αρνείται τη συμμετοχή του σε άλλα και επιτίθεται στις Αρχές για τη χρήση του DNA κατά «συντρόφων αιχμαλώτων»

Του Μάνου Τσαλδάρη

Με κείμενο που φέρει τον τίτλο «Η πολεμική της αξιοπρέπειας» και το οποίο αναρτήθηκε αργά προχθές το βράδυ στην ιστοσελίδα αντιεξουσιαστικής ενημέρωσης indymedia, ο προφυλακισμένος για τη ληστεία στο Βελβεντό και κατηγορούμενος ως μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», Νίκος Ρωμανός, αναλαμβάνει την ευθύνη για ορισμένα τρομοκρατικά χτυπήματα, αρνείται κάποια άλλα και κατηγορεί τις αρχές για τη χρήση του DNA ως κατασταλτικού μέσου.

Στο δεκασέλιδο κείμενό του, ο στενός φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του, αναλαμβάνει την πολιτική και ποινική ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις στη δημοτική αστυνομία στην Κυψέλη, στην επενδυτική εταιρεία Trastor και στο σπίτι του πρώην υπουργού Οικονομίας και Αμυνας, Γιάννου Παπαντωνίου, για τις οποίες αναφέρει ότι υπάρχουν βίντεο και μαρτυρίες που δείχνουν έναν μόνο δράστη και όπως ισχυρίζεται εκείνος είναι και ο μοναδικός.

Ταυτόχρονα, και για να ενισχύσει τα όσα αναφέρει, αρνείται τη συμμετοχή του σε άλλες επιθέσεις. «Οπως λοιπόν αναλαμβάνω την ευθύνη για τις παραπάνω επιθέσεις, ξεκαθαρίζω ότι δεν συμμετείχα στον εμπρησμό του αμαξοστασίου της ΕΘΕΛ ούτε στις εμπρηστικές επιθέσεις που πραγμάτωσαν οι Πύρινες Σκιές», τονίζει.

Ενοχοποίηση

Ο λόγος που τοποθετείται δημόσια για τις συγκεκριμένες ενέργειες είναι -όπως αναφέρει- για να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο οι αστυνομικές αρχές χρησιμοποιούν «τη νέα καταστολή μέσω του DNA, για να ενοχοποιήσουν συντρόφους αιχμαλώτους» και ως τρανταχτά παραδείγματα επικαλείται την καταδίκη των Τάσου Θεοφίλου και Μπάμπη Τσιλιανίδη, αλλά και τη δίωξη εναντίον του καταζητούμενου Νίκου Μαζιώτη για τις ληστείες τραπεζών σε Μέθανα και Κλειτορία Αχαΐας.

«Η επανάσταση είναι συνεχής πόλεμος για μια αδούλωτη ζωή που, παρά τις όποιες προσωρινές οπισθοχωρήσεις, δεν σταματάει να μάχεται και να ανοίγει περάσματα για τις μικρές και μεγάλες εφόδους μας», τονίζει στο κείμενό του.

Συνεχίζει μάλιστα, παραθέτοντας στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, ενώ αναφέρεται σε «έναν συνεχή αγώνα που εκδηλώνεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους που κατευθύνονται σε έναν σκοπό. Με οργισμένες φωνές και συγκρούσεις στις διαδηλώσεις, με μολύβι και χαρτί […], με όπλα, με βόμβες και με φωτιά που εκδικούνται έναν ολόκληρο κόσμο που μας έριξε στο κενό».