Του Πέτρου Μανταίου

Διάβασα σε «παρασκήνιο» της «Εφ.Συν.» (30/5) ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι… τα πήρε στο κρανίο με «τη συνέντευξη-σοκ του Εντουαρντ Σνόουντεν στο NBC, όπου αποκάλυψε πως ήταν κανονικός πράκτορας της NSA και ότι η υπηρεσία του παρακολουθούσε όποιον… κινείται και αναπνέει στον πλανήτη». «Αμα είναι άντρας και πατριώτης ο Σνόουντεν, να γυρίσει στις ΗΠΑ για να δικαστεί. Αυτό θα έκανε ένας πατριώτης!» παρατήρησε… ενοχλημένος ο κ. Κέρι, προσθέτοντας πως «ένας πατριώτης δεν θα διέφευγε και δεν θα έβρισκε καταφύγιο στη Ρωσία ή στην Κούβα ή σε άλλη χώρα».

Εξαρτάται από τη σκοπιά που το βλέπει κανείς: πώς εννοεί τον πατριώτη και πώς τον άντρα (αν και το τελευταίο το βρίσκω κάπως… σεξιστικό και ρατσιστικό, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα, για το οποίο αρμοδιότερος από τον επιγραφόμενο να απαντήσει είναι, ίσως, ο κ. Βορίδης∙ τα συνηθίζει κάτι τέτοια). Για τον Εντουαρντ Σνόουντεν, για παράδειγμα, άνανδροι και αντι-πατριώτες ίσως είναι ο κ. Κέρι και όλοι όσοι έστησαν το παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης (κάτι το οποίο, βεβαίως, δεν διέψευσε ο κ. Κέρι).

Εξαρτάται από τη σκοπιά (ή την ιδεολογία) που το βλέπει κανείς. Τα ίδια γινόντουσαν και λεγόντουσαν και με το Βιετνάμ. Και τότε, οι νέοι Αμερικανοί που έκαιγαν τα σημειώματα κατάταξης (ο αμερικανικός στρατός αποτελούνταν ακόμα από κληρωτούς) και διέφευγαν σε άλλες χώρες, χαρακτηρίζονταν, ομοίως, άνανδροι και προδότες. Μόνο που αυτοί οι «άνανδροι» και «προδότες» ήταν εκείνοι που, κυρίως, σταμάτησαν τον πόλεμο κι έφεραν την ανθοφορία στη γενιά του ’60.

Μπορεί οι εξουσίες, με τα… υπερόπλα της προπαγάνδας και των νόμων που διαθέτουν, να έχουν το… πάνω χέρι στους χαρακτηρισμούς όσων τις αμφισβητούν. Αυτό όμως δεν υποχρεώνει τη λογική να αποδέχεται χαρακτηρισμούς που αποδίδει η εξουσία. Στο κάτω της γραφής… μάγισσες σήμερα δεν υπάρχουν!