Αγάπη για τα ζώα
Τα ζώα απ’ όπου, όπως λένε, κατάγεται κι ο άνθρωπος, είναι κι αυτά πλάσματα με ζωή. Κινούνται, μιλάνε (στη γλώσσα τους φυσικά) και μεγαλώνουν όπως ακριβώς και μεις. Αυτό που τα ξεχωρίζει από εμάς είναι ότι έχουν λογικό.
Σίγουρα όλοι θα ‘χετε χαϊδέψει ένα σκύλο και θα ‘χετε προσέξει το γεμάτο ευγνωμοσύνη βλέμμα του, καθώς σας κοιτάζει στα μάτια. Βέβαια, ο σκύλος είναι το πιο φιλικό ζώο του σπιτιού.
Εκτός από τα σκυλιά όμως υπάρχουν και πολλά ζώα, που σε κάθε ευκαιρία δείχνουν πόσο εκτιμούν τη στοργή και την αγάπη που τους δείχνουμε. Γι’ αυτό όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα ζώα είναι ζωντανά πλάσματα, που πονάνε, διψάνε, ζεσταίνονται, κρυώνουν, πεινάνε και συμπεριφέρονται όπως και ο άνθρωπος. Δεν είναι πολύ σκληρό λοιπόν να τα χτυπάμε; Να τα ταλαιπωρούμε και να τα βασανίζουμε, όπως βλέπω πολλούς να το κάνουν; Φυσικά οι περισσότεροι βασανιστές των ζώων είναι μικρά παιδιά.
Δυστυχώς όμως και μεγάλοι άνθρωποι, οι κυνηγοί, όχι μόνο τα βασανίζουν, αλλά και σκοτώνουν όποιο ζώο ή πουλί βρίσκουν μπροστά τους. Αλλοι πάλι τα κλείνουν σε κλουβιά μέχρι να πεθάνουν.
Αυτή είναι η ανταπόδοσή μας για το όμορφο κελάηδημά τους και για τη συντροφιά που μας κρατάνε!
Βέβαια, σκέφτομαι ότι καμιά φορά μας επιτίθενται για να εκδικηθούν για τα τόσα βάσανα που τους κάνουμε. Μα αυτό νομίζω ότι δεν είναι τίποτα, γιατί πολύ φοβούνται εκείνα εμάς, παρά εμείς αυτά!
Απ’ όλα αυτά φαίνεται καθαρά ότι τα ζώα χρειάζονται την αγάπη μας, γιατί όταν τους δώσουμε την αγάπη και τη φροντίδα μας, θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας. Γιατί όταν τους δώσουμε αυτά που χρειάζονται, σίγουρα θα μας δείξουν την ευγνωμοσύνη τους με το δικό τους όμορφο και ωραίο τρόπο.
Ανδρέας Φ. Βασιλείου
επίτιμος σχολικός σύμβουλος
…………………………………………….
Ω ναι, θάλασσα
Ω ναι, ονειρεμένη μου θάλασσα / πόσο σ’ αγάπησα / μου απαλύνεις τον πόνο / όταν σ’ αγγίζω / το κορμί μου αναζητά / τη γαλήνη σου να ελευθερωθεί / χαϊδεύεις τη βυθισμένη / σιωπή μου, τη θλίψη μου / νιώθω την τρυφερότητά σου / στα μάτια μου όταν σ’ αγγίζω / σε σένα ακουμπώ τα παράπονά μου / όταν σε χαϊδεύω με τις παλάμες μου / για να με ακούς / τα λόγια μου αλαργεύουν / μέσα στην απεραντοσύνη σου / η δίψα μου για σένα / είναι μεθυσμένη
Ω ναι, πώς να μη σ’ αγαπάω θάλασσα.
Λαζάρου Ιωάννα
Ανω Γλυφάδα, Αθήνα
…………………………………………….
Ερμαιο
Στις 29 Μαΐου έκλεισε ένας χρόνος από τον θάνατο του συζύγου μου. Σκέφτηκα να κάνω μια μικρή συγκέντρωση στη μνήμη του. Ζω και κατοικώ στα Εξάρχεια.
Μέχρι σήμερα, δεν κατόρθωσα να βρω χώρο γιατί μου προέκυψε η αδιανόητη δυσκολία να μη μου διαθέτουν τις αίθουσές τους οι ιδιοκτήτες, φοβούμενοι επιθέσεις των «υπερασπιστών της ελευθερίας», επειδή ανάμεσα στους καλεσμένους μας θα ήταν και κάποιοι πολιτικοί.
