Του Πέτρου Μανταίου

Στον απόηχο μιας άνοιξης, της αραβικής, που περισσότερο ήταν άνοιξη της επιθυμίας και λιγότερο, έως καθόλου, άνοιξη ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο στον αραβικό κόσμο, στην πολύπαθη Συρία, όπου η τραγωδία έγινε φάρσα, για να ξαναγίνει τραγωδία και να ματαξαναγίνει φάρσα, χθες παίχτηκε η τελευταία, για την ώρα, πράξη της… ιλαροτραγωδίας, με τον τίτλο «εκλογές».

Τις εκλογές, υπό τη σκιά του εμφυλίου, του τρόμου και του πανταχού παρόντος στρατού, διοργάνωσε και (το ρισκάρω, αλλά εκ του ασφαλούς: αφού τις διοργάνωσε, τις…) κέρδισε ο, ακατάβλητος απ’ ό,τι φαίνεται, ελέω Ιρανών και Ρώσων, αλλά και χάρη σε μια πολιτική «ανταρτοφιλίας» της Δύσης που είναι πιο κοντά στη βλακεία, παρά στη Συρία και στις αραβικές χώρες γενικότερα, Μπασάρ αλ Ασαντ, που οι υποκινητές της συριακής «αντίστασης» τον ήθελαν –και τα… ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης προέβλεπαν…– από βδομάδα σε βδομάδα να πέφτει∙ του ετοίμαζαν μάλιστα και χώρες υποδοχής…

Αλλά βαστάει τρία χρόνια και, επί πλέον, για να μας… τη σπάσει εντελώς προκήρυξε και εκλογές –στη Δαμασκό μόνο, και σε άλλες περιοχές που ελέγχει απολύτως ο στρατός του–, με στόχο, παρατηρεί το σχετικό ρεπορτάζ στη χθεσινή «Εφ.Συν.», τη «χειραγώγηση των Σύρων ψηφοφόρων (σημ. λες και θα ήταν αχειραγώγητοι, αν επικρατούσε, εν τέλει, η αντιπολίτευση…) που καλούνται να λάβουν μέρος σε εκλογική διαδικασία με προαποφασισμένο νικητή».

Με τους ψηφοφόρους να τρέμουν από φόβο, ακόμα και εάν θέλουν να ψηφίσουν λευκό, και τους «αντάρτες» να προειδοποιούν ότι θα εντείνουν το μπαράζ επιθέσεων∙ παραφρόνησε εντελώς ο κόσμος! Μια Συρία που μετράει, στα τρία χρόνια εμφυλίου: 160.000 νεκρούς εν πολέμω (ένοπλους και άμαχους), άλλους 200.000 νεκρούς λόγω στερήσεως ιατρικής και διατροφικής φροντίδας και 10.000.000 ξεριζωμένους –τα 4.000.000 σε άλλες χώρες. Κάποιοι μίλησαν για «πύρρειο νίκη» (του Ασαντ). Κολοκύθια στο πάτερο, μετά συγχωρήσεως…