Δανεικά
Η ανάπτυξη δεν έρχεται με ζήτηση προϊόντων από εισαγωγές. Μήπως θυμούνται οι παλιότεροι τη διαφήμιση με τον ηθοποιό Νίκο Παπαναστασίου στην κρατική τηλεόραση τη δεκαετία του 1980, που προέτρεπε τους πολίτες να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα γιατί σχεδόν τα πάντα είναι εισαγωγής; Στην Ελλάδα όσο μειωνόταν η παραγωγική βάση και τα δημόσια έσοδα τόσο αυξανόταν ο δανεισμός και η κατανάλωση.
Και δίδονταν με πίεση προς τους πολίτες, τα καταναλωτικά δάνεια από τις τράπεζες και προς το Δημόσιο, γιατί η ΕΚΤ τούς χορηγούσε δάνεια με 1% από τα περισσεύματα των αποταμιεύσεων των βορείων χωρών και θησαύριζαν. Με αποτέλεσμα η επίπλαστη ευημερία και ο εφησυχασμός της κοινής γνώμης από τις κυβερνήσεις. Οτι όλα βαίνουν καλώς διατυμπάνιζαν σε μια «ισχυρή Ελλάδα» και την ώρα που τα πάντα κατέρρεαν στο σαθρό δημόσιο οικοδόμημα διαβεβαίωναν τον λαό χωρίς να κοκκινίζουν από ντροπή, ότι «η οικονομία είναι θωρακισμένη».
Η κατανάλωση έχει θετικό πρόσημο όταν υπάρχει υγιής και σταθερή παραγωγική βάση. Τα δάνεια είναι δικαιολογημένα μόνο όταν πηγαίνουν για μεγάλα δημόσια έργα που βοηθούν τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων υποδομών και μένουν ως κληρονομιά και στις επόμενες γενιές. Επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη, που βρήκε και η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, υπήρχε καταγεγραμμένη ανάπτυξη. Με την κατασκευή μεγάλων δημοσίων έργων όπως η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η υποθαλάσσια οδό Ακτίου-Πρεβέζης, το αεροδρόμιο Σπάτων, η Εγνατία οδός, τα ολυμπιακά έργα. Τα ολυμπιακά έργα όμως έγιναν εκ του περισσού για να ωφεληθεί ένα διεθνές κύκλωμα που λυμαίνεται τους ολυμπιακούς, αλλά και οι εγχώριοι ολιγάρχες που είναι η αθέατη εξουσία.
Πολλά δάνεια κατασπαταλήθηκαν για αγορά αχρείαστων «αμυντικών» εξοπλισμών -για να πέφτει η μίζα- σε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν ρουσφετολογικοί διορισμοί, και για αχρείαστους πλεονάζοντες υπαλλήλους, στο στενό Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στους δήμους, και για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, χωρίς τα απαραίτητα έσοδα. Πολλά λεφτά επίσης κατασπαταλήθηκαν από την κακοδιαχείριση στον τομέα της Υγείας (φάρμακα, προμήθειες υλικών, αχρείαστες εξετάσεις). Δρομολογήθηκαν αποσπασματικά και δημόσια έργα για να ωφεληθούν ημέτεροι εργολάβοι.
Τελικά «μαζί τα φάγαμε» όπως είπε ο Πάγκαλος στη Βουλή ή όχι; Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μυαλό φιλοσόφου για να βγάλει το συμπέρασμα ότι «Οταν σε μια οικονομία κυκλοφορεί χρήμα όλοι ωφελούνται». «Αυτοί με τα πολλά κι εμείς με τα λίγα» όπως έλεγε και ένα παλιό λαϊκό τραγουδάκι του Γιώργου Κοινούση. Με τη διαφορά ότι τα τελευταία χρόνια, και μετά την τρόικα και το «δόγμα του σοκ», κάνουμε εμετό και «της μάνας μας το γάλα». Τη νύφη βεβαίως την πληρώνουν τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας και οι νέοι που δεν έχουν εργασία.
