Ανταγωνιστικότητα καταστροφής
Δεκαετίες πίσω, εκεί στη δουλειά μου, ο τότε υπουργός, προερχόμενος από την Καβάλα, φώναζε στον τμηματάρχη μου, υπερασπιζόμενο μέχρι θανάτου το ελαιόλαδό μας -Καλαματιανός γαρ-: «Ελαιομανή, όλο κοντράρεις!». Βλέπετε, ήταν πιο κοντά στα συμφέροντά του -Ανατολική Μακεδονία, Θράκη- μια προοπτική για τα σπορέλαια!
Πέρασαν τα χρόνια και έτσι, για τη μνήμη του, πόσο δικαιώθηκε που μας είχε κάνει πλύση εγκεφάλου σ’ όλους τους νέους συναδέλφους του μ’ εκείνο το αμίμητο «θα γίνουμε γκαρσόνια όλων αυτών των μεγάλων» που βλέπανε την Ελλάδα μ’ αυτά τα μυαλά που κουβαλάγαμε σαν μια χαψιά! Και να σκεφτεί κανείς ότι τότε η Κίνα ξεκινούσε!
Λίγα χρόνια πριν από το σημερινό τελικό ξεχαρβάλωμα της παραγωγής μας θυμόμαστε την επιμονή όλων αυτών που μας κυβερνούσαν για παροχή υπηρεσιών με προτεραιότητα τον τουρισμό, εφαρμόζοντας γι’ αυτό κάθε πολιτική διάλυσης των μηχανισμών ελέγχου προστασίας, όχι μόνο της εγχώριας παραγωγής, αλλά και κάθε έννοιας προστασίας της κατανάλωσης. Δημόσιους χώρους αλλά και ολόκληρο το υπουργείο «Αγοράς», στην Κάνιγγος, τους ντύνανε διαφημιστικά με σεντόνια για τη σημασία του Ανταγωνισμού, μέχρι και «έτος» γι’ αυτόν! Με κονδύλια σπατάλης του δημόσιου χρήματος, και πιο πολύ της Ευρώπης, για προώθηση των δικών τους θέσεων!
Με συνεχείς τροποποιήσεις των ισχυουσών νομοθεσιών, πάντα σε βάρος της χώρας μας, φτάσαμε με τα χοντρά παιχνίδια των ολιγαρχών και των αγορών -τι θράσος, σημερινοί κυβερνήτες να βγαίνουν στα κανάλια και να αβαντάρουν το κάθε ξεπούλημα με δηλώσεις τόσο βάρβαρες-προδοτικές: «Μα τι λέτε τώρα ότι κατευθύνονται οι αγορές, αυτό είναι αστείο..!»- στη νομιμοποίηση της «βίας» και νοθείας με τις προτάσεις του ΟΟΣΑ ελέω χρέους-κρίσης, στο χάσιμο της κυριαρχίας μας που μας είχαν «προειδοποιήσει» μετά το Σεράγεβο! Για ποιότητα μιλάνε οι δικοί μας υπουργοί Γεωργίας χρόνια τώρα, και αυτοί το βιολί τους, με εργαλειοθήκες τώρα! Για να κλειδώνουν και να ξεκλειδώνουν, ανάλογα κάθε φορά, στα μέτρα τους τα συμφέροντά τους από τη λίμνη των αποθεμάτων τους -είτε γάλα είτε στάρι-ψωμί, σπορέλαια- προσμίξεις ελαιόλαδου, κρασί, φάρμακο, βιβλίο, πολιτισμό και πάει λέγοντας!
ΥΓ. Γιατί είναι τόσο άδικο -μεγάλη προστυχιά- να χάνεις και το τελευταίο προϊόν σου απ’ αυτό το τόσο βρόμικο χρέος και την κάκιστη διαχείριση της κρίσης γενικά.
Γιάννης Π. Κορδής, Κιάτο
……………………………………………………………………
Υπαινιγμοί
Θεωρείται σπάνια επιτυχία να γράφει κανείς ποιήματα γνωμικού ή, αν θέλετε, αποφθεγματικού τύπου, όπου κάθε λέξη αποτελεί τον συντελεστή πολλών και μεγάλων νοημάτων αντί πενιχρής νοηματικής ουσίας.
