Οι ποιητές και η οργή
Το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας παραμένει άκρως σεισμογενές και τρομερά επικίνδυνο.
Ο,τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ είναι το φλεγόμενο στόμιο του ηφαιστείου. Το έδαφος από κάτω κοχλάζει.
Αρχηγοί θα αμφισβητηθούν. Θα γκρεμίζονται από τα βάθρα τους και θα αποσύρονται σαν «πολιτικά μπάζα», μαζί με τις ευθύνες τους.
Αν και στο κάτω κάτω της γραφής: «…Δεν φταίνε αυτοί. Τόσοι ήταν…»(1)
Αρχηγοί–ανθρωπάκια, «μικροί το δέμας» και σε πλήρη αναντιστοιχία με τα τεράστια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, πολλά από τα οποία δημιούργησαν εσκεμμένα οι ίδιοι, παλεύουν ξεπουλώντας τα πάντα στον βωμό της προσωπικής τους διάσωσης.
Κόμματα καταπίνονται μέσα στα ρήγματα των πολιτικών σεισμών των ημερών και άλλα αναδύονται μέσα από την καυτή λάβα των ανθρώπινων προβλημάτων.
Είμαστε ακόμα στην αρχή και έχουμε να δούμε πολλά ακόμη.
Το κοινωνικό-πολιτικό εκκρεμές της Ελλάδας δονείται βίαια και ακανόνιστα, παρασύροντας και γκρεμίζοντας ό,τι το εμποδίζει στις ανεξέλεγκτες αιωρήσεις του.
Οι κομματικοί-ιδεολογικοί σχηματισμοί, πρωτοπορία κάποτε, απέμειναν να τρέχουν πίσω από τα γεγονότα σαν γύφτικα κάρα, φορτωμένα με όλη την παλιατζίδικη πραμάτεια τους.
Και ό,τι καινούργιο αναδύεται θα περάσει πρώτα μέσα από την πολιτική και κοινωνική θερμοκοιτίδα με όποιες πιθανότητες επιβίωσης, ακολουθώντας τη μοίρα όλων των πρόωρων και ανώριμων πραγμάτων.
Θα δούμε πολλά ακόμη. Οι μάγοι θα βγάλουν από τα καπέλα τους πολλούς λαγούς: κεντροαριστερούς, κεντροδεξιούς, ακροδεξιούς, νεοσοσιαλιστικούς, ορθόδοξους και μη αριστερούς, ακόμα και ονοματολογία από το οικοσύστημα θα ανασύρουν για να μας πείσουν. Ακόμα και συνοικέσια συμφερόντων ή ιδεολογικής αμηχανίας θα προκύψουν.
Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν κρίνεται ικανό να σηματοδοτήσει το μέλλον. Και όποιες προσπάθειες να κάνει κανείς για προβλέψεις, κινδυνεύει να υποστεί τον εξευτελισμό της απόλυτης αστοχίας.
Μένουν μόνον οι ευχές και οι ελπιδοφόρες προσδοκίες μέσα από «…την καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου…»(2) και που σαρώνοντας τα πάντα θα προετοιμάσει την πορεία για το μέλλον.
Φτάνουν όμως οι ποιητές και η οργή;
Χρειάζονται η ενημέρωση και η επίγνωση, που προκύπτουν μέσα από την παιδεία και την εθνική συνείδηση. Εχουμε;
Αν όχι, πάλι θα μας ξεγελάσουν.
Χρήστος Γκίμτσας
Χειρ. ορθοπεδικός. τ. διευθυντής – συντονιστής και διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας ΕΣΥ Τρίκαλα
(1) Μανόλης Αναγνωστάκης
(2) Οδυσσέας Ελύτης
…………………………………………….
