Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σχολή Σκίτσου Ορνεράκη. Σήμερα εργάζεται ως πολιτικός γελοιογράφος στην εφημερίδα Αυγή. Δημοσιεύει σκίτσα και κόμικς στα περιοδικά Σχεδία και Hot Doc αντίστοιχα. Εχει συνεργαστεί κατά το παρελθόν με την εφημερίδα Τα Νέα και τα περιοδικά Αντί και Γαλέρα.
Την περίοδο της κρίσης, τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Οι περισσότεροι πήγαν με την πλευρά που τους ταίριαζε περισσότερο. Οι μάσκες έπεσαν και οι απόψεις, οι στάσεις, οι πολιτικές προτιμήσεις αποκαλύφθηκαν. Ο Τάσος Αναστασίου, ένας εκ των κορυφαίων γελοιογράφων της εποχής μας, διάλεξε γρήγορα στρατόπεδο. Για την ακρίβεια, βρισκόταν ανέκαθεν στο ίδιο στρατόπεδο: αυτό της μαχητικής και καυστικής σάτιρας απέναντι στην εξουσία και τις ψευδώς σοσιαλιστικές, αμιγώς δεξιές και πλέον ακραιφνώς μνημονιακές κυβερνήσεις
Τελικά, αληθεύει ότι η δουλειά των γελοιογράφων είναι πιο εύκολη σε περιόδους κρίσης και πολιτικής αστάθειας;
Το συζητάς; Κρίμα που εδώ έχουμε τόσο πολλή σταθερότητα και δυσκολευόμαστε.
Νιώθεις ότι ο γελοιογράφος οφείλει να στρατεύεται, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιόδους, ενάντια στην εξουσία;
Εφόσον στην πολιτική γελοιογραφία σχολιάζεις την καθημερινότητα μέσα από τη δική σου οπτική, είναι αυτονόητο ότι εκφράζεις αναγκαστικά μια πολιτική άποψη. Στρατευμένος είσαι δηλαδή, θέλεις δεν θέλεις. Απέναντι, στο πλάι, πίσω από την εξουσία, διαλέγεις και παίρνεις.
Ως προς την κατάληξη του μόνιμου πρωταγωνιστή των γελοιογραφιών σου, επί περίπου ένα χρόνο, που αναφωνούσε «παρών» (αναφέρομαι στον Φώτη Κουβέλη) νιώθεις να δικαιώνεσαι;
Οχι, καμιά δικαίωση. Εγώ τον ήθελα να δίνει μάχες για να απαγκιστρωθούμε σταδιακά από τα επαχθή άρθρα του Μνημονίου. Νιώθω βαθύτατα προδομένος!
Σε τι επίπεδα βρίσκεται σήμερα η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα και ειδικότερα αναφορικά με τη γελοιογραφία; Εχεις παρεμβάσεις στο έργο σου;
Αν θυμάμαι καλά σε διεθνείς μετρήσεις για την ελευθερία του Τύπου, εμείς πρέπει να έχουμε πέσει κάπου στην ενενηκοστή-εκατοστή θέση. Τώρα, ειδικά για τη γελοιογραφία, τη δική μου υπόθεση τη γνωρίζεις. Στην προηγούμενη εφημερίδα που εργαζόμουν, άρχισαν να μου έρχονται διάφορα μηνύματα για το περιεχόμενο της δουλειάς μου και να περιορίζεται η δημοσίευση των σκίτσων μου μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησε να δημοσιεύεται οτιδήποτε. Μπήκα στο «ψυγείο» που λένε.
Πώς βίωσες αυτήν την επαγγελματική περιπέτεια και την απόπειρα απαξίωσης του έργου και της δουλειάς σου λόγω των πολιτικών διαφωνιών με τη διεύθυνση της εφημερίδας;
Συνέχισα να δουλεύω, δίνοντας καθημερινά από δύο σκίτσα, χωρίς βέβαια να δημοσιεύεται κανένα. Αυτή η κάπως περίεργη κατάσταση σταμάτησε μετά από ένα εξάμηνο περίπου, αμέσως δηλαδή μόλις απολύθηκα!
Η Ελλάδα είχε ανέκαθεν παράδοση στη γελοιογραφία και τη σάτιρα. Σήμερα ωστόσο, βοηθούσης και της παρακμής του Τύπου, βλέπουμε να μην ξεπηδούν πολλοί νέοι δημιουργοί.
Λογικό δεν είναι; Και σίγουρα δεν φταίει μόνο η παρακμή του Τύπου. Οπως και να 'χει πάντως μπορείς να δεις αυτήν την παράδοση να συνεχίζεται διαδικτυακά από δουλειές που είναι πιο γραφιστικές. Ισως κάπου εκεί να είναι και το μέλλον της γελοιογραφίας. Ισως.
Παράλληλα, από ορισμένους συναδέλφους σου η, εγγενής με τη γελοιογραφία, σάτιρα απέναντι στην εξουσία έχει πάει περίπατο. Σημεία των καιρών;
Ας πούμε απλώς ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Ο,τι καλό ή κακό και αν σημαίνει αυτό.
Προτιμάς να κάνεις κόμικς ή γελοιογραφίες; Τι σε συγκινεί περισσότερο σε κάθε μέσο;
Θα ήθελα να είχα χρόνο για να ασχοληθώ περισσότερο με το κόμικς. Ως προς το τι με συγκινεί δεν θα κάνω κανένα διαχωρισμό. Νιώθω καλά όταν μου έρχεται μια ιδέα που μου αρέσει και κάθομαι να τη ζωγραφίσω, είτε έχει ένα καρέ είτε περισσότερα.
Πώς βλέπεις την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές; Τι ελπίζεις;
Αυτό που ελπίζουμε όλοι! Να μην μπει η χώρα σε περιπέτειες και χάσουμε το πρωτογενές μας πλεόνασμα.
