Paolo Nutini
«Caustic Love» (Atlantic Records)
Αν θέλετε να διαπιστώσετε πώς 13 τραγούδια και 51 λεπτά ακρόασης μπορούν να αλλάξουν άρδην τη διάθεσή σας, τότε το νέο άλμπουμ του Πάολο Νουτίνι είναι από τις ιδανικότερες επιλογές. Φρέσκο, χαρούμενο, πρωτότυπο, αλλά και με στιγμές που θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν της σόουλ, το «Caustic Love» είναι εξαιρετικό.
Τρίτο άλμπουμ για τον πιτσιρικά που κρατά την ορμή των νιάτων του (πάτησε μόλις τα 27), τραγουδά και γράφει σαν να είναι μερικές δεκαετίες μεγαλύτερος και υπογράφει κατά το ήμισυ την παραγωγή του.
Γεννημένος στη Σκοτία, ο Πάολο Τζοβάνι Νουτίνι χρωστά το ιταλικό του όνομα στον πατέρα του Αλφρέντο – με καταγωγή από την Τοσκάνη. Γεννημένος στις 9 Ιανουαρίου 1987, είχε σε νεαρή ηλικία αποφασίσει να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση (ένα κλασικό εστιατόριο fish and chips), ώσπου μια ανυποψίαστη δασκάλα μουσικής διέκρινε τυχαία το ταλέντο του.
Ωστόσο, πριν αφοσιωθεί στη μουσική, εγκατέλειψε το σχολείο για να δουλέψει ως ομάδα υποστήριξης σε γκρουπ που περιόδευαν και πούλαγε τα μπλουζάκια στις τουρνέ των Speedway.
Στα 17, όμως, είχε ήδη φτάσει στο Λονδίνο και φαινόταν πως τίποτα δεν τον σταματούσε. Eπαιζε στην παμπ The Bedford, κυνηγούσε τα διάφορα radio shows, ηχογράφησε το 2006 τον πρώτο του δίσκο («These Streets») κι έγινε διάσημος για τον ξεχωριστό τρόπο που τραγουδούσε live (σχεδόν από τον αρχή μέχρι το τέλος της συναυλίας είχε τα μάτια κλειστά). Από το πρώτο κιόλας άλμπουμ δέχτηκε προσκλήσεις, τραγούδησε στο σόου του Τζουλς Χόλαντ, στο Φεστιβάλ Τζαζ του Μοντρέ και άνοιξε τη συναυλία των Rolling Stones στη Βιέννη. Εναν χρόνο μετά (2007) έκανε και το πρώτο του πέρασμα από το Γκλαστονμπέρι. Η Αγγλία είχε ήδη ανακαλύψει τον νέο της έξοχο performer.
Η φάνκι διάθεση στο «Caustic Love» ξεκινά από το πρώτο κομμάτι («Scream» Funk my life up), το οποίο είναι και το πρώτο σινγκλ του δίσκου, και φτάνει ώς την τελευταία νότα. Το «Let me down easy», το «One day» και το «Looking for something» είναι κομμάτια μεγάλων συναισθημάτων, το «Better man» έχει όλα τα στοιχεία ενός μεγάλου τραγουδιού, το «Iron Sky» και το αγαπημένο μας «Cherry blossom» συγκεντρώνουν όση ροκ διάθεση λείπει από τα υπόλοιπα κομμάτια. Το «Some one like you» είναι μακράν το πιο εξομολογητικό και τρυφερό κομμάτι από αυτά που στα live του θα τραγουδά σίγουρα με κλειστά μάτια. Το «Fashion», που μοιράζεται με την Janelle Monae, είναι το πιο σέξι τραγούδι του δίσκου.
Αν, λοιπόν, τύχει να διαβάσετε τις βρετανικές ανταποκρίσεις που παραληρούν λέγοντας πως πρόκειται για το καλύτερο R&B βρετανικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε από τη δεκαετία του ‘70, να τους πιστέψετε! Εχουν μια δόση υπερβολής αλλά είναι και κοντά στην αλήθεια…
Μ.Κ.
