Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Η μεγαλύτερη πρόσδεση του ΠΑΣΟΚ στο μνημονιακό άρμα του Αντώνη Σαμαρά και της Ν.Δ. και η ακύρωση του περίφημου προοδευτικού προσήμου της κυβέρνησης εν τη γενέσει της -με την αποδοχή του μείγματος λαϊκισμού-ακροδεξιάς που σηματοδοτούν κεντρικές επιλογές σε πρόσωπα νέων υπουργών- καθώς και το εξαιρετικά ανίσχυρο άνοιγμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού για τον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο, που παγώνουν τα πρώτα χαμόγελα ικανοποίησης που επιχείρησε να εκπέμψει η Χαριλάου Τρικούπη.

Εκτός από το οξύμωρο της αριθμητικής αύξησης της παρουσίας του ΠΑΣΟΚ στο νέο κυβερνητικό σχήμα, την ίδια στιγμή που τα ποσοστά του συρρικνώθηκαν κατά τέσσερις μονάδες στις ευρωεκλογές, ένδειξη της μεγαλύτερης προσήλωσης στην κοινή πορεία με το μέγαρο Μαξίμου, οι υπόλοιποι στόχοι και οι επιδιώξεις που είχε θέσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ουσιαστικά παραμένουν και αυτή τη φορά στα χαρτιά.

Kαθυστερήσεις

Ειδικότερα, οι ανακοινώσεις εξαντλούνται στα πρόσωπα και τις θέσεις που καταλαμβάνουν και δεν συνοδεύτηκαν από την επικαιροποιημένη προγραμματική σύμβαση των δύο εταίρων, όπως είχε προαναγγείλει ότι θα συμβεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να εκφραστεί ο λεγόμενος «προοδευτικός πόλος» της κυβέρνησης. Στη Χαριλάου Τρικούπη διατείνονται ότι το κείμενο επί των κυβερνητικών προτεραιοτήτων του προσεχούς διαστήματος δεν θα καθυστερήσει. Ωστόσο, στην αντίστοιχη περίπτωση του περσινού ανασχηματισμού χρειάστηκαν περίπου τέσσερις μήνες για να πέσουν υπογραφές, ενώ στη συντριπτική πλειονότητά τους τα άρθρα της προγραμματικής έχουν ώς σήμερα διακοσμητικό χαρακτήρα.

Πρόσθετο μειονέκτημα, το οποίο εξανεμίζει τη στόχευση για το «διακριτό στίγμα» του ΠΑΣΟΚ εντός της κυβέρνησης, αποτελεί η συναίνεση «συγκατοίκησης» με στελέχη της Ν.Δ., όπως π.χ. οι Μάκης Βορίδης, Σοφία Βούλτεψη, Αργύρης Ντινόπουλος, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Κατερίνα Παπακώστα, τα οποία εκφράζουν την πιο σκληρή και ακραία πτέρυγα της «γαλάζιας» παράταξης, με βασικό χαρακτηριστικό στον δημόσιο λόγο τους τη ρητορική εναντίον της Χαριλάου Τρικούπη.

Μάλιστα, η συνύπαρξη αυτή, τη στιγμή που οι διεργασίες στον χώρο της Κεντροαριστεράς βρίσκονται σε εξέλιξη, προσκρούοντας διαρκώς σε τείχη αλλά και στην γκρίνια κορυφαίων «πράσινων» στελεχών, δεν αποκλείεται να αναζωπυρώσει την αμφισβήτηση κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου για τη στρατηγική σύμπλευση με τη Ν.Δ., καταρρίπτοντας το επιχείρημα της εθνικής αναγκαιότητας της συνεργασίας, την οποία επικαλέστηκε και χθες στην πανηγυρική συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Επιπλέον, ισχνή και μάλλον προσωποποιημένη στον Ανδρέα Λοβέρδο ήταν η διεύρυνση όσον αφορά το εγχείρημα της Ελιάς και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, με αποτέλεσμα και αυτή η επιθυμία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης να μένει ανενεργή.

Ισορροπίες

Στον αντίποδα, ως «γέφυρα» προς το παπανδρεϊκό στρατόπεδο εκλαμβάνεται η υπουργοποίηση των Γιώργου Ντόλιου και Αντζελας Γκερέκου, όμως ο πρώην πρωθυπουργός είναι βέβαιο ότι δεν εξαρτά τη στάση του από την ανάληψη υπουργικών θώκων από συνομιλητές του. Παρομοίως, οι εσωκομματικές ισορροπίες στον ανασχηματισμό έδειξαν να τηρούνται, αλλά στην πορεία προς το συνέδριο του Οκτωβρίου και με διόλου απίθανο το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, όλες οι προβλέψεις του παρόντος μπορούν κάλλιστα αύριο να ανατραπούν.

Τέλος, το μήνυμα που φιλοδοξεί να στείλει η Χαριλάου Τρικούπη στους πολίτες, με έμφαση στο εκλογικό της ακροατήριο, για τη χαλάρωση της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, δύσκολα θα βρει ευήκοα ώτα, αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης θα συνεχίσει με πιστό τρόπο το «έργο» του φίλου, προκατόχου του, Γιάννη Στουρνάρα.