ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη
Τα εκλογικά αποτελέσματα, όπως είδαμε, δεν επιδέχονται διαψεύσεις. Η διαφορά του Δημοκρατικού Κόμματος με το κίνημα Πέντε Αστέρων άγγιξε σχεδόν τις είκοσι ποσοστιαίες μονάδες: 40,8% το κόμμα του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, 21,1% το κίνημα του Μπέπε Γκρίλο.
Και ενώ ο 39χρονος Ιταλός πρωθυπουργός προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι «μετά την εκλογική νίκη του θα αναγκάσει την Ευρώπη να αλλάξει στρατηγική και προτεραιότητες», ο Γκρίλο είναι αναγκασμένος να αναθεωρήσει, ριζικά, τη μέχρι τώρα γραμμή του.
Προς το παρόν, μπορούμε να βγάλουμε μόνον ένα ασφαλές συμπέρασμα: ο Ιταλός ηθοποιός δεν εννοεί να παραιτηθεί από την ηγεσία του κινήματος. Προεκλογικά είχε αφήσει να εννοηθεί ότι αν οι ψηφοφόροι δεν τον βοηθούσαν να κερδίσει το «ντέρμπι» αυτό με την Κεντροαριστερά, θα εγκατέλειπε την ενεργό πολιτική δράση.
Τώρα, όμως, μέσω Διαδικτύου, όπως πάντα, πληροφόρησε τους οπαδούς του ότι «θα συνεχίσει τον αγώνα, από τη στιγμή που είναι, όπως και να έχει, η κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης». Το θέμα, όμως, είναι με ποιο τρόπο, σε ποιους τόνους και με ποιους στόχους.
Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι οι Ιταλοί ψηφοφόροι, σε μεγάλο βαθμό, «τρόμαξαν» με τους υψηλούς και κάποιες φορές ακραίους τόνους που χρησιμοποίησε ο πασίγνωστος αυτός κωμικός από τη Γένοβα. Θυμόμαστε όλοι τις πρόσφατες αναφορές στον Χίλτερ -έστω και αν στη συνέχεια ελέχθη ότι ήταν «πνευματώδεις- αλλά ακόμη και την πρόθεση «να χρησιμοποιηθεί το σκυλί, το κανίς του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ως πειραματόζωο».
Υπερίσχυσαν οι «καθησυχαστικοί, αισιόδοξοι τόνοι του Ματέο Ρέντσι. Αλλά δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτό, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Ο Γκρίλο και τα Πέντε Αστέρια κατάφεραν να κερδίσουν το 25% στις βουλευτικές εκλογές του 2013 παρουσιαζόμενοι ως «αντισυστημική δύναμη», ως αμφισβητίες των αιώνιων, πανίσχυρων «επαγγελματιών της πολιτικής». Εξέφρασαν, δηλαδή, τον θυμό και την απογοήτευση μεγάλου μέρος του εκλογικού σώματος, την αβυσσαλέα απόσταση που χωρίζει πολύ μεγάλο ποσοστό Ιταλών από τους συμβιβασμούς και τη γλώσσα της πολιτικής. Αυτή την φορά, όμως, τα πράγματα άλλαξαν σε σημαντικό βαθμό: επικεφαλής των Δημοκρατικών στις εκλογές αυτές δεν ήταν ο εξηντάρης Πιερλουίτζι Μπερσάνι, αλλά ο Ρέντσι, ο οποίος ακόμη δεν έχει κλείσει ούτε τα σαράντα. Το κύριο σύνθημα με το οποίο κατάφερε να αναδειχθεί ήταν «να στείλουμε τους δεινόσαυρους της πολιτικής για απόσυρση», ενώ εξελέγη επικεφαλής των Δημοκρατικών, παρουσιαζόμενος, αρχικά, ως αουτσάιντερ, ερχόμενος σε ανοιχτή ρήξη με τον Μάσιμο Ντ’ Αλέμα.
Ολα αυτά, φυσικά, προκαλούν τεράστια προβλήματα στον Μπέπε Γκρίλο, διότι χάνει, σε μεγάλο βαθμό, τον φυσικό εχθρό του, τους «δεινόσαυρους». Και οι ψήφοι μειώνονται. Χθες, πάντως, ο Γκρίλο πήγε στις Βρυξέλλες για να συνομιλήσει με τον Βρετανό ευρωσκεπτικιστή Νάιτζελ Φάρατζ. Κάτι μας λέει ότι δεν είναι και η καλύτερη δυνατή αρχή…
