Διαζευτικόν ήτα το σημερινό δελτίο. Απ' τις υπώρειες της επικαιρότητας ίπταται στης κρίσης τους μολυβένιους ουρανούς ή στις σιωπηλές θύελλες της ποίησης. Για την Κική Δημουλά ο λόγος που τιμήθηκε χτες στο Μέγαρο Μουσικής. Κι εγώ μαζεύω στίχους που απέδρασαν απ' τις ευρύχωρες ρωγμές του εφήμερου. Στίχους που συνομιλούν με τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Τις καταιγίδες, τα δρολάπια, τους ανέμους. Μ’ έκλεισε μέσα η βροχή/ και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες./ Ομως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή/ ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;

Η σεβασμία γερόντισσα των γραμμάτων μας που κατά τα φαινόμενα θα προταθεί για Νόμπελ, έχει το πνευματικό σθένος να στέκεται στο πλευρό της καθημαγμένης κοινωνίας στους δύσκολους καιρούς μας. Οπως άλλοτε ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός. «Επί χούντας υπήρχε αυστηρή επιτήρηση και διώκονταν οι αριστεροί. Σήμερα διώκονται όλοι», είπε σε πρόσφατη συνέντευξη.

Με πρόσκαιρες βροχές στα ανατολικά και τα βόρεια θα κυλίσει η σημερινή μέρα. Σε Αττική και Θεσσαλονίκη θα σημειωθεί λίγη συννεφιά που το απόγευμα θα πυκνώσει δίνοντας πιθανόν ασθενείς βροχές. Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών/ άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα/ μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο/ σι, σι, σι. Ηχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,/ ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Ο Νίκος Δήμου γράφει κάπου για την ποίησή της: Αναρχική των λέξεων, παίρνει εκδίκηση από την γλώσσα για κάθε απουσία, κάθε μοναξιά, κάθε φόβο της ζωής. Και των μετέωρων επιμένω. Χθες λοιπόν,/ περί την δωδεκάτην βραδινήν,/ χωρίς καμιά ορατή αιτία,/ εγώ, ο λυρικός μικρός πλανήτης,/ έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη.

Υποπτεύομαι, κυνηγέ/ γιατί σκοτώνεις τα πουλιά./ Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι./ Λυτρώσου./ Ολων μας σχεδόν τα πετάγματα/ κάποια τα βρήκε αζύγιαστη/ ή ζυγιασμένη σφαίρα. Και παρακάτω: Εχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς/ μα δε σκοτώνω άστρα.

Λυτρώνονται οι απωθημένοι ουρανοί μας αύριο. Με αραιή συννεφιά που θα πυκνώσει στο Ιόνιο και τα ηπειρωτικά όπου ίσως πέσουν λίγα νερά. Οι άνεμοι ασθενείς και η θερμοκρασία χωρίς μεταβολή. Κάτι τι σου είπε η βροχή,/ κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης,/ κι έγινε η μορφή σου/ τζάμι θολό,/

που πίσω του μπορεί/ κανείς ανενόχλητα/ μήνες απρόοπτους/ να περάσει…

Ας κλείσουμε αυτό το απρόοπτο δελτίο με δυο ακόμα υψηλής συγκίνησης στίχους. Το ανέβαλες. Κακοκαιρία μεγάλη, πέσανε χιόνια/ κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης./ Καλά έκανες. Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία/ προς τι να έρθεί; Και, Με ρωτάει ο καιρός/ από πού θέλω να περάσει/ που ακριβώς τονίζομαι/ στο γέρνω ή στο γερνώ.

Μετέωρος [email protected]

Η ολισθηρή επιθυμία των καιρών

Διαζευτικόν ήτα το σημερινό δελτίο. Απ' τις υπώρειες της επικαιρότητας ίπταται στης κρίσης τους μολυβένιους ουρανούς ή στις σιωπηλές θύελλες της ποίησης. Για την Κική Δημουλά ο λόγος που τιμήθηκε χτες στο Μέγαρο Μουσικής. Κι εγώ μαζεύω στίχους που απέδρασαν απ' τις ευρύχωρες ρωγμές του εφήμερου. Στίχους που συνομιλούν με τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Τις καταιγίδες, τα δρολάπια, τους ανέμους. Μ’ έκλεισε μέσα η βροχή/ και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες./ Ομως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή/ ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;

Η σεβασμία γερόντισσα των γραμμάτων μας που κατά τα φαινόμενα θα προταθεί για Νόμπελ, έχει το πνευματικό σθένος να στέκεται στο πλευρό της καθημαγμένης κοινωνίας στους δύσκολους καιρούς μας. Οπως άλλοτε ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός. «Επί χούντας υπήρχε αυστηρή επιτήρηση και διώκονταν οι αριστεροί. Σήμερα διώκονται όλοι», είπε σε πρόσφατη συνέντευξη.

Με πρόσκαιρες βροχές στα ανατολικά και τα βόρεια θα κυλίσει η σημερινή μέρα. Σε Αττική και Θεσσαλονίκη θα σημειωθεί λίγη συννεφιά που το απόγευμα θα πυκνώσει δίνοντας πιθανόν ασθενείς βροχές. Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών/ άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα/ μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο/ σι, σι, σι. Ηχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,/ ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Ο Νίκος Δήμου γράφει κάπου για την ποίησή της: Αναρχική των λέξεων, παίρνει εκδίκηση από την γλώσσα για κάθε απουσία, κάθε μοναξιά, κάθε φόβο της ζωής. Και των μετέωρων επιμένω. Χθες λοιπόν,/ περί την δωδεκάτην βραδινήν,/ χωρίς καμιά ορατή αιτία,/ εγώ, ο λυρικός μικρός πλανήτης,/ έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη.

Υποπτεύομαι, κυνηγέ/ γιατί σκοτώνεις τα πουλιά./ Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι./ Λυτρώσου./ Ολων μας σχεδόν τα πετάγματα/ κάποια τα βρήκε αζύγιαστη/ ή ζυγιασμένη σφαίρα. Και παρακάτω: Εχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς/ μα δε σκοτώνω άστρα.

Λυτρώνονται οι απωθημένοι ουρανοί μας αύριο. Με αραιή συννεφιά που θα πυκνώσει στο Ιόνιο και τα ηπειρωτικά όπου ίσως πέσουν λίγα νερά. Οι άνεμοι ασθενείς και η θερμοκρασία χωρίς μεταβολή. Κάτι τι σου είπε η βροχή,/ κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης,/ κι έγινε η μορφή σου/ τζάμι θολό,/

που πίσω του μπορεί/ κανείς ανενόχλητα/ μήνες απρόοπτους/ να περάσει…

Ας κλείσουμε αυτό το απρόοπτο δελτίο με δυο ακόμα υψηλής συγκίνησης στίχους. Το ανέβαλες. Κακοκαιρία μεγάλη, πέσανε χιόνια/ κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης./ Καλά έκανες. Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία/ προς τι να έρθεί; Και, Με ρωτάει ο καιρός/ από πού θέλω να περάσει/ που ακριβώς τονίζομαι/ στο γέρνω ή στο γερνώ.

Μετέωρος [email protected]