Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Ο συνδυασμός του πυκνόσωμου, με ύψος μόλις 168 εκατοστά, παρουσιαστικού του φέρνει περισσότερο σε ήρωα καρτούν. Και η εξωστρεφής συμπεριφορά του είναι το ίδιο εκρηκτική, είτε πανηγυρίζει ένα γκολ είτε διαμαρτύρεται για μια άδικη απόφαση των διαιτητών. Ολα αυτά θα αρκούσαν για να αναδειχθεί ο τεχνικός του Μεξικού, Μιγκέλ Ερέρα, ως μια συμπαθητική έως διασκεδαστική φυσιογνωμία του Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ωστόσο, οι γοητευτικές εμφανίσεις της «El Tri» και τα σπουδαία αποτελέσματα, μεταξύ των οποίων η ισοπαλία με την οικοδέσποινα Βραζιλία, που την έστειλαν με τα… τσαρούχια στην επόμενη φάση, έχουν μετατρέψει τον 46χρονο τεχνικό σε… ατραξιόν της διοργάνωσης.
Κάθε μέρα, πριν ανεβεί στο πούλμαν της ομάδας, έξω από το ξενοδοχείο «Parque Balneario» στο Σάντος, όπου έχει καταλύσει η αποστολή της ομάδας, o Ερέρα σταματάει και υπογράφει αυτόγραφα μέχρι να πιαστεί το χέρι του. Μπορεί να έφτασε στη Βραζιλία ως ο προπονητής με τον χαμηλότερο μισθό από τους 32, αλλά εξελίχθηκε στον προπονητή με τους περισσότερους ακόλουθους στο twitter. Πριν από το παιχνίδι με την Κροατία είχε ήδη ξεπεράσει τους 688 χιλιάδες. Φανταστείτε τι έγινε μετά.
«Περάσαμε το πρώτο εμπόδιο. Αυτή είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου», παραδέχτηκε ο 46χρονος τεχνικός, ο οποίος πλέον ετοιμάζει τους «πολεμιστές» του για τη νοκ άουτ αναμέτρηση της Κυριακής με την Ολλανδία.
Η ώρα της υπέρβασης;
Πλέον, όλοι οι Μεξικανοί συμφωνούν πως μόνο ένας προπονητής με τον χαρακτήρα του Μιγκέλ Ερέρα θα μπορούσε να συνεφέρει μια ομάδα που παράπαιε και να τη μετατρέψει σε ένα τόσο φιλόδοξο συγκρότημα μέσα σε έξι μήνες. Οι τρεις προκάτοχοι που δοκιμάστηκαν στη θέση αυτή από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο που κλήθηκε εκείνος να αναλάβει τα ηνία απέτυχαν παταγωδώς. Ο ίδιος φαίνεται πως πιστεύει στον εαυτό του. Φάνηκε στις 16 Νοεμβρίου του 2011 όταν προσλήφθηκε στο τιμόνι της America. Δέχτηκε να υπογράψει ένα μικρής διάρκειας συμβόλαιο με μία και μοναδική δέσμευση: «Αν σε έξι μήνες δεν φέρω αποτελέσματα, θα φύγω μόνος μου». Κέρδισε την εμπιστοσύνη της διοίκησης, έμεινε και τον Μάιο του 2013 οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του 11ου τίτλου της στο Μεξικό, χάρη σε μια δραματική νίκη με 4-2 στα πέναλτι επί της Κρουζ Αζούλ. Αυτός ήταν και ο πρώτος δικός του τίτλος. Ως παίκτης, υπήρξε ένας συμπαθητικός, δυναμικός μπακ, ο οποίος φόρεσε 14 φορές τη φανέλα της Εθνικής και μάλιστα συμμετείχε στην κατάκτηση της 2ης θέσης στο Copa America του 1993.
«Θεωρώ ότι είμαι και πολύ άμεσος και σαφής σε αυτά που λέω και αισθάνομαι. Αυτή η ιδιοσυγκρασία μου με έχει βάλει πολλές φορές στην καριέρα μου στη δίνη του κυκλώνα. Ευτυχώς όμως αυτά τα ίδια χαρακτηριστικά είναι που με βοηθάνε τώρα στην Εθνική. Ισως να πρέπει να γίνω λίγο πιο μετρημένος στις εκδηλώσεις μου», παραδέχτηκε ο ίδιος.
Ομως οι φωτογράφοι, που πλέον τον σημαδεύουν διαρκώς, προσεύχονται να μην πραγματοποιήσει αυτή την «απειλή» και να μείνει όπως είναι.
