Αυτό θα πει «εκτός τόπου και χρόνου». Αυτό θα πει «είμαι μάγκας και το κέφι μου θα κάνω». Αυτό θα πει «αυτά που λες, εγώ τ’ ακούω βερεσέ», που λέει κι ένα τραγουδάκι. Αλλωστε έχει και μουσικοσυνθέτη το νέο Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, διορισμένο πριν από λίγο καιρό από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο. Κι αυτός μεν πήγε σπίτι του, αλλά αυτό αλωνίζει.

Τι έκανε; Τις μέρες ακριβώς που ο κινηματογραφικός κόσμος ξεσπάθωσε και με επιστολή του ζητά από τον νέο υπουργό Πολιτισμού Κωνσταντίνο Τασούλα να ανανεώσει τη θητεία του γενικού διευθυντή του Κέντρου, Γρηγόρη Καραντινάκη, γιατί είναι ο καλύτερος, γιατί η εξωστρέφεια και επιβίωση του σινεμά μας τού οφείλουν πολλά, τα μέλη του Δ.Σ. αποφάσισαν ομόφωνα (κρίμα, κύριε Μάρκαρη) να προχωρήσουν σε… πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για να βρεθεί νέος.

Αραγε είναι τυπολάτρες; Είπαν, δηλαδή, λήγει που λήγει η θητεία του Καραντινάκη στις 14 Ιουλίου, ας κάνουμε εμείς τη δουλειά μας; Αμ δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ξέρουν πολύ καλά ότι, σύμφωνα με τον νόμο, ο υπουργός Πολιτισμού μπορεί να ανανεώσει τη θητεία του. Γιατί δεν περίμεναν, λοιπόν, να δουν τι θα κάνει ο κ. Τασούλας, αλλά έσπευσαν να κλείσουν μόνοι τους τη διαδικασία, να προκαταλάβουν τη στάση του; Πολύ αγενές το βρίσκω. Ή μήπως έχουν ήδη στο μυαλό τους τον νέο γενικό διευθυντή της αρεσκείας τους; Πάλι καλά που δεν χτύπησαν τον Καραντινάκη στον ώμο να του πουν: «Κάνε κι εσύ, παιδί μου, μια αίτηση, θα την εξετάσουμε με προσοχή».

Η απόσταση που χωρίζει το Δ.Σ. του ΕΚΚ από τη θέληση του κινηματογραφικού κόσμου είναι σκανδαλώδης. Του είναι αδύνατον να συνταχθεί μαζί του, έστω και με σφιγμένη την καρδιά, έστω για να μπορεί στο μέλλον να συνεργαστεί καλά μαζί του. Θα μπορούσε να πει κι αυτό στον υπουργό, όπως είχε πει και το προηγούμενο Δ.Σ. στον Πάνο Παναγιωτόπουλο, «Η δουλειά πάει καλά, μην την κόψετε στη μέση, αλλάζοντας την ηγεσία του Κέντρου». Σιγά να μη…

Κατά τα άλλα, όταν γράφαμε ότι το νέο Δ.Σ. του ΕΚΚ μάς γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, παίρναμε οργισμένες επιστολές.

Βένα Γεωργακοπούλου