→Μια προσέγγιση του επεισοδίου Μανιάτη – Τζαβέλλα χωρίς στρογγυλέματα

Του Ν. Ασημακόπουλου

Φυσικά, για όσα έγιναν πριν από το ματς με το επεισόδιο Μανιάτη – Τζαβέλλα δεν φταίνε ούτε ο… ρουφιάνος που το κάρφωσε ούτε οι παίκτες που πλακώθηκαν. Αλλωστε, σχεδόν κανένας απ’ όσους βρίσκονται εκεί κάτω δεν διαθέτει ίχνος προσωπικότητας, ώστε να έχουμε την απαίτηση να παραμείνει σοβαρός σε μια κρίση. Οι περισσότεροι είναι παιδάκια, που ξαφνικά την είδαν κάπως επειδή απέκτησαν αναγνωρισιμότητα, λεφτά, γκόμενες και ακριβά αυτοκίνητα ακούγοντας την ίδια στιγμή διάφορα… «γεια σου, ρε παιχτάρα» στον δρόμο, χωρίς την απαραίτητη υποδομή να τα διαχειριστούν.

Το πρόβλημα λοιπόν ξεκινάει από τον Σάντος και τις αντιδράσεις του μετά το επεισόδιο της Τούμπας. Εκεί χάθηκε το παιχνίδι. Αν ο προπονητής μπορούσε να διώξει τότε τον Κατσουράνη, θα έδιωχνε και τον Μανιάτη. Απλά πράγματα, χωρίς στρογγυλέματα, αφού μια τέτοιου είδους κρίση δεν σηκώνει ημίμετρα, αλλά απαιτεί γενναίες αποφάσεις.

Μα… θα πείτε: Τα παιδιά; Δεν φταίνε τα παιδιά;

Προσωπικά θα τους έριχνα ευθύνες, μόνο αν δεν ήξερα μέσα σε τι περιβάλλον μεγάλωσαν και ζουν. Ομως, έτσι όπως είναι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές και ειδικότερα οι Ελληνες, δεν έχω καμία απαίτηση. Στις πιο πολλές περιπτώσεις δεν έχει βρεθεί κανένας να τους πει ότι, εκτός από το να μπορείς να κλοτσάς την μπάλα, υπάρχουν κι άλλα πράγματα απαραίτητα για να διαμορφώσεις μια υποτυπώδη προσωπικότητα. Από τότε που θα ξεκινήσουν στις ποδοσφαιρικές Ακαδημίες τούς παραλαμβάνουν παλαίμαχοι, που για ένα χαρτζιλίκι παριστάνουν τους προπονητές, και προσπαθούν να διαμορφώσουν χαρακτήρες όταν οι ίδιοι στη δική τους καριέρα έκαναν τρις χειρότερα.

Κι όταν αργότερα γίνονται «φίρμες», πέφτουν στα δόντια των προέδρων και των οργανωμένων τους, πουλάνε οπαδιλίκι για να επιβιώσουν, γίνονται ενεργούμενα του κάθε γελοίου και χάνουν τον μπούσουλα.

Απόδειξη, ότι οι μεγαλύτερες προσωπικότητες αυτή τη στιγμή σε επίπεδο εν ενεργεία διεθνών είναι ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης.

Αρα υπάρχει πραγματικό έλλειμμα…