Φεμινιστικά κόμματα ζητούν την ψήφο των γυναικών
Της Χριστίνας Πάντζου
Κουράστηκαν από υποσχέσεις για ισότητα και αποφάσισαν πως αφού τα κόμματα δεν τη θεωρούν προτεραιότητά τους, θα την επιβάλουν οι ίδιες μέσα από δικούς τους σχηματισμούς. Στη Σουηδία η Φεμινιστική Πρωτοβουλία, που έχει 9.000 ενεργά μέλη, κατεβαίνει με ένα πρόγραμμα που εστιάζει στην ισότητα, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην κοινωνική δικαιοσύνη με επίκεντρο τη θέση των γυναικών. Η ηγέτιδά τους, Γκούντρουν Σίμαν (πρώην πρόεδρος της Αριστεράς), είναι διάσημη για τις αντισυμβατικές εκστρατείες που έχει αναλάβει, όπως το 2010 όταν ακτιβίστριες του κόμματος έκαψαν δημόσια 11.000 ευρώ διαμαρτυρόμενες για το χάσμα αμοιβών ανδρών – γυναικών.
Καταγγέλλει ότι η έλλειψη επιρροής των γυναικών ανακλάται στην απουσία τους από τα κέντρα διαπραγμάτευσης και αποφάσεων και υπόσχεται πως αν εκλεγούν οι γυναίκες θα προωθήσουν νόμους, θα επεξεργαστούν προϋπολογισμούς και θα επιβλέπουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς έτσι που να ακούγεται η φωνή των πολιτών, όχι μόνο των ανδρών αλλά και των γυναικών. Φαίνεται πως το μήνυμα έχει βρει αρκετούς αποδέκτες αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως τις τελευταίες δέκα ημέρες πέρασαν από το 3,2% στο 4,3%, ποσοστό επαρκές για να γίνουν το πρώτο φεμινιστικό κόμμα του θα εκπροσωπηθεί στην Ευρωβουλή.
Αντίθετα, ο άνεμος δεν είναι ούριος για την ομόλογη οργάνωση της Ισπανίας, όπου η Φεμινιστική Πρωτοβουλία με επικεφαλής του ψηφοδελτίου τους τη νομικό Χουάνα Μαρία Σαντάνα Ερμάντεθ υπόσχεται, ανάμεσα στα άλλα, την κατάργηση της πορνείας, την ισότητα αδειών γονεϊκότητας για μητέρες και πατέρες, την οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών, την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία και τη μεταφορά των σχετικών κονδυλίων σε μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ώστε να δοθεί τέλος στα στερεότυπα, τη βία και τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Αλλά η ριζοσπαστική ρητορική τους για «ανδροκρατική τρομοκρατία» δεν φαίνεται να πείθει.
Στη Γαλλία οι Φεμινίστριες για μια Ευρώπη αλληλέγγυα έχουν επικεντρώσει σε μια πολιτική εκστρατεία με κεντρικό σύνθημα «Δεν πρέπει να αφήσουμε την Ευρώπη στα χέρια των συντηρητικών».
Αποτελείται από γυναίκες και άντρες ακτιβιστές που προήλθαν από κόμματα της Αριστεράς και της κοινωνίας των πολιτών και η επικεφαλής τους είναι η πρώην σοσιαλδημοκράτισσα Καρολίν ντε Αάς, εκπρόσωπος της οργάνωσης «τολμήστε τον Φεμινισμό» και πρώην σύμβουλος της υπουργού Δικαιωμάτων των Γυναικών. Ανάμεσα στις προτεραιότητές τους είναι να περιληφθεί το δικαίωμα στην άμβλωση στην Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και κυρίως να πολεμήσουν τα μέτρα λιτότητας που καταγγέλλουν ως την επιτομή του σεξισμού, αφού πλήττουν καταστροφικά τις γυναίκες. Με 5% το όριο για την είσοδο στην Ευρωβουλή, δεν φαίνεται, όπως κι άλλα μικρά γαλλικά κόμματα, να έχουν ιδιαίτερη τύχη.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Η Ε.Ε. της λιτότητας είναι σεξιστική
Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα έχει αφήσει πίσω του εκατομμύρια άνεργες
Της Χριστίνας Πάντζου
Οι πολιτικές λιτότητας είχαν καταστροφικό αντίκτυπο στη ζωή των φτωχών, η πλειονότητα των οποίων είναι γυναίκες. Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, όπου το 70% των εργαζόμενων είναι γυναίκες, έχει αφήσει πίσω του εκατομμύρια άνεργες. Η μείωση των δημόσιων υπηρεσιών επιβαρύνει την καθημερινότητα των γυναικών που επιφορτίζονται με το 80% των δουλειών του νοικοκυριού ή της φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων.