Κεντροαριστερά
Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία από τα φιλομνημονιακά ΜΜΕ για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, βλέπε ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ, το κόμμα Α. Λοβέρδου, ένα νεοφιλελεύθερο κομμάτι της ΔΗΜΑΡ, Β. Οικονόμου, Γ. Ψαριανό, Α. Παπαδόπουλο κ.λπ., την κίνηση των «58», το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων και το νεοσύστατο κόμμα της μιντιακής ολιγαρχίας, το Ποτάμι του Σ. Θεοδωράκη κ.λπ. Στόχος της νεοφιλελεύθερης και γερμανόδουλης αυτής Κεντροαριστεράς είναι η στήριξη στην συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ προκειμένου να περνάει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική ισοπέδωσης της κοινωνίας με όσο το δυνατό λιγότερες κοινωνικές αντιδράσεις. Βέβαια η συγκυβέρνηση έχει και μια σχεδόν ανύπαρκτη αντιπολίτευση τόσο η πατριωτική ΑΝΕΛ-ΕΠΑΜ όσο και η αριστερή ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ – ΚΚΕ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΣΧΕΔΙΟ Β κ.λπ. μόνο φραστικά αντιπολιτεύονται τη συγκυβέρνηση. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στα 4 χρόνια των Μνημονίων δεν έχει γίνει έστω μια πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία, της χώρας δηλαδή που εκβιαστικά μάς επέβαλε τρόικα και Δ.Ν.Τ. Τόσο η εγχώρια όσο και η ευρωπαϊκή Αριστερά έχουν ενσωματωθεί πλήρως στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και έχουν τεράστια ευθύνη που ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και εδώ και στις άλλες χώρες της Ε.Ε. στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Από την Ε.Ε. που καταγγέλλουν άλλωστε από αυτή σιτίζονται και αυτοί και όλα όσα λένε περί δήθεν μίας άλλης Ευρωπαϊκής Ενωσης μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι απλά λόγια του αέρα χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Μιχάλης Γεωργόπουλος
Ν. Κόσμος
…………………………………………….
Το σχολείο ως κοινωνία
Το σχολείο αποτελούσε και αποτελεί μορφωτικό ίδρυμα και θεωρείται απόρροια των αναγκών του πολιτισμού, γιατί η πλήρωση των κοινωνικών λειτουργιών απαιτεί οργανωμένη προσπάθεια με ειδικά μορφωμένα πρόσωπα. Επιδρά στη νοητική και ηθική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου. Διευκολύνει την ανεξαρτητοποίηση, απομυθοποιεί το αλάθητο μονοπώλιο των γονιών.
Πολλές από τις λειτουργίες της οικογένειας, που σχετίζονται με την αγωγή και την εκπαίδευση των παιδιών τους, μεταβιβάστηκαν στο σχολείο και στα ιδρύματα της προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Αίτια της μεταβίβασης είναι το ότι η οικογένεια κάτω από τις επιδράσεις της σύγχρονης βιομηχανικής και καταναλωτικής κοινωνίας επέβαλε την παλιότερη της μορφή. Η μητέρα βγήκε για εργασία και επομένως ο χρόνος που αφιερώνει για τα παιδιά είναι περιορισμένος. Οι αυξήσεις των υποχρεώσεων εξαναγκάζουν και τον πατέρα να βρίσκεται τις περισσότερες ώρες της ημέρας εκτός σπιτιού. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις του πατέρα που δεν μπορεί λόγω φόρτου εργασίας να βρει τα παιδιά ξύπνια, όταν γυρίζει σπίτι του.
Τη δυνατότητα βοήθειας που το σχολείο προσφέρει στον τομέα της κοινωνικής ανάπτυξης τον παιδιών και των εφήβων ενισχύει και το γεγονός ότι οι μαθητές βρίσκονται ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μαζί στο σχολικό περιβάλλον.
Ετσι θα παρουσιάσουν συγκεκριμένη συμπεριφορά, η οποία τροποποιείται συνήθως ανάλογα με το περιβάλλον και θα κληθούν να παίξουν διάφορους ρόλους.
Ανδρέας Φ. Βασιλείου
επίτιμος σχολικός σύμβουλος