Σήμερα, ακόμη αναποφάσιστη και απογοητευμένη, αναρωτιέμαι σε ποιον να απευθυνθώ. Είναι δυνατόν να είμαστε σε τέτοιο βαθμό έρμαιο της τρέλας, της ιδεοληψίας ή και του μίσους μικρών δυναμικών μειονοτήτων; Τι άλλο να πω; Αν βρεθεί κάποιος που μπορεί να μου απαντήσει, ας το κάνει.
Γιάννα Γλυνού
……………………………………………
Σεβασμός στην Ιστορία μας
Ολα είναι θέμα παιδείας. Αυτό το πιστεύουν πολλοί. Σίγουρα το πιστεύουν αυτοί που διαχειρίζονται τα νήματα στον σύγχρονο κόσμο. Ετσι για να επιτύχουν τη χειραγώγηση της μάζας και να ελέγξουν την τεράστια δύναμη που διαθέτει έχουν θέσει ως βασικό στόχο να εξαλείψουν την ουσιαστική παιδεία και διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου. Η προσπάθεια δεν είναι καινούργια. Εχει ξεκινήσει εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Ο βασικός τους στόχος είναι να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και να τους πλασάρουν ένα σύστημα δήθεν αξιοκρατικό που θα τους προσφέρει πλήρη γνώση και θα καταφέρνει να βγάζει εξειδικευμένους επιστήμονες. Ετσι με αυτήν τη δικαιολογία θα πετύχουν τον σκοπό τους και αυτοί οι επιστήμονες θα είναι και ανιστόρητοι και δεν θα έχουν καθόλου κριτική σκέψη σε αυτά που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν καθημερινά. Οπως είναι πλέον γνωστό, για να εξάλειψεις έναν πολιτισμό χρειάζεται να τον κάνεις να ξεχάσει την ιστορία του και τη γλώσσα του. Πράγμα το οποίο συμβαίνει με αργά και μεθοδικά βήματα.
Συστηματικά στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μια σταδιακή προσπάθεια απαξίωσης της Παιδείας και «δήθεν» εισαγωγή νεοφιλελεύθερων μεθόδων και πρακτικών που θα την εκσυγχρονίσουν και θα την κάνουν καλύτερη. Θα σταθώ όμως στην τελευταία είδηση που αφορά τη θέσπιση του εκπαιδευτικού εισιτηρίου (School voucher) όπως ονομάζεται. Γίνονται μεθοδικά βήματα ώστε η μάζα να το δεχτεί και να πιστέψει ότι είναι μια καλή ενέργεια που θα οδηγήσει στην καλή και σωστή ανάπτυξη και μόρφωση των παιδιών μας.
Πλέον θα επιλέγει ο γονέας σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί του. Σίγουρα έτσι το βάρος της ευθύνης μετατοπίζεται στον γονέα και φεύγει από τους κυβερνώντες. Ομως ποια θα είναι τα κριτήρια επιλογής. Με βάση τους αριθμούς και τις στατιστικές θα επιλέγουμε τη σχολική μονάδα του παιδιού μας. Ή μήπως από τις διαφημίσεις και τις φωτογραφίες που θα μας πλασάρουν. Τα σχολεία πλέον θα μετατραπούν σε ωραία μαγαζάκια που αυτό με την καλύτερη βιτρίνα θα έχει και τη μεγαλύτερη πελατεία. Οι δάσκαλοι θα είναι πλέον χαμογελαστοί υπάλληλοι που στόχος τους θα είναι να ικανοποιήσουν του πελάτες – μαθητές ώστε να συνεχίσουν να παίρνουν τον μισθό τους και, αν είναι καλοί, ίσως πάρουν και μπόνους.
Εδώ και χρόνια έχουμε ξεπουλήσει και έχουμε χάσει αρκετά ιδανικά που κατακτήθηκαν με πολλούς αγώνες και, τολμώ να πω, και με αίμα. Ας βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν την κατρακυλά και ας σώσουμε το τελευταίο προπύργιο – πριν μας κατακτήσουν ολοκληρωτικά – που είναι η παιδεία μας. Πρέπει να θέλουμε να μετατρέψουμε αυτήν την εξέγερση που κάναμε πριν από τρία χρόνια σε επανάσταση και να σταματήσουμε την λεηλασία του πολιτισμού μας. Ας σεβαστούμε επιτέλους την ιστορία μας.
Ιωάννης Γκουγκουγιάννης, εκπαιδευτικός
