Ο μοναχικός εμφύλιος του Τάκη Μπαλτάκου συνεχίστηκε χθες στις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας «Βήμα». Εκδηλα εντυπωσιασμένος από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι: «πρόκειται για μια ιστορική στιγμή αναμφισβήτητα. Πρώτη φορά η Κεντροαριστερά και η Αριστερά μπορούν να σχηματίσουν μια παντοδύναμη (!) κυβέρνηση με 174 έδρες, αν βέβαια διατηρήσουν τα ποσοστά και στις εθνικές εκλογές». Αμέσως μετά όμως συμπλήρωσε ότι δεν θα τα καταφέρουν, όπως δεν τα είχε καταφέρει και το ΕΑΜ, και ότι τελικά θα παραδώσουν τα όπλα όπως έγινε και στη Βάρκιζα.
Είναι φανερό ότι ο πρώην γενικός κοιμάται και ξυπνάει με τον εμφύλιο παραμάσχαλα, επιλέγοντας σαν γνήσιος αντικομμουνιστής «από κούνια» την πλευρά εκείνων που χάρη στις ξένες δυνάμεις, στους δωσίλογους, στους ταγματασφαλίτες και στους υποταγμένους στον κατοχικό στρατό κατάφεραν να βάλουν τότε τον λαό στο περιθώριο με τις γνωστές συνέπειες. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει εμφύλιος για να ονειρεύεται ο κ. Μπαλτάκος κι όσο για τις «ξένες δυνάμεις» ούτε συμπαγείς είναι ούτε συμμερίζονται τα προτάγματα Μπαλτάκου. Αντίθετα όλοι είναι σοκαρισμένοι από τα ποσοστά των ναζιστών στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια προσπαθεί να θεμελιώσει το επιχείρημα ότι η κρυφή γοητεία της αγοράς έχει μαλακώσει την Αριστερά που δεν είναι σκληραγωγημένη και τελικά θα τους αποδεκατίσει η διχόνοια. Μέχρι και στίχους του Σεφέρη επιστρατεύει ο κ. Μπαλτάκος για να περιγράψει περίπου σαν διψασμένους και λιγούρηδες τους αριστερούς.
Εδώ μοιάζει να του διαφεύγουν μερικές κρίσιμες έννοιες όπως: διαφθορά, νταβατζήδες, διαπλοκή, ημέτεροι, κολλητοί, διορισμοί, παράνομος πλουτισμός, σκάνδαλα, σπατάλη κ.λπ. που και πιο πρόσφατες είναι από το Βυζάντιο (όχι ότι και τότε δεν γίνονταναν τα ίδια) και κολλάνε γάντι στους ομογάλακτους πολιτικούς του συμμάχους. Οσο για την επίκληση της Εκκλησίας και του Αγιου Ορους ως θεματοφυλάκων της παράδοσης έχουν υπάρξει κι εδώ κάτι χοντρά «εξωχώρια» ζητηματάκια που αν και δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο δεν παύουν ωστόσο να το κηλιδώνουν.
Τέλος για τα «προσωπικά δεδομένα» που επικαλέστηκε ώστε να μην απαντήσει για την όποια επαφή του με τον κ. Σαμαρά είναι ένα πετυχημένο ανέκδοτο για τον συνομιλητή τού κάθε Κασιδιάρη.
Α.Ψ.
