Η πλειονότητα των γυναικών εργαζόμενων της Wal-Mart κερδίζει λιγότερα από 25.000 δολ. τον χρόνο
Της Χριστίνας Πάντζου
«Εκατομμύρια μητέρες της Wal-Μart δεν μπορεί να κάνουν λάθος που θέλουν να εξοικονομούν χρήματα και να ζουν μια καλύτερη ζωή. Ετσι δεν είναι;», λέει η διαφήμιση της μεγαλύτερης επιχείρησης λιανικού εμπορίου στον κόσμο. Αυτό το επικοινωνιακό μήνυμα αντέστρεψαν οι μητέρες εργαζόμενες του μεγαλύτερου ιδιώτη εργοδότη των ΗΠΑ οργανώνοντας σειρά κινητοποιήσεων για να ενημερωθεί ο κόσμος ότι εκείνες δεν μπορούν ούτε να εξοικονομούν χρήματα ούτε να βελτιώσουν τη ζωή τους με το πενιχρό εισόδημα, στο οποίο τις καταδικάζει η επιχείρηση.
Οι μητέρες της Wal-Mart προϋπάντησαν την ετήσια συνέλευση των μετόχων της εταιρείας, που έγινε την περασμένη Παρασκευή στο Αρκανσο, με απεργίες σε περισσότερες από 20 πόλεις, διαμαρτυρόμενες για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, τις απολύσεις όσων διαμαρτύρονται και τους χαμηλούς μισθούς που απορρέουν από τις πολιτικές ορισμού των ωραρίων εργασίας. Η συντριπτική πλειονότητα κερδίζει λιγότερα από 25.000 δολάρια τον χρόνο σε αυτήν την επιχείρηση που πέρσι είχε κέρδη 16 δισ. δολάρια.
Ερευνα του think tank Demos αποκαλύπτει πως 1,3 εκατ. από τις εργαζόμενες αυτού του εμπορικού κολοσσού ζουν στο όριο της φτώχειας, ενώ πολλές εργαζόμενες επιβιώνουν χάρη σε προνοιακά επιδόματα και δελτία τροφίμων. Αν η επιχείρηση αύξανε τον μισθό τους στα 25.000 δολάρια, περισσότερο από μισό εκατομμύριο γυναίκες θα έβγαιναν από την απόλυτη ένδεια.
Ενα από τα βασικά προβλήματα είναι οι «συμβάσεις ανοιχτού ωραρίου», με τις οποίες η εταιρεία μπορεί να τις καλέσει για εργασία την τελευταία στιγμή κι εκείνες οφείλουν να είναι διαθέσιμες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. «Χωρίς σταθερό και προβλέψιμο ωράριο, δεν μπορούμε να έχουμε σταθερό εισόδημα. Οταν οι ώρες αλλάζουν συστηματικά την τελευταία στιγμή δεν μπορούμε να βρούμε πού να αφήσουμε τα παιδιά μας και χάνουμε βάρδιες», εξηγεί η Γκέιλ Τοντ στον Guardian, μια μητέρα τριών παιδιών που, όταν αρνήθηκε να συνεχίσει τη σύμβαση ανοιχτού ωραρίου, της μείωσαν τις ώρες εργασίας σε 12 την εβδομάδα: «Πώς να συντηρήσω την οικογένειά μου με 130 δολάρια την εβδομάδα;»
Οι μητέρες ζητούν την κατάργηση αυτής της πρακτικής και την καθιέρωση βασικού μισθού 25.000 δολαρίων τον χρόνο, επιμένοντας πως «αν η εταιρεία δεν μπορεί να προσφέρει πλήρη απασχόληση θα πρέπει τουλάχιστον να προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή στις εργαζόμενές της και αυτό δεν υπονομεύει τα περιθώρια κέρδους της Wal-mart».
Αυτή την κερδοφορία, δηλαδή, που της επιτρέπει να εγκρίνει πακέτα αποδοχών στον νέο της διευθύνοντα σύμβουλο Ντογκ Μακ Μίλαν ύψους 25,6 εκατ. δολαρίων και ένα «μπόνους αποτελεσματικότητας» στον προκάτοχό του, Μάικλ Ντιούκ, ύψους 116 εκατ. δολαρίων. Ή, όπως αποκαλύπτει έκθεση του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών, να προσφέρει «μπόνους» στους οκτώ top managers της ύψους 298 εκατ. δολαρίων που έτυχαν φοροαπαλλαγής 104 εκατ. δολαρίων την εξαετία 2009-2014.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Φυλακή και πρόστιμα
Αδίκημα η σεξουαλική παρενόχληση στην Αίγυπτο
Ωρες πριν αποχωρήσει από την προεδρία της Αιγύπτου, ο Αντλι Μανσούρ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο ποινικοποιείται η σεξουαλική παρενόχληση για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας. Εφεξής τιμωρείται με ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως και πέντε χρόνια ανάλογα με τη σοβαρότητα της επίθεσης και με πρόστιμα που κυμαίνονται από 320 έως 5.500 ευρώ, τεράστια ποσά σε μια χώρα όπου ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 75 ευρώ τον μήνα.
