ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη – Συγγελλάκη
Ο Ματέο Ρέντσι πέτυχε στις ευρωεκλογές ποσοστό 40,8% και πολλοί σχολιαστές, φίλοι αλλά και εσωκομματικοί αντίπαλοι, θέλησαν να τον συγχαρούν, κάνοντας λόγο, συχνά, για πραγματικό «θρίαμβο».
Ως γνωστόν, όμως, η πολιτική επιφυλάσσει πολλές φορές απρόβλεπτες εκπλήξεις, κάποιες και σε χρόνο-ρεκόρ.
Μία μόλις εβδομάδα μετά την εκλογική αναμέτρηση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μάς πληροφόρησε ότι η Ιταλία θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον προσπάθειες για να μειώσει αισθητά το δημόσιο χρέος της, το οποίο έχει αγγίξει το 133% του ΑΕΠ.
«Δεν θα υιοθετήσουμε νέα μέτρα», άφησαν να διαρρεύσει αμέσως στενοί συνεργάτες του Ιταλού τριανταεννιάχρονου πρωθυπουργού. «Θα επιταχύνουμε τον ρυθμό των διαρθρωτικών αλλαγών και των ιδιωτικοποιήσεων», πρόσθεσε ο υπουργός Οικονομικών, Πιερ Κάρλο Πάντοαν.
Παρά τις διαβεβαιώσεις αυτές όμως, σειρά σχολιαστών γράφουν ότι για την ιταλική κυβερνητική συμμαχία θα είναι πολύ δύσκολο, έως και αδύνατον, να μην προσφύγει σε νέα, έκτακτα οικονομικά μέτρα. Η εφημερίδα της Ρώμης «Ιλ Μεσατζέρο» έκανε ήδη τους πρώτους υπολογισμούς: είναι πιθανό να φτάσουν τα οκτώ με δέκα δισεκατομμύρια ευρώ.
Αιματηρές περικοπές
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι τομείς θα πληγούν, από τη στιγμή που τόσο η δημόσια υγεία όσο και η παιδεία βρίσκονται σε οριακή κατάσταση, με σχολεία που δεν μπορούν να επισκευάσουν τις τουαλέτες και τους σοβάδες τους και νοσοκομεία στα οποία αποφεύγεται, ακόμη και στη Ρώμη, η παροχή αντικαρκινικών φαρμάκων «τελευταίας γενιάς».
Τα άσχημα μαντάτα για τον Ρέντσι όμως δεν περιορίζονται μόνο στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Χθες, το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο, Istat, σήμανε νέο συναγερμό: το πρώτο τρίμηνο του 2014, η ανεργία άγγιξε το 13,6, με άνοδο 0,8% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2013. Και σε ό,τι αφορά τους νέους, η κατάσταση είναι τραγική. Το 46% των Ιταλών μέχρι είκοσι πέντε ετών δεν καταφέρνει να βρει δουλειά. Το ποσοστό τους στον ιταλικό Νότο φτάνει το 60,9%.
«Ας μην ξεγελιόμαστε, έχουμε πιάσει πάτο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων, Τζόρτζιο Σκουίντσι.
Τι γίνεται; Ο «μήνας του μέλιτος» του Ρέντσι με τους Ιταλούς κινδυνεύει να τελειώσει με τον τραυματικό αυτό τρόπο; Θα εξαρτηθεί από το ποια περιθώρια ελιγμών θα καταφέρει να εξασφαλίσει και από το αν θα μπορέσει, όντως, να αλλάξει- έστω και σε κάποιο βαθμό- τις κατευθυντήριες γραμμές της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προστίθεται τώρα και η ανοιχτή σύγκρουση του Ιταλού κεντροαριστερού πρωθυπουργού με τη δημόσια τηλεόραση Rai. Για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Ρέντσι θέλει να περικόψει τη χρηματοδότησή της κατά 150 εκατομμύρια ευρώ. Η κυβέρνηση, ουσιαστικά, θα παρακρατήσει το συγκεκριμένο ποσό από την προβλεπόμενη εισφορά που το κάθε νοικοκυριό καταβάλλει για τη στήριξη της δημόσιας τηλεόρασης.
«Ολοι κάνουμε θυσίες, δεν μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις», είναι η επίσημη θέση της κυβέρνησης της Ρώμης. Τα συνδικάτα της Rai, όμως, δεν πείσθηκαν και προχώρησαν σε προκήρυξη απεργίας και διαδήλωσης. Για την κινητοποίηση επέλεξαν την 11η Ιουνίου, την επέτειο ενός έτους από το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία. Yπάρχει, βέβαια, μια πιθανότητα να αναβληθεί για κάποιες ημέρες, για λόγους έγκαιρης προειδοποίησης και προκήρυξης που θέτει ο νόμος, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
«Δεν θέλουμε να πληγεί η κύρια πολιτιστική βιομηχανία της χώρας», λένε oι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μας επιβάλλουν να αποδυναμώσουμε τα τοπικά δελτία ειδήσεων των διαφόρων περιοχών της χώρας ή να πουλήσουμε το δίκτυο αναμετάδοσης.
Πρόκειται για ένα προκλητικό δώρο στον Μπερλουσκόνι αλλά και στον κεντροαριστερό όμιλο της «Λα Ρεπούμπλικα», θέλουν τις διαφημίσεις μας», μας εξήγησε η Αννα, σκηνοθέτις της Rai, εγγεγραμμένη στο συνδικάτο Cgil.
Η κυβέρνηση τις τελευταίες ώρες αναζητά εναγωνίως έναν κάποιο συμβιβασμό. Μόνη διέξοδος όμως μοιάζει ο αναλυτικός διάλογος με έμφαση στον ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης.