Και ο γράφων τυγχάνει να καταπιάνεται με τέτοιου είδους ποίηση, όχι χάριν εντυπώσεων επιδιώκοντας προσωπική προβολή, που συνιστά για τον ίδιο αβεβαιότητα για το αν το ποιητικό του πόνημα θα τύχει ευρύτερης αναγνώρισης, αλλά από διάθεση ψυχικής ευφορίας και πνευματικής ενασχόλησης. Γι’ αυτό, πριν ακόμα από την ολοκλήρωση του ποιήματος, νιώθει ανείπωτη ευχαρίστηση κι ας είναι αβέβαιο αν τελικά πετύχει να το κάνει καλό. Αλλωστε, η μεγαλύτερη ευχαρίστηση δεν είναι στην αυτή καθ’ εαυτήν επιτυχία, αλλά στην επιδίωξη της επιτυχίας. Ακολούθως, παραθέτουμε ένα δείγμα από την τρίστιχη ποίηση του γράφοντος σε στιλ γιαπωνέζικης ποίησης χαϊκού με συλλαβικό μέτρο 5+7+5=17 συλλαβές, του οποίου η γοητεία πηγάζει από την πυκνότητα του υπαινιγμού. Δεν δέχεται -έστω και κατά σύμπτωση- ομοιοκαταληξίες. Γι’ αυτό θεωρείται η περισσότερο δύσκολη ποίηση, επειδή είναι περιοριστική, για να μη βοηθάει να βγάλεις εύκολα την ολοκληρωμένη εικόνα που θέλεις, όπως συμβαίνει με την τετράστιχη ποίηση, η οποία συντάσσεται με πλειότερο συλλαβικό μέτρο 8/8.
Αν από κάτι / φτάνω να καταρρέω / ψυχολογικά.
Αντιστέκομαι / σαν του κεριού τη φλόγα / που τρεμοσβήνει.
Καθώς βάλλεται / από σφοδρό άνεμο / στη μαύρη νύχτα.
Κωνσταντίνος Παπανδρέου
Φαραί Πατρών
……………………………………………………………………………..
Ηγέτες Αριστεράς
Εχω να πω στην Αριστερά μας ότι δεν ζούμε στο 1789 με τη Γαλλική Επανάσταση. Ούτε στο 1870 με την Κομμούνα του Παρισιού. Ούτε στο 1917 με την επανάσταση του Λένιν. Ούτε και στη δεκαετία του 1940. Ζούμε σε μια εποχή δύσκολη βέβαια οικονομικά, αλλά, κατά τα άλλα, ειρηνική και δημοκρατική. Εκλέγουμε αβίαστα τις κυβερνήσεις μας και κάνουμε μέχρι και τις πιο ακραίες πολιτικές εκδηλώσεις. Από τις οποίες έχουν καεί εκατοντάδες καταστήματα και αυτοκίνητα. Ακόμη και άνθρωποι έχουν καεί. Εχω επίσης να προσθέσω ότι από το 1974 η δημοκρατία μας είναι αβασίλευτη. Δεν συντρέχει συνεπώς κανένας σοβαρός πολιτικός λόγος που να δικαιολογεί τις οποιεσδήποτε εξτρεμιστικές πολιτικές συμπεριφορές. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, η απαραίτητη αφορμή για να άδουν κάποιοι τη «Μασσαλιώτιδα», να κινούνται πάντα επιθετικά και να βρίσκονται «με το όπλο παρά πόδα».
Ούτε και η πύρινη πολιτική τους φρασεολογία είναι κατανοητή. Κοντολογίς, οι σημερινοί ηγετίσκοι της Αριστεράς μας πάσχουν, πρώτον, από πολιτική ανωριμότητα και, δεύτερον, διακατέχονται από πραγματική πολιτική υστερία. Αντίστοιχη με την πολιτική υστερία που χαρακτήριζε τους αλήστου μνήμης «εθνικόφρονες» στα προδικτατορικά χρόνια. Στα πέτρινα χρόνια. Αλλη όμως θα ήταν η πορεία της Αριστεράς μας και άλλες φυσικά οι πολιτικές πρακτικές της αν ζούσαν οι Χαρ. Φλωράκης και Λεων. Κύρκος. Θα τη χαλιναγωγούσαν αποτελεσματικά και δεν θα της επέτρεπαν να δρα σαν μια φονταμενταλιστική ισλαμική οργάνωση. Ούτε να συμπορεύεται με περιθωριακά πολιτικά στοιχεία. Η σημερινή Αριστερά μας για λαϊκή της βάση έχει μόνο τις διάφορες συντεχνίες, από τις οποίες έχει προκληθεί και αυτή η οικονομική καταστροφή που βιώνουμε, και αερολογεί όταν ισχυρίζεται ότι εκφράζει τον εργαζόμενο και δεινοπαθούντα λαό μας.
Τάκης Σουβαλιώτης
Χαλανδρίτσα Πατρών
