Η πιο επική εμφάνιση στο φετινό Glastonbury Festival ήταν αυτή του Τζακ Γουάιτ των White Stripes. Εχει και καινούργιο άλμπουμ, το «Lazarreto», ένα από τα καλύτερα δισκάκια του 2014 έως τώρα, αποτελούσε λοιπόν ένα live που πολλοί περίμεναν εναγωνίως. Μπλουζιές και ηλεκτρικές κιθάρες στο φουλ. Ξέρετε τι εστί Glastonbury, έτσι; Το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ της Ευρώπης, τριήμερο, στο τέλος του Ιουνίου κάθε χρόνο. Με 100-120 χιλιάδες θεατές. Το φεστιβάλ της… λάσπης όπως είναι γνωστό, επειδή κάθε χρονιά -σχεδόν- βρέχει και μετατρέπεται ο χώρος σ’ έναν απέραντο λασπότοπο. Οι γαλότσες απαραίτητες. Πραγματοποιείται σε μια αχανή έκταση λίγο έξω από το Μπρίστολ, τρεις ώρες από το Λονδίνο με αυτοκίνητο – το έκανα όλο αυτό το ταξίδι, απέκτησα εμπειρία, γι’ αυτό και σας το τονίζω.
Το μεγαλύτερο φεστιβάλ, λοιπόν, με καμιά 20αριά σκηνές και εκατοντάδες -στην κυριολεξία- συγκροτήματα στο playlist του. Δεν νομίζω πως μπορεί να τις επισκεφτεί κανείς όλες, έτσι απομακρυσμένες όπως είναι. Οι τρεις-τέσσερις κεντρικές σκηνές είναι οι βασικές, εκεί γίνεται όλο το παιχνίδι, με την Pyramid Stage να αποτελεί τη μεγαλύτερη. Στο φετινό φεστιβάλ οι επικεφαλής ήταν οι Arcade Fire την Παρασκευή, οι Metallica το Σάββατο και οι Kasabian την Κυριακή· οι Kasabian που είδαμε κι εμείς προ ημερών στο Ejekt. Με τους Metallica, δε, δημιουργήθηκε ένα ζήτημα τις τελευταίες ημέρες καθώς το Glastonbury είναι ένα φεστιβάλ για alternative ονόματα, ενώ αυτοί κινούνται στον χώρο του μέταλ. Πολλοί αντέδρασαν, πολλά γράφτηκαν εναντίον τους. Οι Metallica ζήτησαν «peace» και «love» από τη σκηνή, καλώντας τον κόσμο να αγαπήσει μια μουσική που μοιάζει με τη δική τους, απλώς είναι λίγο πιο σκληρή. Στα θετικά του φεστιβάλ η παρουσία και βετεράνων μουσικών, από τον Μπράιαν Φέρι έως και την Ντόλι Πάρτον. Η τελευταία, σύμφωνα με τα βρετανικά ΜΜΕ, ήταν αυτή που μάζεψε ένα τεράστιο πλήθος στο live της, πράγμα που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Αν αξίζει να πάει κάποιος στο Glastonbury; Αναλόγως. Θα «χαθεί» στη φάση, είναι απέραντο, μιλάμε για ένα από τα πιο κουραστικά τριήμερα της ζωής σας. Με πολλή μουσική βέβαια. Και με σίγουρη την πιθανότητα της βροχής. Και, άπαξ και βρέξει έστω και μία φορά, οι αγροί γεμίζουν με λάσπη και η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Οι Εγγλέζοι, πάντως, που δεν φημίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις για την καθαριότητά τους, το βλέπουν σαν ένα τριήμερο διακοπών. Και εξαλλοσύνης. Το απολαμβάνουν. Πάνε εκεί, στήνουν αντίσκηνα και περνούν ένα τριήμερο γεμάτο με αλκοόλ και drugs. Μια εκδρομή αναψυχής περισσότερο, άλλωστε τα ονόματα που συμμετέχουν τα βλέπουν όλη τη χρονιά στο Λονδίνο, δεν τους κάνει και τόση αίσθηση πια.
Δημήτρης Κανελλόπουλος