Μανούσος Δασκαλάκης
……………………………………………
Νοσταλγία
Ενοχη σιωπή. Λένε ότι ο μοντέρνος εραστής του ονείρου πρέπει να ρίχνεται στην άβυσσο και μετά να ανοίγει τα φτερά του. Να μην αισθάνεται προδομένος στο δικό του συναίσθημα. Αντίθετα, να αγωνίζεται για πιο καθαρές λύσεις και αποφάσεις. Από την άλλη πλευρά, ακούγεται ότι η έλλειψη στόχων καθορίζει την ανεξαρτησία της γνώσης. Αυτή η γνώση είναι γραμμική, επινοητική, δημιουργική, λογική και αποτελεί χρήσιμο εργαλείο εξέλιξης. Η πνευματική ένδεια δεν είναι πια αρετή, αλλά αφορμή για ανανέωση και τελειότητα. Ομως, αυτή η τυραννία της τελειότητας πλήττει την ανώνυμη σκέψη σε μια περίοδο που η πολιτισμική κρίση είναι βαθιά ριζωμένη. Εχει ρίζες μεγάλες, πλατιές, που κατασπαράζουν τη συλλογικότητα και αναδύουν τον ατομικισμό. Δεν υπάρχει λοιπόν πρόοδος, αλλά μια ενδιάμεση σχέση για αξιοπρέπεια και νοσταλγία. Μια νοσταλγία για αυθορμητισμό και νεωτεριστική συμπεριφορά. Η δειλία είναι πια παρελθόν και το όνειρο το μέλλον για το αύριο.
Αλέξιος Μαυρουδής
…………………………………………….
Και ο δανεισμός δεν έχει τελειωμό!
( «Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί»)
Νέο δανειακό πακέτο βλέπει και ο κ. Ντάισελμπλουμ. Και αυτός! Ο άλλος που είπε το ίδια ήταν ο κ. Σόιμπλε. Λένε ότι το χρέος της χώρας μας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, δεν είναι βιώσιμο και χρειάζεται νέος δανεισμός, δηλαδή να ξαναχρεωθούμε για να ξεπληρώσουμε τα χρέη! Αλλά γιατί να τους πιστέψουμε; Αυτοί είναι μάλλον αμελητέες ποσότητες και δεν παίζουν ρόλο στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι! Καλύτερα είναι να πιστέψουμε τους κυρίους Σαμαρά, Στουρνάρα και Βενιζέλο, που εδώ και 2 χρόνια σκίζουν τα μνημόνια! Καθώς και τον κ. Λοβέρδο και τους λοιπούς επανακάμψαντες, που δεν θα ξαναψηφίσουν άλλα μέτρα! Αλλά τα παλιά που έχουν ψηφίσει θα παραμείνουν μια ζωή! Λες και τα παλιά δεν ήσαν επώδυνα! Να θυμίσω μόνο ένα, που μάλλον δεν το ‘χουμε πάρει χαμπάρι, επειδή, παρ’ ότι ψηφισμένο από το 2010, θα εφαρμοστεί από 1.1.2015. Εισάγεται η διάκριση μεταξύ της βασικής σύνταξης, που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και καθορίζεται ενιαία στο ύψος των 360 ευρώ, και της αναλογικής σύνταξης, που αναλογεί στις ασφαλιστικές εισφορές και βαρύνει τους ασφαλιστικούς οργανισμούς (άρθρα 1, 3-4 του ν. 3865/2010). Ομως για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς ισχύει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, που σημαίνει ότι μόνον αν έχουν πλεόνασμα θα δίνουν επικουρική σύνταξη, αν όχι δεν θα δίνουν! Αρα ενδέχεται η σύνταξη να είναι μόνο 360 ευρώ! Εφιαλτικό;
Πάνος Κατσούλας, εκπαιδευτικός