Οι περικοπές σημαίνουν μειωμένη πρόσβαση σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς και σε κοινωνικές παροχές που πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες. Και οδηγούν στην επιστροφή στους παλιούς παραδοσιακούς ρόλους με τις γυναίκες εκτός αγοράς εργασίας. Ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης βάθυνε τις ανισότητες ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς αλλά και ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. «Η λιτότητα δεν λειτουργεί. Αντίθετα, πρέπει να υπάρξει αξιολόγηση του κοινωνικού αντίκτυπου των προτεινόμενων οικονομικών πολιτικών προτού εφαρμοστούν».
Αυτές είναι μερικές από τις διαπιστώσεις έκθεσης που κατατέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο και ζητούσε από την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να αναθεωρήσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας μέτρα υπέρ της συμφιλίωσης εργασιακής και προσωπικής ζωής και της αύξησης της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας. Αλλά η έκθεση καταψηφίστηκε διαψεύδοντας για ακόμη μία φορά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ισότητας.
Και μόνη η αναφορά της λιτότητας ήταν αρκετή ώστε το Ευρωκοινοβούλιο (που κυριαρχείται από τα κόμματα που βύθισαν την Ε.Ε. στην ύφεση, τους πολίτες στη φτώχεια και τις γυναίκες στις διακρίσεις) να καταψηφίσει την απόφαση με 298 ψήφους κατά έναντι 289 υπέρ και 87 αποχές.
Το σχέδιο απόφασης, που παρουσίασε η Ινές Ζούμπερ και ήταν πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, απορρίφθηκε όχι μόνο από τα αποκαλούμενα συντηρητικά κόμματα αλλά και από σειρά εξίσου συντηρητικών σοσιαλδημοκρατών, φιλελεύθερων και πράσινων που φρίκιασαν επειδή στην έκθεση καταγγελλόταν η λιτότητα και ως όχημα ανισότητας των φύλων. «Είναι ντροπιαστικό το μήνυμα που στέλνουν» είπε η Ζούμπερ για έναν θεσμό που κέρδισε ένα Νόμπελ Ειρήνης και στον οποίο «όλοι εξαίρουν τη σημασία της ισότητας, αλλά νομοθετούν στην αντίθετη κατεύθυνση».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Αριθμοί της ανισότητας στην Ε.Ε.
Η εικόνα του debate ανάμεσα στους υποψηφίους για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ενδεικτική για την κατάσταση των γυναικών στην Ε.Ε.: πέντε άντρες και μόλις μία γυναίκα. Αν λίγο πριν από τις εκλογές της 22ας-25ης Μαΐου για την ανάδειξη του νέου Ευρωκοινοβουλίου αναλογιστούμε πώς οι πολιτικές της Ε.Ε. έχουν επηρεάσει τις ζωές των γυναικών, η εικόνα μάλλον σε Σταχτοπούτα παρά σε Wonderwoman παραπέμπει. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί:
Οι γυναίκες αποτελούν το 36% των ευρωβουλευτών (24% των εθνικών κοινοβουλίων), είναι μόνο 6 από τους 14 αντιπροέδρους της Ευρωβουλής, 9 από τους 28 επιτρόπους της Κομισιόν και επικεφαλής μόνο σε 4 από τις 11 Γενικές Διευθύνσεις ενός Ευρωκοινοβουλίου του οποίου το 59% των σχεδόν 7.000 εργαζομένων είναι γυναίκες.
Η συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας παραμένει στο 63% έναντι 75% για τους άντρες, εξακολουθούν να αμείβονται 16,2% λιγότερο από εκείνους και το χάσμα των συντάξεων έχει εκτοξευθεί στο 39% καθώς είναι οι γυναίκες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας ή να εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης (32% των γυναικών έναντι 8% των ανδρών) για να φροντίσουν παιδιά και ηλικιωμένους.
Η συμμετοχή των γυναικών με παιδιά στην εργασιακή αγορά είναι 12% μικρότερη από των γυναικών χωρίς παιδιά ενώ των ανδρών με παιδιά είναι 8,7% μεγαλύτερη από εκείνων χωρίς παιδιά.
Εργάζονται 60 ώρες την εβδομάδα έναντι 50 των ανδρών, αλλά από αυτές μόνο οι 34 ώρες αμείβονται ενώ οι υπόλοιπες 26 εκπροσωπούν απλήρωτη εργασία για τη φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και νοικοκυριού, ενώ εκείνοι απολαμβάνουν 41 ώρες αμειβόμενης εργασίας και μόλις 9 για το σπίτι και τα παιδιά.
Εκπροσωπούν το 80% των μονογονεϊκών οικογενειών και το 34% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η μία στις τρεις έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία, ενώ κάπου 500.000 έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων τους.
