Του Ευάγγελου Παπαγεωργίου*

 

Ζούμε σε μια Ευρώπη που δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που οραματιστήκαμε και που μας ενέπνευσε να την εμπιστευτούμε και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, ως χώρα και ως πολίτες της, για ένα καλύτερο αύριο.

 

Η Γερμανία κατάφερε, για πολλούς και διάφορους λόγους, να συγκεντρώσει όλη τη δύναμη εξουσίας αλλά και επιρροής στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με τις συνεχείς διευρύνσεις να δημιουργήσει συμμάχους–δορυφόρους.

 

Οι μελλοντικές εξελίξεις θα είναι καθοριστικές για την πορεία της Ευρώπης, με δεδομένο ότι υφίσταται σαφής διάκριση μεταξύ του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου.

 

Στην οικονομική όμως αυτή αντίθεση, η οποία οξύνθηκε τα τελευταία 5 χρόνια με το ξέσπασμα της κρίσης, προστίθεται η αδυναμία θεσμικής ολοκλήρωσης, αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση ή θα μετατραπεί σε μια ομοσπονδία κρατών ή θα διαμορφωθεί σε έναν συνασπισμό ισότιμων και κυρίαρχων κρατών–μελών.

 

Εάν κυριαρχήσει η τάση της ομοσπονδοποίησης, τότε, με βάση την αρχή της επικουρικότητας, θα πρέπει τα κράτη–μέλη να εκχωρήσουν αρμοδιότητες ουσιαστικής σημασίας στα κοινοτικά θεσμικά όργανα, τα οποία πλέον θα διαμορφώνουν την εκάστοτε πολιτική για κάθε θέμα για λογαριασμό όλων των κρατών- μελών. Αυτό θα έχει απώτερη συνέπεια τα κράτη να απολέσουν μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας και σταδιακά να περιοριστούν σε ρόλο «κομπάρσου».

 

Αντιθέτως εάν γίνει σεβαστή η εθνική κυριαρχία του κάθε κράτους σε συνδυασμό με την εφαρμογή της αρχής της ισοτιμίας, τότε τα κράτη–μέλη θα διατηρήσουν τα ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά τους και φυσικά θα έχουν δυνατότητες προσαρμογής και ευελιξίας στην ενσωμάτωση της κοινοτικής νομοθεσίας στην εσωτερική έννομη τάξη με απόλυτο σεβασμό στο κοινοτικό κεκτημένο.

 

Με τον τρόπο αυτό δεν θα χρειάζεται να ασκηθούν τόσο έντονες πιέσεις στα κράτη–μέλη, ιδιαίτερα δε σε αυτά της ευρωζώνης, για να πληρούν τα κριτήρια σύγκλισης, όταν αυτό από τη μια ουσιαστικά στην πράξη είναι ανεφάρμοστο σχεδόν σε όλα τα κράτη και από την άλλη επιβάλλει πολιτικές λιτότητας που οδηγούν στην ύφεση, στην ανεργία και στη φτώχεια.

 

Η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να συνεχίσει ενωμένη με τέτοιες βάρβαρες πολιτικές αντιδημοκρατικού χαρακτήρα και είναι σίγουρο ότι εάν δεν αλλάξει κατεύθυνση και αναπτυξιακό μοντέλο, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί σε διάσπαση και κατακερματισμό.

 

Οι αδιέξοδες λοιπόν πολιτικές οδηγούν σε φτωχοποίηση των ευρωπαϊκών λαών και οι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ενωση αδυνατούν να αντιδράσουν μη έχοντας δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης, με δεδομένη την έλλειψη δημοκρατίας σε πολλές διαδικασίες και την τεράστια γραφειοκρατία που κυριαρχεί στο club των Βρυξελλών.

 

Επιβάλλεται άμεσα η καθιέρωση μηχανισμών άμεσης δημοκρατίας με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή του Ευρωπαίου πολίτη στα κοινά, ο οποίος πρέπει να έχει τη δυνατότητα αντίδρασης προς την κυβέρνησή του για αλλαγή μιας αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ παράλληλα πρέπει να ενισχυθεί και να εξορθολογιστεί ο νέος ευρωπαϊκός θεσμός της λαϊκής πρωτοβουλίας, ο οποίος όμως στην πράξη καθίσταται ανεφάρμοστος.

 

Το μήνυμα των ευρωεκλογών είναι διττό: από τη μια οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να αξιώσουν μεγαλύτερη συμμετοχή στις διαδικασίες και από την άλλη πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην πολιτική που οδηγεί βαθμιαία και σταδιακά στην περιθωριοποίηση των χωρών του Νότου και κυρίως της Ελλάδας που ζει τον δικό της ξεχωριστό εφιάλτη με τα απάνθρωπα και βάρβαρα μνημόνια!

 

………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

*Ο Ευάγγελος Παπαγεωργίου είναι δικηγόρος-πτυχιούχος Master Ευρωπαϊκού Δικαίου, υποψήφιος ευρωβουλευτής Ανεξάρτητων Ελλήνων