Πρόκειται για μια πραγματική επιδημία που έχει βιώσει το 99,3% των γυναικών ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Αιγυπτιακού Κέντρου για τα Δικαιώματα των Γυναικών, ένα 50% υφίσταται καθημερινά τα πειράγματα και κυρίως τα αγγίγματα ανδρών, συχνά ομάδων που ξεφεύγουν από κάθε όριο. Γίνεται μέρα μεσημέρι, στους πιο πολυσύχναστους δρόμους και σπάνια συναντά τη μομφή των περαστικών. Πόσο μάλλον των αστυνομικών, οι οποίοι σύμφωνα με έρευνες ανήκουν στις ομάδες που περισσότερο παρενοχλούν τις γυναίκες, μαζί με τους φοιτητές και τους ταξιτζήδες.
Γυναικείες οργανώσεις εκφράζουν επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα των νέων μέτρων. Η κυβέρνηση δεν έχει δημιουργήσει μηχανισμούς ικανούς να εφαρμόσουν τον νόμο, εξηγεί η Χάλα Μουστάφα, συνιδρύτρια της οργάνωσης «Σοφτ Ταχάρος» (Είδα παρενόχληση). Ενώ η Σοράγια Μπαχγκάτ των Σωματοφυλάκων της Ταχρίρ, οργάνωσης που διασώζει γυναίκες από σεξουαλικές επιθέσεις στη διάρκεια διαδηλώσεων, επισημαίνει: «Το διάταγμα θέτει σημαντικές δυσκολίες προκειμένου να αποδειχθεί ότι πράγματι συντελέστηκε το έγκλημα. Επιπλέον πώς να προσφύγει ένα θύμα ομαδικής παρενόχλησης όταν απαιτείται να κατονομαστεί ο δράστης;» Αυτές οι οργανώσεις επισημαίνουν ότι απαιτούνται πολλά ακόμη για να αλλάξει η νοοτροπία, κάτι που δεν φαίνεται να είναι προτεραιότητα του καθεστώτος. Ο νέος πρόεδρος Αλ Σίσι δεν έχει πολλά να επιδείξει στον τομέα του σεβασμού των δικαιωμάτων των γυναικών: όταν συμμετείχε στο στρατιωτικό συμβούλιο, το οποίο ηγήθηκε της χώρας μετά την πτώση του Μουμπάρακ, ο Αλ Σίσι δικαιολόγησε δημόσια τα τεστ παρθενίας που έγιναν σε διαδηλώτριες που είχαν συλληφθεί ως «μέσο προτασίας του στρατού από κατηγορίες βιασμού»!
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Θηλυκό έλλειμμα στην κινηματογραφική βιομηχανία
Οι γυναίκες που απασχολούνται στη χολιγουντιανή κινηματογραφική βιομηχανία -με εξαίρεση τις ηθοποιούς- είναι ελάχιστες και ο αριθμός τους μειώνεται αργά αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια. Οπως καταδεικνύει η έκθεση «Η Οροφή του Σελιλόιντ» του Κέντρου Ερευνών για τις Γυναίκες στον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση του Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο (CSWTF), η συμμετοχή τους ως σκηνοθέτιδες, διευθύντριες παραγωγής, σεναριογράφοι και κάθε είδους τεχνικοί στις 250 πιο εμπορικές αμερικανικές ταινίες του 2013 δεν ξεπέρασε το 16% από 18% το 2012.
Ακόμη πιο ενδεικτικό του ελλείμματος γυναικείας εκπροσώπησης είναι το γεγονός ότι το 36% των ταινιών σε αυτές τις θέσεις απασχόλησε καμία ή μία γυναίκα και μόνο το 2% από 10 έως 13 γυναίκες. Αντίθετα, μόλις το 1% των ταινιών δεν είχε κανέναν ή είχε έναν άνδρα σε κάποια από αυτές τις ειδικότητες και το 32% απασχόλησε από 10 έως 13 άνδρες.
Πρόκειται για μια τάση που αρχίζει και εδραιώνεται καθώς από το 1998 έχει μειωθεί το ποσοστό εκπροσώπησης γυναικών σκηνοθετών (από το 9% στο 6%), σεναριογράφων (από 13% στο 10%), διευθυντριών παραγωγής (από το 18% στο 15%) και μόνο οι εργαζόμενες στον τομέα της παραγωγής αυξήθηκαν ελάχιστα, από το 24% στο 25%.
Ονόματα όπως της Κάθριν Μπίγκελου, της πρώτης γυναίκας που κέρδισε ένα Οσκαρ Σκηνοθεσίας, κάνουν σαφώς πιο ορατή την παρουσία των γυναικών στη βιομηχανία. Αλλά όπως λέει η διευθύντρια του CSWTF, Μάρθα Λόζεν, το βραβείο μπορεί να έδωσε σημαντική ώθηση στην καριέρα της Μπίγκελοου όχι όμως και στις υπόλοιπες σκηνοθέτιδες. «Είναι σημαντικό βήμα, αλλά χρειάζονται πολλά ακόμα. Στηρίζοντας την ισότητα εκπροσώπησης διαμορφώνεις μια κοινωνία ισορροπημένη με διαφορετικές απόψεις και οπτικές. Οταν δεν υπάρχει αυτή η ισορροπία, χάνουμε οπτικές και ευρύτητα περιεχομένων».
