«Αυτό δεν είναι πραξικόπημα»… Πόσο καθησυχαστικά μπορεί να ηχούν αυτά τα λόγια, όταν εκστομίζονται στις τρεις τα ξημερώματα από τα χείλη του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, που ανακοινώνει την επιβολή στρατιωτικού νόμου για την «αποκατάσταση του νόμου και της τάξης»; Παρ' ότι σε κάθε δημοκρατική χώρα ένα τέτοιο τηλεοπτικό διάγγελμα θα προκαλούσε παλλαϊκό συναγερμό, στην Ταϊλάνδη η ζωή -φαινομενικά τουλάχιστον- δείχνει να κυλά κανονικά, παρά την ισχυρή πλέον παρουσία του στρατού στην πρωτεύουσα Μπανγκόκ και άλλες πόλεις. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά: οι ένοπλες δυνάμεις έχουν καταφέρει να ανατρέψουν 11 εκλεγμένες κυβερνήσεις στα 18 στρατιωτικά πραξικοπήματα που έχουν γίνει από το 1932, όταν εγκαθιδρύθηκε το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας στο ασιατικό βασίλειο.
Για περισσότερο από έξι μήνες η Ταϊλάνδη παραμένει βυθισμένη σε μια οξύτατη, όσο και αιματηρή πολιτική κρίση μεταξύ της διεφθαρμένης, αλλά φιλολαϊκής κυβερνώσας ελίτ των αδελφών Σιναουάτρα και της φιλομοναρχικής, με έρεισμα στην αστική τάξη αντιπολίτευσης, που έχει διακηρύξει λίγο-πολύ ότι θα μποϊκοτάρει κάθε εκλογική αναμέτρηση αν δεν διοριστεί μια άτυπη κυβέρνηση «σοφών» υπό τον βασιλιά με στόχο σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους και τον εκλογικό νόμο. Παρ' ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση δεν είχε καν ενημερωθεί για τις προθέσεις του στρατού, ενώ η χώρα όδευε ξανά σε πρόωρες εκλογές στις 20 Ιουλίου, παρ' ότι απαγορεύτηκαν όλες οι διαδηλώσεις υπέρ και κατά της κυβέρνησης, παρ' ότι στρατιωτικοί κατέλαβαν ραδιοτηλεοπτικές εγκαταστάσεις και συχνότητες αναστέλλοντας την εκπομπή 14 δορυφορικών δικτύων, παρ' ότι απαγορεύτηκε η χρήση των social media όταν αυτά «υποκινούν ταραχές», η αντίδραση των δύο αντίπαλων παρατάξεων υπήρξε εντυπωσιακά χλιαρή, αν όχι ενδοτική.
Με τις ένοπλες δυνάμεις να προτείνουν διαμεσολάβηση για την έναρξη εθνικού διαλόγου ανάμεσα σε όλες τις πλευρές -προειδοποιώντας ωστόσο με επέμβαση αν υπάρξει απειλή για τη δημόσια ασφάλεια- ο μεν υπηρεσιακός πρωθυπουργός ζήτησε μετάθεση των εκλογών για τις 3 Αυγούστου, ισχυριζόμενος ουσιαστικά ότι ο στρατιωτικός νόμος θα μπορούσε να βοηθήσει στην ομαλή διεξαγωγή τους. Ο δε ηγέτης της αντιπολίτευσης, αφού παρέδωσε το -μέχρι πρότινος κατειλημμένο από οπαδούς του- κυβερνητικό μέγαρο της Μπανγκόκ στον στρατό κρατώντας λουλούδια στα χέρια, διακήρυξε ότι ο στρατιωτικός νόμος δεν επηρεάζει τη συνέχιση του αγώνα τους. Κι ενώ το «de facto πραξικόπημα», σύμφωνα με τη Human Rights Watch, έγινε με επιπλέον πρόσχημα την τόνωση του επενδυτικού ενδιαφέροντος στη χώρα, ο αρνητικός διεθνής αντίκτυπος δεν αποκλείεται να γυρίσει μπούμερανγκ στα φιλόδοξα σχέδια των στρατηγών για ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας.
Βίκυ Καπετανοπούλου
