Του Πέτρου Μανταίου

«Ομως ούτε τα έργα έγιναν ποτέ ούτε τα χρήματα βρέθηκαν στα δημοτικά ταμεία…» («Εφ.Συν.» 26/6). Μάλλον συνηθισμένη περίπτωση, και πάντως όχι σπάνια. Ενα ποσό διατίθεται για συγκεκριμένο έργο. Αλλά και το ποσό… αναρπάζεται και εξαφανίζεται, και το συγκεκριμένο έργο… αφαιρείται. Ούτε θα έκανα θέμα το γεγονός ότι ένας πρώην δήμαρχος και ο (πρώην) ταμίας του δήμου καταδικάστηκαν, από κακουργιοδικείο, με υψηλές ποινές, επειδή στο ταμείο του δήμου (Αποστόλου Παύλου Ημαθίας εν προκειμένω) βρέθηκε «μαύρη τρύπα» (αδικαιολόγητο ταμειακό έλλειμμα) 1,3 εκατ. ευρώ.

Ομως, όσο και αν το 1,3 εκατ. ευρώ δεν είναι ποσό ευκαταφρόνητο. Μέρος αυτού του ποσού που το κατάπιε η «μαύρη τρύπα» (400.000 ευρώ) έχει ηθικό βάρος τόσο, που πρέπει να… αποδοθεί στους δύο πρωτοδίκως καταδικασθέντες κοινή καταφρόνια. Κοινή καταφρόνια, διότι τα 400.000 ευρώ ήταν από χορηγία του ΟΠΑΠ, για να βελτιωθούν αθλητικές υποδομές, στην Κουλούρα Ημαθίας και το Μακρoχώρι, στη μνήμη των 21 νεκρών μαθητών της πρώτης Λυκείου Μακρoχωρίου, που σκοτώθηκαν στα Τέμπη, σ’ ένα από τα πιο ολέθρια τροχαία δυστυχήματα που συνέβησαν στη χώρα, επιστρέφοντας από τριήμερη εκδρομή, την Κυριακή, 13 Απριλίου 2003∙ δυστύχημα που συγκλόνισε τότε το πανελλήνιο, και ακολούθησαν αμέτρητες προσφορές Ελλήνων στη μνήμη των νεκρών παιδιών.

Αυτά τα χρήματα, που αντιπροσώπευαν την τότε συναισθηματικά υγιή και αλληλέγγυα Ελλάδα με τα ανθρωπιστικά ανακλαστικά, υπεξαίρεσαν οι δύο καταδικασθέντες, ξεπερνώντας κατά πολύ τα οριζόμενα ως υπεξαίρεση και άλλες αξιόποινες κατηγορίες στο ποινικό δίκαιο. Διότι, μπορεί στο 1,3 εκατ. ευρώ, των φερομένων ως υπεξαιρεθέντων, να υπάρχουν (κατά το κατηγορητήριο) και ποσά που προορίζονταν για τον δημοτικό παιδικό σταθμό ή για τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης, αλλά… χάθηκαν καθ’ οδόν! Ομως τα (ανεπίδοτα) χρήματα για κατασκευή αθλητικού κέντρου στο Μακροχώρι στη μνήμη των νεκρών μαθητών, θα βαραίνουν περισσότερο. Οσο θα λεγόμαστε ακόμα άνθρωποι…