Της Ελλης Πάνου
Σαν το γιοφύρι της Αρτας… Χρόνια τώρα, μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει, το πρωί το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Kι αυτό το «αιώνιο γιαπί», όπως εύστοχα χαρακτήριζε το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου ο Economist πέρσι τον Ιανουάριο, τείνει να γίνει εθνικό σκάνδαλο και δείγμα της παρακμής της περίφημης αψεγάδιαστης αποτελεσματικότητας στον τομέα των κατασκευών.
Εν συντομία, το έργο εγκρίθηκε το 2004 και, έπειτα από περίπου δύο χρόνια δικαστικών αγώνων των κατοίκων της περιοχής και την αναγκαστική μετακίνηση δύο χωριών, οι κατασκευαστικές εργασίες του αεροδρομίου άρχισαν στις 5 Σεπτεμβρίου του 2006, με εταίρους τον Δήμο του Βερολίνου και το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου, με ποσοστό συνολικά 74% και κατά 26% οι υπόλοιποι Γερμανοί φορολογούμενοι, μέσω της συμμετοχής του ομοσπονδιακού κράτους. Με αρχικό προϋπολογισμό 1,1 δισ. ευρώ και αρχικό στόχο να λειτουργήσει το 2011, το αεροδρόμιο επρόκειτο να εξυπηρετεί 27 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Καθυστερήσεις στις καθυστερήσεις και με το κόστος να ανεβαίνει διαρκώς, ορίστηκε νέα ημερομηνία εγκαινίων για τον Ιούνιο του 2012.
Χωρίς πυρασφάλεια…
Τόσο σίγουρες ήταν οι Αρχές ότι όλα θα είναι έτοιμα, που έπεισαν τις αεροπορικές εταιρείες να το περιλάβουν στα δρομολόγιά τους. Τρεισήμισι εβδομάδες, όμως, πριν από την τελετή, με τις αφίσες να αναγγέλλουν το ευτυχές γεγονός σε όλη την πρωτεύουσα, ανακοινώθηκε αιφνιδίως ότι το σύστημα πυρασφάλειας δεν λειτουργεί και επομένως οι πρώτες πτήσεις αναβάλλονταν… επ’ αόριστον. Από τότε, παρά το γεγονός ότι σε όλη την πόλη υπάρχουν ταμπέλες που καθοδηγούν τον επισκέπτη προς τα εκεί, το αεροδρόμιο παραμένει κλειστό και τα σκάνδαλα γύρω από το έργο πολλαπλασιάζονται.
Ηδη έχουν δαπανηθεί χωρίς αποτέλεσμα 4,7 δισ. και εκτιμάται ότι εάν ποτέ ολοκληρωθεί, θα στοιχίσει έως 7 δισ. Η συντήρησή του ήδη κοστίζει στους φορολογουμένους περίπου 150 εκατομμύρια τον χρόνο. Πάνω από 17 εκατομμύρια δίνουν κάθε μήνα από τον προϋπολογισμό τους Βερολίνο και Βρανδεμβούργο και το ποσό αυτό καλύπτει μόνο τα κτιριακά συγκροτήματα. Υπάρχουν και τα… παρελκόμενα. Οπως το «τρενάκι-φάντασμα» που συνδέει την πόλη με το αεροδρόμιο και το οποίο πρέπει να κάνει το δρομολόγιο, φυσικά χωρίς επιβάτες, κάθε μέρα για να μη σκουριάσουν οι ράγες και πιάσουν μούχλα τα τοιχώματα στα τούνελ! Το μηνιαίο κόστος; Δύο εκατομμύρια ευρώ. Ασήκωτο το φορτίο, ειδικά για την πόλη του Βερολίνου, που έχει κατά κεφαλήν χρέος μεγαλύτερο από αυτό του Ντιτρόιτ στις ΗΠΑ που χρεοκόπησε πέρσι μετά πολλών επαίνων.
Εν ολίγοις, πρόκειται για μια τραγωδία που εξελίσσεται σε ντροπιαστικό φιάσκο με τις τελευταίες αποκαλύψεις. Σύμφωνα με το περιοδικό Stern, ένας μηχανικός-μαϊμού είχε αναλάβει να κατασκευάσει το σύστημα πυρασφάλειας -ένα από τα βασικά προβλήματα του έργου και ο σημαντικότερος λόγος για τη ματαίωση των εγκαινίων το 2012- ενώ η Bild έγραψε για χιλιάδες απόρρητα κατασκευαστικά σχέδια και εσωτερικές αναφορές για το αεροδρόμιο, που βρέθηκαν πεταμένα σε κάδους χιλιόμετρα μακριά.
Θα είναι «ένας τελείως διαφορετικός κόσμος», υποσχόταν το φυλλάδιο του αεροδρομίου, που στην ιστοσελίδα του υπερηφανευόταν ότι ο επισκέπτης «μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα από το να πετάξει». Στην πραγματικότητα μπορεί να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να «πετάξει»! Σε δελτίο Τύπου στις αρχές Ιουνίου, για παράδειγμα, διαφημιζόταν «Ο γύρος του αεροδρομίου με ποδήλατο», δίνοντας τη δυνατότητα στους λάτρεις του δίτροχου να κάνουν τη βόλτα τους, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν εάν θα απογειώνονται ή θα προσγειώνονται δίπλα τους αεροπλάνα.
