Του Σωτήρη Μανιάτη
Οταν επί εννέα συναπτά έτη είσαι η απόλυτη αναφορά του κρατικοδίατου δημοσιογράφου που αναλαμβάνει διευθυντικές θέσεις, είναι αν μη τι άλλο οξύμωρο να επιχειρείς να κάνεις (για δεύτερη φορά) μαθήματα δεοντολογίας. Και μάλιστα να υπογράφεις ως δημοσιογράφος, διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ. Από τη στιγμή που κάποιος αναλαμβάνει τέτοιου τύπου θέσεις δεν είναι… σόλοικο να χρησιμοποιεί την ιδιότητα του δημοσιογράφου ως άλλοθι;
Ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Νίκος Σίμος με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» επανέρχεται στο θέμα καρατόμησης των Κώστα Αρβανίτη – Μαριλένας Κατσίμη από την «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ κι επιχειρεί να τους φορτώσει πλέον όχι ένα, αλλά σειρά «περιστατικών δημοσιογραφικής ανεπάρκειας και κατά μεροληπτικό τρόπο καταπάτησης κάθε έννοιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αντικειμενικότητας».
Κατόπιν επιτίθεται γενικότερα στους δημοσιογράφους που επέκριναν τον ίδιο και τη διοίκηση για τους χειρισμούς τους. Του φταίει μάλιστα και η ηλικία τους καθώς, όπως γράφει, «στα “μαθήματα” αυτά επιδίδονται ακόμη και συνάδελφοι που κατά την περίοδο της δικτατορίας ήσαν σε κατάσταση νηπίου ή θηλασμού και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν στην πράξη τη διαφορά ενός αυταρχικού καθεστώτος…» Πιθανότατα για την ηλικία ορισμένων να έχει δίκιο, αν και το ότι δεν έχεις ζήσει σε μια εποχή δεν σημαίνει ότι δεν έχεις μάθει γι' αυτήν.
Απ' την άλλη, αν δεν ήξερε, καλό θα ήταν, ως… δημοσιογράφος, να ρωτήσει και να μάθει αν αυτοί στους οποίους αναφέρεται γενικώς και απροσδιορίστως μεγάλωσαν σε οικογένειες εξορίστων ή κατατρεγμένων την περίοδο της χούντας.
Προχωρεί όμως και περισσότερο κάνοντας αναφορά σε «ξεχείλωμα» της έννοιας δημοκρατία. Εξέλιξη που θεωρεί φυσιολογική διότι, όπως γράφει, «η συντηρητική παράταξη, με ενοχές επειδή νίκησε στον Εμφύλιο (και εξαιτίας της δικτατορίας) συμπεριφερόταν έναντι της Αριστεράς ως παρθένος και με ιδεολογικά συμπλέγματα. (Τα οποία διατηρεί μέχρι σήμερα…)» Τόμπολα. Δηλαδή, για τον κ. Σίμο η Αριστερά δεν έχει θέση στην ΕΡΤ επειδή είναι… χαϊδεμένο παιδί της Μεταπολίτευσης!
Και μη χειρότερα να λέμε, αφού κάποιοι τον επέλεξαν (και δυστυχώς κάποιοι άλλοι τον αποδέχτηκαν) για τη συγκεκριμένη θέση. Αν και ο ίδιος τα κάνει ακόμη χειρότερα. Εγκαλεί ουσιαστικά ένα κόμμα (χωρίς να το κατονομάζει), καθώς είναι το μόνο που δεν ζήτησε ίση μεταχείριση κι αυτό επειδή «προφανώς και δεν είχε ανάγκη να υποβάλει τέτοιο αίτημα διότι περίσσευε η δημοσιογραφική κολακεία προς αυτό. Και ο νοών νοείτω…»
Δηλαδή να υποθέσουμε ότι ο διευθύνων σύμβουλος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ενεργεί με βάση τηλεφωνικές ή έγγραφες επιταγές των κομμάτων; Ισως πάλι έτσι να έχει συνηθίσει, καθώς το 2004 τοποθετήθηκε στο κανάλι της Βουλής (αναπληρωτής διευθυντής) και έπειτα από οκτώ χρόνια εκεί, ξανατοποθετήθηκε στην ΕΡΤ ως διευθύνων σύμβουλος. Πάντως από δήλωση σε δήλωση το χειροτερεύει. Τα συγχαρητήριά μας σε αυτούς που τον επέλεξαν…
