Μεμψίμοιροι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων, διατείνονται ότι έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση και τα μνημόνια και πως, αντιθέτως, οι συμπολίτες τους στην επαρχία περνούν ζωή και κότα, εκτρέφοντας άφθονες απ' τις τελευταίες, οι οποίες σε συνδυασμό με την αγγουροντομάτα και το σχετικό ζαρζαβάτι που καλλιεργούν, τους εξασφαλίζουν τουλάχιστον το να μην αναζητούν εδώδιμα στα σκουπίδια. Η ύπαιθρος φαντάζει αυτάρκης στα μάτια των αστών και όσοι έχουν απομείνει σ' αυτήν, τυχεροί και προνομιούχοι. Λάθος, και μάλιστα μέγα.
Νομάδας εσχάτως παρεπιδημώ επιτέλους στη μαγευτική μαγιάτικη φύση και συζητώ με αρκετούς από τους ανθρώπους της. Σκληροτράχηλοι και αξιοπρεπείς, δεν επιθυμούν να μοιραστούν τα βάσανά τους με ξένους. Απελευθερώνονται ενίοτε, έπειτα από την έβδομη ρακή, οπότε χειμαρρώδεις μπορούν να βγάλουν το άχτι τους. Η επαρχία αποτελούσε ανέκαθεν τον φτωχό συγγενή της υδροκέφαλης νεοελληνικής κοινωνίας. Το πλήρωσε και το πληρώνει με τη διαρκή συρρίκνωση, την εγκατάλειψη και τελικώς την ερήμωση.
Η τουριστική ανάπτυξη, λένε, συνιστά τονωτική ένεση για όσους ζουν σε παράκτιες περιοχές. Η μερίδα του λέοντος απ' τα κέρδη, ωστόσο, σωρεύεται σε ολοένα λιγότερες τσέπες. Ξενοδόχοι και μεγαλομαγαζάτορες απασχολούν προσωπικό με εξευτελιστικά μεροκάματα και χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Χρωστούν επιπροσθέτως δεδουλευμένα μηνών σε εργαζόμενους οι οποίοι αντεπεξήλθαν με τα χίλια ζόρια στις απαιτήσεις του χειμώνα. Οι μικροί προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους με περισσότερη προσωπική δουλειά και χαμηλότερες τιμές, κάνοντας τον σταυρό τους αν οικονομήσουν έστω και ένα υποσύνολο των εισπράξεών τους προ κρίσης.
Μολυβένια χρόνια βιώνουν οι αγρότες, που γονατίζουν καθημερινώς από το υπέρογκο κόστος παραγωγής λόγω ευρώ. Δεν συμφέρει να φυτέψουν ούτε σκόρδα, τα οποία προμηθευόμαστε αναγκαστικά απ' την αχανή Κίνα. Την ώρα που οι κάμποι αφυδατώνονται από την ξηρασία των μνημονίων, τα ημιορεινά και τα ορεινά κυριολεκτικά υποφέρουν. Μειώνεται απελπιστικά η παραγωγή και τα ελάχιστα προϊόντα διατίθενται χαριστικά σε γνωστούς και φίλους. Οι οικοδόμοι που έχτιζαν ή επισκεύαζαν τα εξοχικά των πρωτευουσιάνων, έχουν μήνες να δουν μεροκάματο και επιζούν χάρη στην αλληλεγγύη συγγενών και γειτόνων.
Η επίπλαστη ευμάρεια Αθηναίων και Σαλονικιών θάμπωνε τα προηγούμενα χρόνια τους επαρχιώτες, που προσέφυγαν στον δανεισμό για να καλύψουν μάλλον βιοτικές ανάγκες παρά λούσα. Τα περισσότερα νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες. Οι καυστήρες των καλοριφέρ σίγησαν τον χειμώνα. Ούτε το 10% δεν αγόρασε πετρέλαιο. Κωμοπόλεις και χωριά απέπνεαν τη νοσταλγική μυρωδιά του καμένου ξύλου. Η θλίψη έχει εγκατασταθεί μόνιμα στα μάτια των ανθρώπων. Κλεισμένοι στα σπίτια βγαίνουν νωρίς για καφέ και δυο καραφάκια ρεφενέ. Θυμίζουν τους Μοιραίους του Βάρναλη. Κυρίως στα βόρεια θα πληγούν και από παροδικές καταιγίδες. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, την Κυριακή έχουμε εκλογές.
Μετέωρος [email protected]
