Της Αλλοπάρ*
Αν και βάζω τα δυνατά μου, κυρίες και κύριοι, για να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει με τα πολιτικά σας πράγματα, πρέπει να ομολογήσω ότι με ξεπερνάνε και μ' αφήνουν στην ίδια τάξη. Πάρτε παράδειγμα εκείνον τον ανεκδιήγητο Μπαλτάκο, που αφού υπηρέτησε πιστά(;) τον πρωθυπουργό Αντώνη στην εφαρμογή του μνημονίου, έρχεται τώρα να μας πει ότι θα χαρεί πολύ να δει το μνημόνιο να φεύγει! Μεγάλε! Δηλαδή, γιατί δεν μας το ΄λεγε τόσα χρόνια; Κρατιότανε;
Αμ΄ ο άλλος, ο… επιτυχημένος Αδωνης -που εφάρμοσε πιστά το μνημόνιο, που σιχαίνεται ο Μπαλτάκος- πώς το 'πε εκείνο; «Θα προτιμούσα τα παιδιά μου να γίνουν χρυσαυγίτες παρά κομμουνιστές»! Και πού είναι το πρόβλημα Αδωνή μας; Αρχισε από τώρα να τους μαθαίνεις τα ωραία τραγούδια του Ματθαιόπουλου («πόσο μ' αρέσει να πίνω το αίμα των Εβραίων» και άλλα τέτοια εθνικά και πατριωτικά), χάραξέ τους και μια σβάστικα στο μπράτσο α λα Κασιδιάρης, μάθε τα να χαιρετάνε ναζιστικά α λα Μιχαλολιάκος και θα 'σαι ήσυχος ότι ποτέ δεν θα κινδυνέψουν να γίνουν κομμουνιστές! Αντίθετα θα είναι περήφανα για τους γερμανοτσολιάδες, τους χίτες και τους Μάυδες που πολέμησαν στο πλευρό των ναζί κατακτητών τους Ελληνες κομμουνιστές. Και no problem! Ασε που μπορεί κάποτε να γίνουν και υπουργοί…
Θα μου πείτε βέβαια, γιατί δεν ασχολούμαι με άλλους τύπους, από άλλες παρατάξεις, όπου τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα. Και θα σας πω ότι μ' αυτούς ξεκίνησα και κόντεψα να τρελαθώ. Ακουσα τον Βενιζέλο να μιλάει για «πέμπτη φάλαγγα» και θυμήθηκα τον Ανδρέα του ’89, τότε που τα 'χε κάνει μπάχαλο -έφταιγε κι ο έρωτας- και κατηγορούσε τους φίλους του ότι πάνε να τον φάνε. Τότε που σηκώθηκε κι έφυγε ο Τρίτσης, μετά ο Αρσένης κ.λπ. Και του 'χε μείνει πιστός μόνο ο γνωστός Ακης -ο λαδιάρης. Κι είδα και τον Γιωργάκη -με τις… διαλέξεις στις ΗΠΑ!- να επιστρέφει απ' τις περιπλανήσεις του και να θέλει να παίξει ρόλο. Απίστευτα πράγματα.
Αλλά εκεί που καράφλιασα ήταν με το μπάχαλο που γίνεται στη ΔΗΜΑΡ. Οπου συνέβη η διάσπαση του ατόμου -όπως κάποτε γινόταν στο ΚΚΕ εσωτερικού: Αλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη. Λίγο να πέσει κάτω από το 1,2% ο κυρ-Φώτης και θα μάθουμε πως έγινε το «μπιγκ-μπανγκ»! Διότι εδώ δεν μιλάμε για κόμμα, αλλά για το σωματίδιο του Θεού…
Προσθέστε και την επιστροφή του ξεχασμένου -κάτι σαν τη φυματίωση- Καρατζαφέρη, που κι αυτός θέλει να μπει στο παιχνίδι, και θα καταλάβετε την απελπισία μου. Και την απελπισία των Μαραθωνιτών, που ψήφισαν με 63% Ψινάκη (!) και των Βολιωτών, που έβγαλαν τον Μπέο. Θου Κύριε…
……………………………………………………………………………………………………………………………………
* Η Αλλοπάρ είναι σκύλα, πανέμορφη, αεικίνητη και σοβαρή αρχηγίνα μιας σοβαρής αγέλης. Με όσα βλέπει και ακούει, δίνει εκ των υστέρων δίκιο στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον θείο. Που είχε πει την πιο σωστή κουβέντα: «Η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο»…
