Tου Φώτη Παπούλια

Αν κάποιος ήθελε με όρους μουντιαλικού στοιχήματος να προσδιορίσει ποιoς ήταν ο νικητής του διημέρου της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, τότε σαφώς θα έδειχνε τον Αλ. Τσίπρα. Ο πρόεδρος του κόμματος πέτυχε με μια κίνηση αφενός μεν να πάρει επάνω του το παιχνίδι των συμμαχιών και αφετέρου να προκαλέσει «ρήγμα» στην Αριστερή Πλατφόρμα, κυρίως στο θεωρητικό της υπόβαθρο για τις συμμαχίες. Εξ ου και η «διορθωτική κίνηση» του Παν. Λαφαζάνη, ο οποίος άφησε «ανοιχτό παράθυρο» για συνεργασίες με πρόσωπα από τον σοσιαλιστικό χώρο, αρκεί «να μην έχουν εμπλακεί στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών».

Ο Αλ. Τσίπρας πήρε το «πράσινο φως» για να υλοποιήσει αυτή την τακτική, όμως δεν πήρε και «λευκή επιταγή» για να κινηθεί αντιγράφοντας το παλιό και φθαρμένο πρότυπο του «αρχηγού που συνομιλεί και κλείνει συμφωνίες».

Ουσιαστικά, διαθέτοντας την πλειοψηφία του κόμματος, αναλαμβάνει το έργο της οικοδόμησης και της διαμόρφωσης ενός πλειοψηφικού μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, υπό την προϋπόθεση να δημιουργηθούν «από κάτω» οι όροι αυτής της αμφίπλευρης συμμαχίας και να μην εξαντληθούν σε συζητήσεις κορυφής.

Ουσιαστικά λοιπόν μέσω των συμμαχιών επιδιώκεται μια συστηματική και συνεχής προσπάθεια, η οποία έχει διττό στόχο: αφενός την ενσωμάτωση μεγαλύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στον ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου μέσω αυτής της ενσωμάτωσης να επιτευχθεί ο στόχος της μη ανασύστασης του κατακερματισμένου χώρου της Κεντροαριστεράς. Aυτό είναι το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση μιας «δημοκρατικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής πλειοψηφίας», από την οποία δεν αποκλείονται, αντιθέτως μάλιστα, δυνάμεις που «αποδεσμεύονται από τον σοσιαλιστικό χώρο με έναν αξιόπιστο και φερέγγυο τρόπο».

Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται να αποφευχθεί η μονόπλευρη διεύρυνση προς τις δυνάμεις της Αριστεράς, εξ ορισμού πεπερασμένη όπως έδειξαν τα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, ενώ ταυτόχρονα εκφράστηκε η πεποίθηση ότι υπάρχει η «τεχνογνωσία», δηλαδή πολιτική ωριμότητα και εμπειρία ώστε «να ξέρουμε ποιες συνεργασίες και με ποια πρόσωπα είναι προωθητικές για τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας».

Μια πρώτη γεύση αυτής της νέας τακτικής θα δώσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άμεσα. Με αφορμή την προώθηση του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ» την Πέμπτη στην επιτροπή της Βουλής, θα κληθούν σε ανοιχτή συζήτηση, πιθανότατα την Τετάρτη στη Βουλή, κόμματα, φορείς, εργαζόμενοι, συνδικάτα ώστε να συνδιαμορφωθεί μια ενιαία στάση απέναντι στην κυβερνητική λαίλαπα, η οποία, στα θερινά τμήματα, με απόλυτα ελεγχόμενη τη σύνθεσή τους από την κυβερνητική πλειοψηφία, επιδιώκει το «ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου».

Οργανωτική ανασυγκρότηση

Ταυτόχρονα, στον σχεδιασμό ανεβαίνει ψηλά η οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος. Η αποστροφή του Αλ. Τσίπρα και η παραδοχή ότι «η οργανωτική μας υπόσταση υπολείπεται κατά πολύ της πολιτικής μας επιρροής και η αποτελεσματικότητα των κομματικών μας δυνάμεων υπολείπεται των δυνατοτήτων τους» έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της διασύνδεσης κόμματος – κοινωνίας. Η αναγκαιότητα να «στηθούν» οργανώσεις εκεί όπου σήμερα δεν υφίστανται, κατέστησε επιτακτική την πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα να επιχειρήσει ο ίδιος «θερινό οδοιπορικό» ανά την Ελλάδα, με στόχο τόσο την τόνωση των σχέσεων κόμματος – τοπικών κοινωνιών όσο και τη συμβολή από «πρώτο χέρι» στη δημιουργία οργανώσεων με κύριο χαρακτηριστικό τη χωρίς προαπαιτούμενα στελέχωσή τους.

Βέβαια αυτά πρέπει να συνοδεύονται και από την αναγκαία επικαιροποίηση του προγράμματος του κόμματος. Η συμβολή σε αυτό του Γ. Δραγασάκη, ως επικεφαλής της επιτροπής προγράμματος, θέτει νέους στόχους.

Κρίσιμη θεωρείται η μετάβαση από τη λογική τού «τι διεκδικούμε» σε εκείνη του «τι σχεδιάζουμε και δεσμευόμαστε να πράξουμε ως κυβέρνηση μαζί με τα κινήματα και τον λαό», όπως και στο «πώς θα υλοποιήσουμε ως κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ το νέο κοινωνικό στοίχημα».