Του Γιώργου Τσιάρα
Οπλισμένοι σουνίτες ισλαμιστές πανηγυρίζουν πάνω σε ένα κατεστραμμένο θωρακισμένο Hummer των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας
REUTERS
Η μαζική στρατολόγηση χιλιάδων σιιτών εθελοντών στις νεοσχηματισθείσες «ταξιαρχίες της ειρήνης», έπειτα από δραματικές εκκλήσεις της θρησκευτικής ηγεσίας τους, επέτρεψε τις τελευταίες ώρες στην κυβέρνηση της Βαγδάτης να εξαπολύσει μια περιορισμένης κλίμακας, αλλά κατά τα φαινόμενα αποτελεσματική αντεπίθεση κατά μήκος του οδικού άξονα που συνδέει τη Βαγδάτη με το Τικρίτ.
Τα τακτικά στρατεύματα, συνεπικουρούμενα από εκατοντάδες ψυχωμένους εθελοντές πολιτοφύλακες, κατόρθωσαν έτσι να εκδιώξουν τους αντάρτες του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚΙΛ) από μερικές μικρές πόλεις και οικισμούς, επεκτείνοντας ουσιαστικά τη «ζώνη ασφαλείας» σε απόσταση περίπου 60 χιλιομέτρων από την ιρακινή πρωτεύουσα. Στην ουσία, οι ένοπλες δυνάμεις κατάφεραν να ανακόψουν την προέλαση των ισλαμιστών από τον βορρά προς τη Βαγδάτη, ανακτώντας τους οικισμούς αλ-Μουτασίμ και Ισχακί, νότια της πόλης Σαμάρα. Και στα ανατολικά όμως ο στρατός, συνεπικουρούμενους πάντα από πολιτοφύλακες, κατόρθωσε να ανακτήσει την πόλη Μουκνταντίγια, αλλά και να απομακρύνει τους αντάρτες από τη Νουλουίγια.
Εκατοντάδες εκτελέσεις
Τη στρατολόγηση σιιτών στις πολιτοφυλακές επιταχύνουν τόσο οι απειλές των φανατικών σουνιτών για καταστροφή των ιερών τους τόπων, όπως το τέμενος της Σαμάρα, όσο και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι ισλαμιστές στις πόλεις που καταλαμβάνουν. Χτες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα βίντεο που δείχνει αντάρτες του ΙΚΙΛ να εκτελούν δεκάδες αιχμαλώτους στρατιώτες που παραδόθηκαν έπειτα από μάχη στη στρατιωτική βάση Σπεχέρ. Ο αριθμός των νεκρών δεν είναι γνωστός, όμως Ιρακινοί αντάρτες -που δεν πρόσκεινται στο ΙΚΙΛ– εκτιμούν πως ίσως εκτελέστηκαν περισσότερα από 1.000 άτομα.
Αίσθηση προκάλεσε και η χτεσινή δήλωση του Ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί, που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο σύμπραξης με τους Αμερικανούς για την αντιμετώπιση των «τρομοκρατικών ομάδων στο Ιράκ και αλλού» – δήλωση που έρχεται να επιβεβαιώσει σχετικά δημοσιεύματα στις ΗΠΑ.
Παρά τις καθησυχαστικές ανακοινώσεις του καθεστώτος για την «επιτυχημένη» αντεπίθεση και τον θάνατο τουλάχιστον 279 «τρομοκρατών», τα γεγονότα στο έδαφος δεν επιτρέπουν παρερμηνείες: οι αντάρτες διατηρούν τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος του βόρειου και του δυτικού Ιράκ, έχοντας στην ουσία καταλύσει την εδαφική συνέχεια του ιρακινού κράτους και έχοντας έτσι επιτύχει να δημιουργήσουν μια νέα –έστω και θνησιγενή– σουνιτική οντότητα που περιλαμβάνει, όπως λέει και το όνομα της οργάνωσης, τμήματα του Ιράκ και της Συρίας.
Αλλωστε, από το πρωί της Κυριακής οι δυνάμεις του ΙΚΙΛ επέκτειναν το μέτωπο προς τα βορειοδυτικά, εξαπολύοντας επίθεση στην πόλη Ταλ Αφάρ, κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Χτεσινοβραδινές πληροφορίες θέλουν την πόλη να έχει καταληφθεί, έπειτα από σκληρότατες συγκρούσεις. Η Ταλ Αφάρ βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα δυτικά της Μοσούλης.
Σε ακόμα ένα φονικό επεισόδιο που υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της κατάστασης, επτά Κούρδοι μαχητές Πεσμεργκά σκοτώθηκαν όταν ιρακινό ελικόπτερο έπληξε «κατά λάθος» κομβόι οχημάτων κατά τη διάρκεια μαχών στην πόλη Τζαλάουα. Σημειώνεται, ωστόσο, πως οι Κούρδοι, που ελέγχουν μια αυτόνομη ζώνη στο βόρειο Ιράκ, έχουν ήδη καταλάβει τη διαφιλονικούμενη πόλη του Κιρκούκ, μόνιμο «μήλον της Εριδος» μεταξύ Βαγδάτης και Κούρδων.
Ολα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που έφτασε στον Περσικό Κόλπο το υπερσύγχρονο αμερικανικό αεροπλανοφόρο «George W. Bush», τα αεροσκάφη του οποίου θεωρείται βέβαιο πως θα χρησιμοποιηθούν για τον βομβαρδισμό αντάρτικων θέσεων.
Προς νέα εμπλοκή;
Αντί επιλόγου, να σημειώσουμε την παντελή άρνηση του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Τόνι Μπλερ να παραδεχτεί το οφθαλμοφανές – ότι δηλαδή η αμερικανο-βρετανική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε στη σημερινή κρίση. Για τον Μπλερ, ο σεχταριστικός εμφύλιος μεταξύ σουνιτών και σιιτών ήταν «αναπόφευκτος», ανεξάρτητα από τις πράξεις της Δύσης. Αναπόφευκτη θεωρεί και την νέα εμπλοκή δυτικών δυνάμεων στο Ιράκ και στη Συρία: για την ακρίβεια, ο αμετανόητος Μπλερ υποστήριξε πως ένας από τους βασικούς λόγους πίσω από τη νέα κρίση υπήρξε η «αποτυχία της Δύσης να αναλάβει στρατιωτική δράση στη Συρία»! Με τη διαφορά, βέβαια, πως ο Μπλερ και τα άλλα δυτικά «γεράκια» ήθελαν να επέμβει η Δύση υπέρ των φανατικών σουνιτών, τους οποίους παντοιοτρόπως υποστήριξαν, και όχι φυσικά εναντίον τους…
