Τη δεκαετία του ’50 ένα τραγούδι με τίτλο «Everybody’s somebody’s fool» είχε ξετρελάνει τους πάντες. Η φωνή του ερμηνευτή ήταν λεπτή, θύμιζε σοπράνο, αλλά είχε και μια σπάνια πονεμένη χροιά. Κάποιοι τον μπέρδευαν με γυναίκα, αλλά το όνομά του ήταν Τζίμι Σκοτ – ή Little Jimmy Scott. Αυτή η σπουδαία μορφή της τζαζ έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουνίου σε ηλικία 88 ετών. Και μπορεί σήμερα να έχουμε πια αναγνωρίσει το σπάνιο ταλέντο του, αλλά για δεκαετίες ο Τζίμι Σκοτ παρέμενε ένα από τα μεγάλα μυστήρια της τζαζ σκηνής. Λόγω του σπάνιου συνδρόμου Kallmann δεν είχε κανονική σωματική ανάπτυξη. Ετσι αυτός ο μικρός, θαυματουργός καλλιτέχνης παρέμενε κρυφός.
Στην εφηβεία οι συμμαθητές του τον περιγελούσαν. «Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, ειδικά τα αγόρια», έλεγε. «Με έχουν αποκαλέσει από αδερφή και κοριτσάκι μέχρι γριά, τέρας και αδερφή. Ως τραγουδιστής, έχω επικριθεί για τη θηλυκή φωνή μου. Αλλά εγώ μεγάλωσα θεωρώντας δώρο μου τη θλίψη». Οι άνθρωποι της μουσικής, βέβαια, δεν συμμερίζονταν τις πληγές του. Στα πρώτα του βήματα, στα τέλη του ’40, το όνομά του δεν αναγραφόταν καν στους δίσκους για να μην μπερδεύονται οι ακροατές που τον περνούσαν για γυναίκα.
Το 1963 φάνηκε πως άλλαξε η τύχη του, αφού κυκλοφόρησε στο label Tangerine Records του Ρέι Τσαρλς έναν υπέροχο τζαζ δίσκο με τίτλο «Falling in love is wonderful». Ασύλληπτη ευτυχία για ένα νέο παιδί που είχε γεννηθεί στο Κλίβελαντ, σε μια οικογένεια με 10 παιδιά κι είχε μείνει ορφανό στα 13. Η χαρά του δεν κράτησε πολύ, καθώς είχε ήδη συμβόλαιο με άλλη εταιρεία και ο δίσκος αποσύρθηκε (ενώ ο Σκοτ ήταν στον μήνα του μέλιτος). Επανακυκλοφόρησε σαράντα χρόνια μετά, αλλά η καριέρα του ξεθώριασε. Ετσι από τα τέλη του ’60 επέστρεψε στη γενέτειρά του κι εργάστηκε ως υπάλληλος ξενοδοχείου, μάγειρας κ.λπ.
Εκείνος στον οποίο χρωστά την επιστροφή του είναι ο Λου Ριντ που του ζήτησε το 1992 να συμμετάσχει στο κομμάτι «Power and Glory» από τον δίσκο «Magic and Loss». Επειτα ήρθε η συμμετοχή του στο σάουντρακ «Twin Peaks» του Ντέιβιντ Λιντς, μια νέα κυκλοφορία με τίτλο «All The Way», η εμφάνισή του στην πρώτη ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον, η επιθυμία του Μπρους Σπρίνγκστιν να τραγουδήσουν μαζί στο σάουντρακ του «Philadelphia».
Οι άνθρωποι που είχε επηρεάσει (από τον Φρανκ Σινάτρα ώς τον Μάρβιν Γκέι, τον Πρινς, τη Νάνσι Γουίλσον και τη Μαντόνα) συνήθιζαν να τον αναφέρουν ως τον «μοναδικό τραγουδιστή που μας κάνει να κλαίμε». Αλλά φιλοφρονήσεις είχε δεχτεί από τις πρώτες του κιόλας μέρες στο τραγούδι. «Ακούω τι κάνεις και το κάνεις σωστά», είπε στον 22χρονο Σκοτ η Μπίλι Χολιντέι όταν συναντήθηκαν στο κλαμπ Baby Grand του Χάρλεμ το 1947. Και ο Ρέι Τσαρλς τού είχε εξομολογηθεί: «Η φωνή σου μου έσπασε μόλις την καρδιά».
Ματούλα Κουστένη
