Του Κώστα Ζαφειρόπουλου Φωτ. Mάριος Βαλασόπουλος
«Γιατί και για ποιον μπορεί να έχει σημασία ένα ακόμα μπαρ που κλείνει στην πόλη;». Αυτό ήταν το ερώτημα κάποιων αμύητων περαστικών που βρέθηκαν τυχαία την Παρασκευή το βράδυ έξω από το κατάμεστο Low Profile της οδού Λυκαβηττού 6, ανάμεσα στην Ακαδημίας και στη Σόλωνος. Δεν ήταν μια συνηθισμένη εικόνα αυτή για το γνωστό ιρλανδέζικου τύπου μπαράκι: πολλοί μαζεμένοι φίλοι για το φινάλε -λόγω υψηλού ενοικίου- του μικρού μαγαζιού με τον χαμηλό φωτισμό, την ξύλινη μπάρα και το ξύλινο δάπεδο, το άρωμα παλαιού αποστακτηρίου και τη σπουδαία μουσική. Ηταν σαν μια γιορτή αποχαιρετισμού, ένα ταξίδι στον χρόνο και μια υπόσχεση για ένα ραντεβού στο μέλλον σε μια γιορτή που ξεκίνησε από νωρίς το απόγευμα και διήρκεσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ίσως στη μοναδική μέρα που το γνωστό στέκι δεν δικαιολόγησε το όνομά του. Ηταν άλλη μια ευκαιρία για ένα μπέρμπον, ένα ιρλανδέζικο ή ένα malt ουίσκι αναμεμειγμένα με τη βραχνή φωνή του Tομ Γουέιτς, του Βαν Μόρισον, του Τζόνι Κας και της Ετα Tζέιμς.
Πολυσυλλεκτικό
Τι σχέση έχουν μεταξύ τους όμως θαμώνες, όπως ο Θανάσης Μήνας, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ο Χριστόφορος Κάσδαγλης, ο Δημήτρης Αρβανίτης; Ολα ξεκίνησαν από την αγάπη του ιδιοκτήτη Σταύρου Κασιώτη (και άλλων φίλων) πριν από ακριβώς 18 χρόνια για τα «ουίσκι και την ατμόσφαιρα των παλιών μπαρ που σύχναζαν τα πιο ετερόκλητα άτομα, διαφορετικής ηλικίας, φύλου και ταξικής προέλευσης και τους ένωνε μόνο η αγάπη τους για το ποτό και την ανθρώπινη επαφή».
Ετσι το μικρό παλαιό κρεοπωλείο στη Λυκαβηττού έγινε μια αληθινή φωλιά ανθρώπων που αγαπούσαν την καλή μουσική, το ουίσκι και τη… διαλεκτική. «Ξέρεις γιατί μ’ άρεσε;» ρωτά ρητορικά με το ποτό στο χέρι και τον πατέρα της δίπλα η Ολγα, για να απαντήσει πως «εδώ θα δεις αριστεροκουλτουριάδηδες, παλιούς Ρηγάδες, συσπειρωσάδες, αρχιτέκτονες, τζαζίστες και μπλουζίστες, σκοτεινές γυναικάρες, μεθυσμένους δημοσιογράφους, ποιητές, μουρλούς και κάτι πρώην πιτσιρίκια σαν κι εμάς να πιάνουμε κουβέντα μαζί τους». Στα πλατό η Ευδοκία, ο Σταύρος, ο Μάνος, η Ντιάνα έδιναν τον τόνο, ενώ έξω στο πεζοδρόμιο ο κόσμος συζητούσε από τις ευρωεκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Tσάρλι Πάρκερ. Ρεπορτάζ δεν έχουμε, φήμες πάντως λένε πως το Low κλείνει για να ξανανοίξει κάπου εκεί κοντά (;), ίσως και μέσα στον Σεπτέμβρη. «Πρέπει να φτιάξουμε ένα μέρος όπου θα ξανασυναντηθούμε» γράφει ένα πάντα επίκαιρο στένσιλ σε κοντινό τοίχο.
