Του Πέτρου Μανταίου

Μοιρασιά του Καραγκιόζη στον Χατζηαβάτη: «Ενα δικό μου, ένα δικό σου, ένα της αφεντομουτσουνάρας μου…» θυμίζουν οι… μειώσεις στις τιμές εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών που εξήγγειλε –μάλλον σε προεκλογικό… περιβάλλον– ο υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Χρυσοχοΐδης∙ ο ίδιος που, παλαιότερα, από άλλο υπουργείο, είχε δηλώσει ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο, γιατί είχε άλλες… προτεραιότητες. Το πιο… πρόστυχο πράγμα στον άνθρωπο είναι η μνήμη∙ ιδίως όταν οι συγκρίσεις σε υποχρεώνουν να λες το μελαγχολικό: «Κάθε πέρσι και καλύτερα…».

Τα πήραν λοιπόν από κει, τα έφεραν από δω, στο υπουργείο, με τα εισιτήρια στις συγκοινωνίες και μας σερβίρισαν μια δημιουργική λογιστική, με προσθαφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, να κερδίζεις από το σακάκι, αλλά να χάνεις από το παντελόνι, και στο τέλος να μένεις χωρίς σώβρακο και να χάνεις το τσερβέλο.

Ακούσατε, ακούσατε, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι… και Οθωωωμανοί; Οποιος μπορέσει και σκοτώσει τον κατηραμένον όφι, που είναι κλεισμένος στο αραχνιασμένο σπήλαιο… του μυαλού των υπουργών, του πρωθυπουργού και σύμπαντος του… κυβερνοχώρου και βρει ένα δράμι φαιάς ουσίας εντός του σπηλαίου, θα παίρνει εκατό λίρες μπαξίσι, το οποίο μπορεί να ανταλλάξει με μία κάρτα απεριορίστων διαδρομών ή με ένα κιβώτιο αναψυκτικά της επιλογής του, που θα τα αναλώνει περιμένοντας στις στάσεις –σε στάση… προσευχής– το λεωφορείο. Αναφωνώντας, άμα τη εμφανίσει: «Λεωφορείο! Λεωφορείο!». Οπως οι εν απογνώσει Μύριοι φώναζαν κάποτε: «Θάλαττα! Θάλαττα!». Προτού εμφανιστούν οι απόγονοι, με… τα υπουργεία τους και… τα κάνουν θάλασσα.

Διότι, δεν φτάνει που μας ψόφησε το γομάρι και, για πέμπτο χρόνο τώρα, μας βγαίνει η γλώσσα στην ορθοπεταλιά (αμφιβάλλω αν έμεινε και σέλα στο ποδήλατο…), δεν μας αφήνουνε και οι μύγες τύπου Χρυσοχοΐδη και λοιπών ομοίων με υψηλό IQ, που πάνε να μας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν υπάρχει εμπαιγμός χείρων του εμπαιγμού των ανοήτων…